2001: Odyseja kosmiczna 2001: A Space Odyssey

Film zawiera wiele świetnych przewidywań wskazujących na przyszłe innowacje (jest z 1968 roku - możecie w to uwierzyć?). Być może nie znalazłem ich wszystkich, ponieważ ciągle zasypiam podczas oglądania, ale będę próbował znaleźć je wszystkie.

Uważam, że powinniśmy nazwać to wystawą modernizmu, chociaż wystawioną w formie filmu. Chociaż może się to wydawać "nudne", zmusza do przemyślenia, na jaki poziom filozoficzny może osiągnąć dwugodzinny film. Skupienie się na pytaniach o życiu, inteligencji i czasie zasługuje na większą uwagę niż część sci-fi (choć specjalne efekty tego filmu są już daleko przed swoim czasem).

Ósmy cud świata. Łatwo 30+ oglądnięć od czasu, gdy byłem małym dzieckiem. Nic nowego do powiedzenia tutaj; po prostu chciałem dodać kolejną parę rąk do oceanu braw dla mojej absolutnie ulubionej rzeczy, jedynego niewątpliwie doskonałego filmu, odpowiedzi na pytanie, czy warto żyć, największe osiągnięcie człowieka, dwa tysiące jeden podróż w przestrzeń podczas smażenia hamburgerów

Ten film niedawno dostałem, gdy ukazał się na Ultra HD Blu-ray, po prostu dlatego, że brakował mi w mojej kolekcji i jako fan Sci-Fi brak 2001 w mojej kolekcji po prostu nie mógł mieć miejsca. To film, który opiera się prawie wyłącznie na wizualnych efektach. Można powiedzieć, że to symfonia wizualna, jeśli to ma sens. Został nakręcony na filmie 70 mm i w 6-kanalowym stereo, co w tamtych czasach było ogromnym osiągnięciem. Dzięki temu faktycznie miało sens przenieść ten film na Ultra HD Blu-ray, ponieważ oryginały były naprawdę wystarczająco dobre, mimo że film został nakręcony w 1968 roku.

Niezbadana science fiction kosmiczna jako sztuka filmowa

Od otwierających taktów Richarda Straussa "Also spracht Zarathustra" po prostu wiesz, że to będzie coś wyjątkowego - i rzeczywiście jest. Małpy bawiące się przy kałuży - od czasu do czasu angażujące się w hałaśliwe terytorialne spory ze swoimi sąsiadami, aż pewnego ranka pojawia się ten wielki czarny monolit. Wkrótce potem te stworzenia zdają sobie sprawę, że stare kości mogą stać się nowymi broniami - i że te bronie mogą zabijać! Następna faza przenosi nas cztery miliony lat później na misję na Jowisza, gdzie pięcioosobowa załoga astronautów pod czujnym okiem swojego komputera "HAL" przemierza przestrzeń kosmiczną. Dwóch z nich: "Poole" (Gary Lockwood) i "Bowman" (Keir Dullea) nie są w hibernacji i regularnie współdziałają z ich pozornie przyjaznym towarzyszem cyfrowym. Ludziom nie zajmuje wiele czasu, aby dojść do wniosku, że "HAL" może być zarówno uszkodzony, jak i złowrogi, i nagle życie wszystkich osób na pokładzie staje się niebezpiecznie zbalansowane. Czy "HAL" jest uszkodzony, czy spełnia swoje programowanie, a załoga po prostu nie jest dobrze poinformowana? Jaki może być ten cel? Wiemy, że monolit był widziany od małp, co to oznacza? Jaki jest symbolizm tego doskonale obrobionego tabliczki z granitu? Kubrick był wizjonerem w tej pracy. To opowieść o ewolucji, czy postępie - inteligencji. Nie zawsze od razu ma to sens, ale po kilku seansach pojawiają się dodatkowe składniki tego potężnego miksu przygody i intelektu. Zakończenie jest nieco surrealistyczne dla mojego dość nie-liniowego mózgu myślącego, ale podróż, którą odbywają i podróż, którą odbywamy, są pełne wydarzeń i skłaniają do refleksji. Oczywiście, w 1968 roku 2001 było jeszcze życiem daleko i oczywiście nic z tego się nie stało, ale gdybyśmy to przemianowali na 3001 i ponownie skalibrowali, cóż się stanie...! Świetne rzeczy.

Absolutny klasyk, trzeba zobaczyć, jeden z najlepszych filmów science fiction wszechczasów

To jest najbardziej pretensjonalny syf, jaki kiedykolwiek powstał - ale czy to jest niesamowity film? Nie. Ale to jest niesamowity kawałek sztuki. Zasługuje na to miano filmu, ale miano filmu nie zasługuje na to. Kubrick stworzył gwiazdorską i surrealistyczną przeżycie, jedno z największych dzieł sztuki, jakie kiedykolwiek powstały. Dlaczego pytasz, dlaczego nie nazywam tego filmem? Ponieważ to po prostu nie jest film, to przytłaczające doświadczenie sensoryczne, nie film. Jeśli wydaje ci się, że tracę punkt, tutaj jest to prosto. Jest zbyt dobry, aby być filmem. Nie powiedziałbym, że jest to przyjemne czy zabawne, ale to jest oszałamiające doświadczenie. Jedno z największych dzieł sztuki, jakie kiedykolwiek powstały. Straciłem tylko punkt, bo to nie jest film. Kubrick jest często krytykowany za jego lodowate zimne spojrzenie na ludzką emocję, i to nie jest inaczej. Najbardziej poruszająca i ludzka sekwencja w filmie pochodzi ironicznie (spojlery) ze śmierci maszyny. Sprawdź to, to może nie być zabawne, ale NA PEWNO warto.

'2001: Odyseja kosmiczna' wygląda i brzmi wyśmienicie, naprawdę robi wrażenie pod względem technicznym dla filmu z 1968 roku. Jednakże jest to jedyny powód, dla którego otrzymuje ode mnie pozytywną ocenę, jeśli mam być zupełnie szczery. Sam fabuła jest raczej rozczarowująca, bez wiele treści.

Obejrzenie _2001: Odyseja kosmiczna_ na dużym ekranie po raz pierwszy jest przeżyciem. Ogromność przestrzeni, precyzyjne ujęcia statków kosmicznych oraz staranne tempo wszystko ożywa w sposób, którego telewizor nigdy nie mógłby dorównać. Wciągający design dźwiękowy, począwszy od otwierającego brzęczenia po słynną muzykę orkiestrową, a w szczególności równie orkiestralna cisza wypełniająca kino, sprawia, że czujesz się częścią podróży. Detale, które mogą wydawać się bladawe na mniejszym ekranie, tutaj są wyraźne i uderzające: tekstury skafandrów, kontrast kolorów i skala wizji Kubricka. Ten unikalny wizualny i dźwiękowy doświadczenie w kinie jest koniecznością dla każdego miłośnika kina, ponieważ naprawdę pozwala na wniknięcie w wielkość i tajemnicę filmu.