Motylek Papillon

Mroczna i autentyczna opowieść o czasie Henriego "Papillona" Charrière'a na Diabelskiej Wyspie.

Choć przez większość zdjęć był obecny, autor Henri Charriere nie dożył premiery filmu PAPILLON (1973), który był oparty na jego rzekomo autobiograficznej powieści. Prawdziwość tego, co opowiada, była kwestionowana praktycznie od chwili wydania książek w 1969 roku, a film podejmuje dalsze swobody, pozostawiając nas zastanawiających się, czy ten obraz przygodowy jest bardziej fikcją niż faktem. To, o czym jednak nie musimy się zastanawiać, to wyniki osiągnięte przez niedocenionego reżysera na szczycie swojego fachu; orzeźwiająca ścieżka dźwiękowa od Jerry'ego Goldsmitha; cudowna kinematografia od Freda Koenekampa; oraz trafione występy od Steve'a McQueena, Dustina Hoffmana i znakomitej obsady aktorskiej, w której występują niektórzy z najlepszych aktorów charakterystycznych tego okresu.

Opowieść Henrie Charrièra o jego doświadczeniach z lat 1933-1945 związanych z kolonią karną Cayenne we Francuskiej Gujanie w Ameryce Południowej, obejmuje izolację, próby ucieczki, mieszkanie z Indianami Goajira (w północno-wschodniej Kolumbii) i życie na Wyspie Diabłów. Steve McQueen gra Henriego, zwanego Papillonem (czyli 'Motylem' ze względu na jego tatuaż na klatce piersiowej), podczas gdy Dustin Hoffman gra jego przyjaciela Louisa Degu.

Klasyczny film z niezwykłą historią i wspaniałymi aktorami. Jest to dzieło, które prawie każdy pamięta, jeśli tematem są filmy o środowisku więziennym. To klasyczne dzieło przenosi nas do wszechświata bólu, cierpienia, pozbawienia i walki przeciwko uciskowi, solidnie oparte na nieco autobiograficznej książce Henriego Charriera, zatytułowanej Papillon, Francuza, który był więziony przez dziesięciolecia w kolonii karnej w Gujanie Francuskiej i napisał książkę, która miała być wspomnieniem, ale jest tak pełna wynalazków, że zasługuje na bycie uważaną za fikcję zainspirowaną autentycznymi podstawami. Oczywiście, kwestia ta nie ma dużego znaczenia dla filmu: zapomnijmy o człowieku i skoncentrujmy się na postaci, jego alter ego.