Prorok Un prophète

Świetny film pod każdym względem; świetna historia i scenariusz, świetna obsada i świetne występy.

Tahar Rahim jest naprawdę dobry w mrocznej, brutalnej i okrutnej więziennej dramie. Jego postać - „Mailk” to analfabeta osiemnastoletni, który trafił do więzienia na sześć lat za atak na policjanta. Raz w środku ma niewielką ochronę oprócz ubrania, w którym stoi. Miejsce rządzi „Luciani” (Niels Arestrup). To człowiek pochodzenia korsykańskiego, który ma dwadzieścia lub tak zbirów do swojej dyspozycji i strażników w kieszeni. To Arabowie sprawiają mu pewne kłopoty, więc postanawia wykorzystać nowicjusza jako narzędzie do zabójstwa. Początkowo przerażony i niechętny, wkrótce staje się jasne, że wybór nie jest na jego liście opcji. Zrób to, a będziesz chroniony i, cóż, będziesz żywy. Wybiera ścieżkę przetrwania i stopniowo staje się coraz bardziej zirytowany swoim szefem, jednocześnie ucząc się czytać od swojego przyjaciela „Ryada” (Adel Bencherif). W połowie swojego wyroku nabiera pewności siebie, jest zaufany do bardziej „delikatnych” zadań i nawet dostaje od czasu do czasu wolne na zewnątrz. W miarę zmian demograficznych w więzieniu, zarówno on, jak i „Luciani” muszą się dostosować - i to jest spore wyzwanie. Teraz trochę to trwa i chwilę zajmuje, zanim nabierze tempa, ale gdy już wiemy, kto jest kim i kto jest skłonny zdradzić lub zabić drugiego, historia rozwija się w napięcie i przekonująco reżyserowaną opowieść, która nie unika przekazywania epitomu środowiska, w którym jeden zjada drugiego. Arestrup również bardzo dobrze wypada jako człowiek z mocą, który powoli zdaje sobie sprawę, że zmiana nie jest jego atutem, ani cierpliwość, ani prawdopodobieństwo uwolnienia. Jest to trochę przewidywalne, ale daje nam burzliwą podróż, która przekazuje zderzenia przestępcze i kulturowe z ziemiąwiarygodnością, a to mija jak z bicza strzelił.