Tragedia Makbeta The Tragedy of Macbeth

Tragedia Makbeta to zaczarowujące techniczne arcydzieło, które mogłoby skorzystać z odrębnego spojrzenia na dobrze znaną szekspirowską opowieść. Denzel Washington demonstruje swoje szalone talenty, podobnie jak Frances McDormand, ale ten pierwszy wyraźnie wyróżnia się bardziej energetycznym, porywającym wykonaniem, radząc sobie z zawiłymi, długimi monologami, co może skutkować kolejnym udanym sezonem nagród. Joel Coen oferuje swoje odważne kierowanie przewidywalnej, zbyt znajomej narracji, ale reszta technicznego zespołu przekształca film strumieniowy w autentyczne kinowe doświadczenie. Z niektórymi z najbardziej wykwintnych zdjęć tego stulecia Bruno Delbonnel niezwykle podnosi każdy inny element produkcji filmowej (dźwięk, kostiumy, dekoracje, projekt produkcji), sprawiając, że ten film jest koniecznym seansu, czy w domu, czy jeszcze lepiej, w kinie.

Nie do końca w moim guście, ale mimo to cieszyłem się <em>'Tragedią Makbeta'</em> wystarczająco.

Tragedia Macbeth jest tak cholernie dobra, że nawet nie będę kwestionować logiki, czy raczej jej braku, w przypadku afroamerykańskiego szkockiego szlachcica z XI wieku. Z drugiej strony, Laurence Olivier i Orson Welles grali Othella, a jeśli Denzel Washington nie jest na tym samym poziomie co ci dwaj, jest tak blisko, jak tylko żyjący aktor może być. Podobnie jak Welles, Washington prezentuje na ekranie autorytarną obecność, która skutecznie kwestionuje nasze oczekiwania i postrzeganie wyglądu postaci, jednocześnie spełniając jej wymagania psychologiczne.