Duma i uprzedzenie, i zombie Pride and Prejudice and Zombies

Jedno jest pewne: nikt nie może oskarżyć reżysera Burra Steersa o odmienną wersję lirycznego krajobrazu literackiego Jane Austen **Duma i uprzedzenie**, a jedynie melancholię i manipulację. Wyzwanie polegające na przedstawieniu wyrafinowanej i piankowej ekspozycji oraz włączenie szemranych trików zombiaków w celu podniesienia surrealizmu i cynizmu brytyjskiego kostiumowego dramatu jest ambitnym przedsięwzięciem, trzeba przyznać przynajmniej. Na szczęście Steers dostarcza dość porządny przebłyskowy okresowy kawałek, który akcentuje zarówno elegancję, jak i upiorność kwitnącego wszechświata Austen z wczesnego XIX wieku, kapiący rafinowanym oporem i pragnieniem. Dlatego nieco szorstki, ale zainspirowany **Duma i uprzedzenie i zombiaki** Steers dostarcza pomysłowy i nieco szalony obrót na austere entuzjazmu klasycznego romansu Austen podkreślonego kopnięciami siostrzanej rodziny Bennettowych.

Lepsze, niż powinno być, ale nadal niezbyt dobre.

Od znienawidzenia do romansu i polowania na zombie! Nie wiedziałem, że istnieje parodia dwustuletniego klasycznego romansu Jane Austen. Ten film oparty był na tym, film z gwiazdorską obsadą, ale brak gwiazdorskiej wartości zawiódł film. To jest film z znajomą fabułą, oprócz tego były tam zombie, ale to nie wystarczyło. Wielkie nazwiska z obsady wyciągnęłyby film z klapki kasowej, gdyby tam były jedna lub dwie. Ale mimo to uważam, że ten film był w porządku, akceptowalny z niesamowitą produkcją i występami.

Absolutna porażka dla wszystkich zaangażowanych. Zabili Jane Austen! Już miałam pomysł, że ten film jest zły, gdy postanowiłam zobaczyć, jak zły jest. Niestety, film jest tak zły, jak to możliwe, przesłodko i strasznie nieszczęśliwie miesza „Duma i uprzedzenie“, „Siedmiu samurajów“ i „Chodzące trupy“. Tutaj nie ma żadnych niespodzianek, film jest tym, czym się wydaje. Co by powiedziała Jane Austen? Myślę, że z chęcią zjadłaby mózgi Burr Steersa i Setha Grahame'a Smitha, gdyby zostało udowodnione, że mają mózgi. Po obejrzeniu tego kiepskiego filmu osobiście mam wątpliwości na ten temat. Film próbował zaktualizować lub dać nam inną wersję „Dumy i uprzedzenia”… ale zamiast tego splunął Jane Austen w twarz pełną siłą. Gdybym była autorką, potraktowałabym ten film jako obrazę. To po prostu głupie, idiotyczne, nieinteligentne i brutalnie szalone. To jeden z tych filmów, gdzie po prostu nic nie działa. Tutaj nie ma żadnego zbawczego materiału, żadnych zalet. Sceneria, kostiumy? Zapomnij… to była tylko maskarada. CGI, sceny akcji? Wygląda to jak gra wideo bez życia ani duszy, z scenami walki zaaranżowanymi do milimetra, jak balet teatralny. Aktorzy? Wszystkie postaci zostały starannie przejechane przez scenariusz, który powinien zostać spalony w kominku. Gdybym była aktorką, nie zgodziłabym się pracować w tym filmie.