Szczęki 2 Jaws 2

Doskonałe sequel! Intensywny sequel wyreżyserowany przez Jeannota Szwarc (który wyreżyserował także odcinki Columbo obok Stevena Spielberga!) Występy tutaj są równie dobre jak w oryginale, a Szwarcowi udaje się wnieść wielki sens stylu do wydarzeń - rozbudowując i dodając jeszcze więcej głębi do historii Brody'ego. Praca kamery jest wyjątkowo stylowa - niektóre świetne, ślizgające się ujęcia z perspektywy. John Williams prześciga swoją pracę w oryginalnym filmie Jaws 2 swoją ścieżką dźwiękową. Film sprawia wrażenie bardziej brutalnego niż oryginał i prowadzi do nerwowo rozrywającego szczytu. Świetne uzupełnienie do Jaws (1975).

Dostateczne, ale wciąż rozrywkowe sequel ma kilka w porządku efektów praktycznych z rekina, choć wciąż bardzo głupie biorąc pod uwagę to, co się stało w poprzednim, nikt odpowiedzialny nie chciał słuchać Brody'ego. Nic nadzwyczajnego i wątpię, żebym kiedykolwiek do tego wrócił, ale w porządku sequel. **3,25/5**

Tak dobre jak oryginał, jesli nie lepsze

Rozczarowujące kontynuacja. Podobał mi się występ Roya Scheidera i podstawowe sekwencje akcji pod koniec, ale wszystko inne jest trochę nudne. 'Jaws 2' skupia się głównie na nastolatkach, choć ich historia nigdy nie wnosi żadnego zainteresowania. Efekty dla rekin, z kolei, są krokiem w dół w porównaniu z oryginałem. Nie jest to strasznie trudne do obejrzenia, nieco krótszy czas trwania może by pomógł w tym względzie, ale osobiście uznałem go za nieciekawe 115 minut czy coś w tym stylu. Być może początkowe pomysły reżysera Johna D. Hancocka wyszłyby lepiej, choć został zwolniony w trakcie produkcji; mówiąc o tym, problemy za kulisami tego filmu - a nawet pierwszego filmu, naprawdę są dość fascynujące.

To dopiero po obejrzeniu tego filmu uświadamiasz sobie, jak istotną rolę dla sukcesu pierwszej części odegrał Robert Shaw. To nie jest najgorsza kontynuacja, jaką kiedykolwiek widziałem, ale bez jego zgnilizny i charyzmatycznego "Quinta" pozostaliśmy z dość przeciętnym wysiłkiem wszystkich zainteresowanych. Tym razem nasz głodny płetwonogi przyjaciel ma na celu grupę młodych marynarzy - w tym, oczywiście, rodzinę Bradyów - "Michaela" (Mark Gruner) i "Seana" (Marc Gilpin) ściśle w swoim zasięgu. Oznacza to, że ich szeryfowski ojciec (Roy Scheider) musi przekroczyć swoją niechęć do wody, aby ich uratować. Reżyser Jeannot Szwarc próbuje nieco to zmieszać, ale zakończenie jest zbyt nieuchronne; i krzyki histeryczne dzieci - zwłaszcza naprawdę irytująca "Jackie" (Donna Wilkes) - zaczęły mi szybko drapać pod paznokciami. Fotografia jest dobra, a podjęto wysiłki, aby zakamuflować bardziej mechaniczne elementy ataków rekina, ale katastrofalne sceny z ogniem zbyt często się powtarzają. Muzyka Johna Williamsa nadal dobrze działa, aby wywołać pewien stopień niebezpieczeństwa, ale obawiam się, że to w ogóle nie jest straszne i było dość rozczarowujące w oglądaniu.