Monkey Man Monkey Man

Trochę za długi, ale praktycznie każdy inny element filmu 'Monkey Man' jest więcej niż wystarczający, aby zrekompensować. Bardzo dobrze się bawiłem oglądając debiut reżyserski Deva Patela. Sam jest wybitny, doskonale odgrywając tytułową postać. Widziałem go tylko w dwóch filmach ('Slumdog Milioner' i 'Ostatni władca powietrza') przed tym, więc bardzo się cieszę, że widzę go dalej grać. Doskonała praca zarówno na, jak i poza ekranem, cieszę się, że udało mu się to zrealizować. Jak już zauważyłem, myślę, że czas trwania filmu mógłby być nieco skrócony. To nie jest dla mnie żaden poważny problem, ale w kilku momentach czułem, że moje zainteresowanie trochę słabnie. Sam fabuła jest jednak dobra, spleciona z wieloma walkami (dosłownie) ale i wieloma uczuciami. Wizualnie jest piękny. Co do postaci obok Patela, Pitobash i Vipin Sharma są pozytywami; Ashwini Kalsekar również dobrze sobie radzi. Zdecydowanie warto obejrzeć ten film, zwłaszcza na dużym ekranie! Dobrze się bawiłem, ogólnie rzecz biorąc.

Monkey Man pokazuje, że Dev Patel wciąż ma wiele do nauczenia się jeśli chodzi o reżyserię i pisanie, ale jego niezachwiany zobowiązanie wobec kulturowo i tematycznie bogatej historii zasługuje na liczne pochwały. Wątek zemsty z pewnymi kwestiami dotyczącymi tempa narracji, ale z sekwencjami akcji naładowanymi energią i adrenaliną, nawet jeśli chaotycznie zchoreografowane i sfilmowane. Przewidywalny, oddany występ od Patela, który unika niektórych formuł gatunkowych, jednocześnie oddając hołd niektórym klasykom, które go zainspirowały. Nieperfekcyjny, ale porywający debiut.

Dev Patel dużo mówił o tym, że nie chce być "Jamesem Bondem", ale wygląda na to, że te historie zainspirowały ten dość pochodny thriller zemsty, który faktycznie przypominał mi trochę jego występ w "Hotelu Mumbai" (2018). Wiemy, że on ("Kid") regularnie zakłada maskę małpy na walki i dostaje zasłużoną nagrodę - ale wszystko to ma swoje znaczenie. To znaczenie zaczyna się układać, gdy udaje mu się zorganizować subtelny przekręt na "Queenie" (Ashwini Kalsekar), która prowadzi ekskluzywny klub dla dżentelmenów. Jego nagrodą jest praca. W kuchniach, wybielanie toalet i mycie garnków. Jest to środek na cel, gdy zaprzyjaźnia się z handlarzem narkotyków "Alphonso" (Pitobash) - który ma sprytny, turbo-napędzany tuk-tuk, i wkrótce zostaje awansowany na kelnera dla skorumpowanych i rozrzutnych członków społeczeństwa miasta, którzy często tu bywają. Przeplatając się z jego rozwijającą się karierą, zaczynamy widzieć wspomnienia z jego dzieciństwa - i brutalność, która sprowadziła go do jego obecnego, mściwego, stanu. Akcja toczy się na tle politycznych zamieszek, a zbliżające się wybory sprawiają, że staje się świadomy, że koła się kręcą i że jego główny antagonista jest solidnie wśród sekularnych i religijnych spiskowców. Znajduje się również pod opieką mądrego mnicha "Alfa" (Vipin Sharma), który pomaga mu skoncentrować zarówno umysł, jak i ciało, gdy zbliżamy się do zakończenia, które może zobaczyć każdy, kto kiedykolwiek widział film "John Wick". Patel to charyzmatyczny człowiek, ale tego tu nie potrzeba. Potrzebne jest coś trochę bardziej oryginalnego, aby utrzymać ten zbyt długi dwugodzinny film od stania się trochę nudnym i procedurystycznym. Nie jest to okropne, ale też nie jest zbyt dobre.

Ten film to nudny John Wick wannabe (dosłownie wspominają Johna Wicka). Akcja jest słaba, kinematografia przyprawia o mdłości, fabuła jest nudna. Nie ma nic dobrego w tym filmie. Jestem przekonany, że wysokie oceny prawdopodobnie pochodzą od Hindusów, ponieważ lubią wysoko oceniać gówniane filmy. Jeśli nie jesteś Hindusem, nie trać czasu na ten syf.

W filmie powtarza się metafora o Hanumanie, który próbuje zjeść słońce i skacze do niego jak Ikar, ale bogowie ostatecznie go zatrzymują. Być może Dev Patel zdawał sobie sprawę, jak dobrze ta metafora uchwyciłaby jego odważny debiut reżyserski, ponieważ przez cały film stara się osiągnąć narrację, którą chce opowiedzieć, ale ostatecznie powstrzymuje się. Gdyby tylko wiedział, że jego film w ogóle nie zostanie wydany w indyjskich kinach, jakkolwiek sam się ogranicza. Nie ma co do tego wątpliwości, jest to bardzo przyjemny film. Ale komentarz o obecnej indyjskiej społeczeństwie i o tym, co je dręczy, oraz o wszystkich klasowych i kastowych podziałach, które sami sobie stworzyliśmy - wszystko to wychodzi trochę słabo i zbyt rozmyte. Można zauważyć, jak Dev porusza tematy religijnego ślepego zaufania splatającego się z polityką, ale także zahaczającego o kastę i patriarchat - jest nawet montaż prawdziwych nagrań kilku tych zła rzuconych dla efektu - ale wszystko jest trochę zbyt zdezynfekowane i nie wstrząsa tobą. Film nigdy mnie nie pogrążył w sobie tymi myślami, zawsze pływał na powierzchni. Woda i ogień to kolejne powtarzające się motywy, które pojawiają się przez cały czas, kolejny przejaw przewidywalności Deva, jak jego ogień ostatecznie zamieni się w wodę i będziemy tylko pływać na jej powierzchni. Niemniej jednak kompletnie pochłonąłem film za jego akcję i sposób, w jaki stara się mieszać indyjską muzykę i instrumenty przez cały czas. Jest tam nawet Zakir Hussain, to jest, cholera, to jest, jak powinny wyglądać prawdziwe cameo, zupełnie niespodziewane i wciągające. Zawsze podobały mi się występy Deva i tutaj udowadnia, że jest równie dobry za kamerą, jak jest na niej. Było świetnie zobaczyć znajome indyjskie twarze także. Jest tam także jeden hołd dla _Ghajini_, który uważam za świetny gest. Na koniec pozostanie mi tylko jedna krytyka: fikcyjne miasta i wsie wszystkie wydają się zamieszkałe i prawdziwe, ale jednocześnie trochę zachodnie, aby można było je jednoznacznie zidentyfikować jako indyjskie.

Kiedy zobaczyłem zwiastun do filmu Monkey Man, nie byłem pewien, czego się spodziewać. Wydawało mi się to być standardową historią zemsty z elementem horroru. Jednak to, co dostałem, było jednym z moich ulubionych filmów roku. Dev Patel błyszczy nie tylko w swojej grze aktorskiej, ale także w reżyserii. Ten film to o wiele więcej niż kolejny typ filmu jak John Wick; zagłębia się w głębokie tematy i prezentuje złożoną narrację, której bardzo się cieszę.

Fani podniosłych filmów o zemście będą całkowicie oszołomieni „Monkey Man”, debiutem reżyserskim Deva Patela (który również współnapisał i gra w nim tytułową postać). Wielu aktorów nie odnosi sukcesu, gdy próbuje przejść z przed kamery za kamerę, ale Patel ma talent, aby to pokryć dziesięciokrotnie. Ten opowieść o zemście jest tak dobrze wykonana, że mam bardzo mało krytyki. Przewyższa oczekiwania pod każdym względem.

Fajny, ale trochę chaotyczny, jakby pierwsza połowa tej historii nie musiała się wydarzyć. Chciałbym zobaczyć więcej z podróży Małpy do miasta, albo jak został ustanowiony jako dobroczynny władyka slumsów. Więcej przygód niż scen, gdzie jest bity. Jak on doszedł do tak skomplikowanego kradzieży torebki? Wydaje się bardziej dochodowe niż jego nocna praca. Ustawione, bez ryzyka walki naszego gościa w masce. Przypuszczam, że nie można było go nazwać Monkey Man inaczej.

Niesamowicie imponujący debiut reżyserski Deva Patela, który łączy inspirujące sekwencje akcji, hinduskie legendy i przekaz polityczny o skorumpowanych urzędnikach rządowych, z bardzo dobrze napisanym i emocjonalnym scenariuszem