Rashomon 羅生門

Rashomon zachwyca poprzez ulewny deszcz manipulacji. "Kłamstwo jest ludzkie. Większość czasu nie jesteśmy nawet w stanie być szczerzy sami do siebie". Szczerość. Oszustwo. Sprzeczność. Istotną częścią ludzkiego zachowania jest konieczność kłamstwa. Celowe lub przypadkowe, jest to w naszej dziedzicznej krwi. Bez uprzedzeń można ulegać niemoralnym wartościom oszustwa, zarówno poprzez staranne opowiadanie historii, jak i rozrzutne oszustwo. Nawet prawda może być zniekształcona przez ego jednostki. Wzajemnie sprzeczne historie bandyty, Samuraja i jego żony, podczas przesłuchania przez policję napadu, gwałtu i morderstwa, dają Kurosawie możliwość tematycznego zgłębienia głębi ludzkiej dwuznaczności. Narracja przekazywana z perspektywy czterech osób, z każdą opowiadającą wariację tego samego wydarzenia i twierdzącą, że jest to prawda. Ale kto jest moralny? Kto jest zweryfikowalny?

Dobry film. Pomimo uznania jakości i dbałości o detale, nie mogę naprawdę cieszyć się japońskim kinem. Być może dlatego, że jest tak różne od tego, co mamy tutaj wokół siebie. Nawet będąc tak odmiennym, musimy docenić talent tych, którzy go posiadają. Akira Kurosawa jest reżyserem o ostrym oku i detalu, który potrafi kierować ludźmi pod swoim dowództwem i wydobyć z każdego to, czego potrzebuje do filmu, który ma pod kontrolą.