tick, tick... BOOM! tick, tick... BOOM!

tick, tick...BOOM! to jeden z moich ulubionych filmow tego roku! Oferujący zapadającą w pamięć, uzależniającą, pierwszorzędna muzyka wykonywana przez zdumiewająco utalentowanych aktorów, Lin-Manuel Miranda dostarcza jeden z najlepszych filmów muzycznych XXI wieku. Od absolutnego hitu, "30/90", do bardzo satysfakcjonującego finału, "Louder than Words", większość piosenek spełnia niezbędny cel, przesuwając fabułę do przodu w zabawny sposób i jednocześnie rozwijając intrygujących bohaterów. Andrew Garfield dostarcza jeden z najlepszych występów w swojej karierze, demonstrując swoją imponującą skalę emocjonalną i umiejętności artystyczne, zarówno jako aktor, jak i wykonawca. Technicznie nie ma żadnych zastrzeżeń. Tego dzieła sztuki nie możesz przegapić!

Pamiętam, że w 1996 roku czytałem o Jonathanie Larsonie, twórcy wspaniałego "Rent" (między innymi) i byłam zaintrygowany, jak Lin-Manuel Miranda podejdzie do tej historii. Choć obecnie jest dość dobrze znany w kręgach teatralnych, w latach 1989/1990 Larson był walczącym z trudnościami kompozytorem. Balansując między swoimi relacjami, finansowaniem, obojętnym agentem i dość dużym blokiem mentalnym, jesteśmy świadkami wielkiego wysiłku Andrew Garfielda jako on przedstawia tego wizjonerskiego młodego człowieka dążącego do ukończenia tej dziełka. Myślę, że Garfield jest super tutaj. Potrafi utrzymać dźwięk i na ekranie przynosi coś z uroku, poświęcenia i charyzmy tego młodego człowieka przy pomocy kilku świetnych oryginalnych tekstów przy współpracy ze Stephenem Sondheimem. Miranda utrzymuje tempo ruchu w żywym tonie, oferując nam całkiem dobrze wgląd w demony, z którymi ten człowiek się zmagał, nie pozwalając, aby stało się to melodramatyczne czy sentymentalne - i są dwa silne wsparcia od Vanessy Hudgens i Robina de Jesus. Czasami ma to styl dokumentalny, publiczność jest jak mucha na ścianie i - nie zawsze wygodnie - dodaje to do prezentacji tego oddanego człowieka. Każdy zainteresowany teatrem muzycznym, a nawet całą sferą procesów artystycznych i twórczych, powinien obejrzeć starania jednego dobrego aktora, który stara się nas zanurzyć w pracy z miłości i bólu dobrego pisarza.

tick, tick...BOOM! to kinowy triumf, który mnie wciągnął od początku do końca. Film opowiada inspirującą, ale tragiczną historię, a oba te elementy są doskonale uchwycone przez unikalne podejście Lin-Manuela Mirandy. Tło epidemii AIDS stanowi poruszające przypomnienie zmagań epoki, które stale eksponują pozytywne strony muzyki w ostrym kontraście, zapowiadając ostatecznie wnioski Jonathana Larsona.