1917 1917

Naprawdę chciałem dać temu filmowi pięć gwiazdek, ale istnieje ciekawa introspekcja, która powstrzymuje mnie od nazwania go doskonałością. Niemniej jednak, „1917” to genialne dzieło sztuki, jasny osobisty projekt Sama Mendesa. Łącząc przełomową technologię z szczegółowymi elementami produkcji, na pewno zainteresuje widzów i zdobędzie szacunek krytyków za swoje wykonanie. Tylko nie mówcie, że nie ostrzegałem, gdy zostaną ogłoszone nominacje do Oscara.

Bez wątpienia, pod względem kinematografii, jest to wizualne arcydzieło. Podejście jednego ujęcia czasem staje się rozpraszające, zwłaszcza gdy zastanawia się człowiek "jak to zrobili?", ale ogólnie rzecz biorąc nie jest to wystarczające, aby odebrać efekt wow. Fabuła i dialog, a co dopiero logika, są prawdziwymi problemami, które sprawiają, że ten film z wielkiego staje się jedynie dobrym. Początkowa koncepcja wysłania dwóch mężczyzn na misję ratunkową dla 1600 mężczyzn jest absurdalna sama w sobie, zwłaszcza w wojnie, gdzie mężczyźni byli zatruwani gazami i zabijani tysiącami. Wysłanie tylko dwóch z nich w nieznane sytuacje, na ziemi niczyjej, było nielogiczne. Potem był fakt, że bohater wydaje się nigdy nie dostać strzału od wrogich żołnierzy, pomimo że znajduje się w beznadziejnej sytuacji. Gdy zostaje ranny, jego rany zdają się mieć magiczną zdolność do natychmiastowego zagojenia i zniknięcia. Reżyser Sam Mendes chyba nigdy nie miał wyjaśnionych efektów wstrząsów spowodowanych eksplozjami, ponieważ podczas gdy niektórzy padają po wybuchach, bohaterowie wydają się być odporni na fizykę. Najbardziej absurdalna scena obejmuje pułapki wybuchowe i zawalony ton skał, które nie pozostawiają nie tylko widocznych obrażeń, ale w ogóle żadnych efektów na ubraniu ani słuchu. Ale pył był w oczach. Jest wiele innych scen dotyczących braku logiki lub wiarygodności. Ogólnie rzecz biorąc, film jest wart uwagi ze względu na kinematografię, dbałość o szczegóły, kostiumy i aktorstwo, ale banalna fabuła i problemy z wiarygodnością obniżają go z tego, na co mógłby być, i co mógłby być.

Wreszcie wczoraj mogłem doświadczyć filmu 1917 i skończyłem to w IMAX, czego nie planowałem, ale po zobaczeniu go tam, mogę powiedzieć, że ten film zasługuje na to, aby być widzianym i słyszanym w sali IMAX, aby przypomnieć sobie, dlaczego filmy wciąż muszą być oglądane na dużym ekranie. Wizualna odyseja Sama Mendesa i Rogera Deakinsa to niesamowita podróż. Tak, fabuła jest bardzo cienka, ale to coś, co sprawia, że 1917 to dość inny film. Nie jest to epicka wojenna, ani nie próbuje nią być. Jest to rodzaj samotnej linii fabularnej wojennej, choć na początku nie było to tak, i to jest dobre, ponieważ pomimo wszystkiego, co się dzieje, film nie traci tego poczucia koleżeństwa przy zadaniu, które pozostaje po stracie. 1917 to historia o przetrwaniu i choć nie można by go uznać za całkowicie oryginalny, to jest to całkowicie najmniejszy z jego problemów, ponieważ w końcu to tylko doświadczenie jest po prostu spektakularne. Przyznaję, że film ma pewne spadki rytmu, które mi się nie podobały, zwłaszcza scena, w której Schofield traci przytomność, ale w tym momencie dostajemy niezwykłą nocną sekwencję, więc moje niezadowolenie ostatecznie zniknęło. 1917 nie jest doskonałym filmem, ale jest przypomnieniem, jak cudowne jest cieszyć się filmem tak, jak powinien być, nawet jeśli jest to film, który porusza kwestie wojenne. To jest rodzaj filmu, który powinien być przeżyty i doświadczony w ten sposób, w przeciwnym razie traci swoje rezonans, więc jeśli masz okazję zobaczyć 1917 na dużym ekranie, zrób to.

Choć częściowo prezentuje techniczne aspekty, a nie fabułę, to nadal doskonały film wojenny o Wielkiej Wojnie