1917 1917

Naprawdę chciałem dać temu filmowi pięć gwiazdek, ale istnieje ciekawa introspekcja, która powstrzymuje mnie od nazwania go doskonałością. Niemniej jednak, „1917” to genialne dzieło sztuki, jasny osobisty projekt Sama Mendesa. Łącząc przełomową technologię z szczegółowymi elementami produkcji, na pewno zainteresuje widzów i zdobędzie szacunek krytyków za swoje wykonanie. Tylko nie mówcie, że nie ostrzegałem, gdy zostaną ogłoszone nominacje do Oscara.

Bez wątpienia, pod względem kinematografii, jest to wizualne arcydzieło. Podejście jednego ujęcia czasem staje się rozpraszające, zwłaszcza gdy zastanawia się człowiek "jak to zrobili?", ale ogólnie rzecz biorąc nie jest to wystarczające, aby odebrać efekt wow. Fabuła i dialog, a co dopiero logika, są prawdziwymi problemami, które sprawiają, że ten film z wielkiego staje się jedynie dobrym. Początkowa koncepcja wysłania dwóch mężczyzn na misję ratunkową dla 1600 mężczyzn jest absurdalna sama w sobie, zwłaszcza w wojnie, gdzie mężczyźni byli zatruwani gazami i zabijani tysiącami. Wysłanie tylko dwóch z nich w nieznane sytuacje, na ziemi niczyjej, było nielogiczne. Potem był fakt, że bohater wydaje się nigdy nie dostać strzału od wrogich żołnierzy, pomimo że znajduje się w beznadziejnej sytuacji. Gdy zostaje ranny, jego rany zdają się mieć magiczną zdolność do natychmiastowego zagojenia i zniknięcia. Reżyser Sam Mendes chyba nigdy nie miał wyjaśnionych efektów wstrząsów spowodowanych eksplozjami, ponieważ podczas gdy niektórzy padają po wybuchach, bohaterowie wydają się być odporni na fizykę. Najbardziej absurdalna scena obejmuje pułapki wybuchowe i zawalony ton skał, które nie pozostawiają nie tylko widocznych obrażeń, ale w ogóle żadnych efektów na ubraniu ani słuchu. Ale pył był w oczach. Jest wiele innych scen dotyczących braku logiki lub wiarygodności. Ogólnie rzecz biorąc, film jest wart uwagi ze względu na kinematografię, dbałość o szczegóły, kostiumy i aktorstwo, ale banalna fabuła i problemy z wiarygodnością obniżają go z tego, na co mógłby być, i co mógłby być.

Wreszcie wczoraj mogłem doświadczyć filmu 1917 i skończyłem to w IMAX, czego nie planowałem, ale po zobaczeniu go tam, mogę powiedzieć, że ten film zasługuje na to, aby być widzianym i słyszanym w sali IMAX, aby przypomnieć sobie, dlaczego filmy wciąż muszą być oglądane na dużym ekranie. Wizualna odyseja Sama Mendesa i Rogera Deakinsa to niesamowita podróż. Tak, fabuła jest bardzo cienka, ale to coś, co sprawia, że 1917 to dość inny film. Nie jest to epicka wojenna, ani nie próbuje nią być. Jest to rodzaj samotnej linii fabularnej wojennej, choć na początku nie było to tak, i to jest dobre, ponieważ pomimo wszystkiego, co się dzieje, film nie traci tego poczucia koleżeństwa przy zadaniu, które pozostaje po stracie. 1917 to historia o przetrwaniu i choć nie można by go uznać za całkowicie oryginalny, to jest to całkowicie najmniejszy z jego problemów, ponieważ w końcu to tylko doświadczenie jest po prostu spektakularne. Przyznaję, że film ma pewne spadki rytmu, które mi się nie podobały, zwłaszcza scena, w której Schofield traci przytomność, ale w tym momencie dostajemy niezwykłą nocną sekwencję, więc moje niezadowolenie ostatecznie zniknęło. 1917 nie jest doskonałym filmem, ale jest przypomnieniem, jak cudowne jest cieszyć się filmem tak, jak powinien być, nawet jeśli jest to film, który porusza kwestie wojenne. To jest rodzaj filmu, który powinien być przeżyty i doświadczony w ten sposób, w przeciwnym razie traci swoje rezonans, więc jeśli masz okazję zobaczyć 1917 na dużym ekranie, zrób to.

Choć częściowo prezentuje techniczne aspekty, a nie fabułę, to nadal doskonały film wojenny o Wielkiej Wojnie

Jeśli lubisz czytać moje recenzje bez spoilerów, śledź mój blog @

Reżyser Sam Mendes wykorzystuje wyraziste, ale nadzwyczajne ujęcia z pierwszej osoby podczas dwugodzinnego materiału, co sprawia, że produkcja działa w wielu różnych sposobach. Chociaż czasami jest zbyt trzęsąca, to dzięki występom George'a MacKaya i Deana-Charlesa Chapmana, 1917 zachowuje zarówno ponure, jak i optymistyczne tony przez całą kolaż. W skrócie, jest to wyjątkowe podejście do upamiętnienia setnej rocznicy zakończenia Pierwszej Wojny Światowej.

Bardzo dobrze zrealizowany film wojenny w formacie jednego ujęcia. Występ George'a MacKaya, który zdaje się, że jeśli nic innego, może iść w ślady Toma Cruise'a ze względu na swoją umiejętność biegu. Żarty na bok, naprawdę podobał mi się ten film, który potrafi zapewnić wystarczający rozwój postaci, abym troszczył się o jego dobro i zadanie. Prawdopodobnie mój ulubiony z roku 2019. **4,5/5**

Jeśli chodzi o imponujące osiągnięcia w kinematografii, „1917” zasługuje na wysokie miejsce w dyskusji. Ten film wojenny, który rozgrywa się w dwie godziny rzeczywistego czasu, jest nakręcony tak, aby wyglądał jak jeden ciągły ujęcie. Na szczęście jest o wiele więcej niż tylko techniczny chwyt. Popisy zanikają w miarę jak emocjonalny ładunek historii się rozwija, ale ciągle trudno nie skupić się na wyzwaniach i sposobie realizacji filmu zamiast na postaciach, które powinny być punktem centralnym filmu.

Widzę, że wiele mówi się o technice, którą zastosowano podczas filmowania tego filmu w jednym ciągłym ujęciu, i jest to bardzo interesujące, ale muszę przyznać, że nie jestem studentem filmu, tylko widzem. Więc nie znajdziesz tutaj żadnych krytyk reżysera, montażysty ani innych takich technicznych szczegółów. Lubię to, co lubię. Mimo to ten film podobał mi się bardziej, niż się spodziewałem. Nie jestem wielkim fanem filmów wojennych. Krajobrazy wydawały mi się świetne, i chociaż były wizualnie oszałamiające sceny, nie próbowano do nich dokładać eksplozji za eksplozją, aby zadowolić tę grupę widzów. Obie główne postacie były zarówno bohaterami, jak i zwykłymi gośćmi. Prawie mogłem sobie wyobrazić ich sytuację. Chwile skrajnej odwagi i męstwa pod ogniem były zrównoważone całkowicie uzasadnionym strachem i paniką. Były tu także cichsze chwile tu i ówdzie, przerwy od czasem trudnego do zniesienia napięcia. W końcu pojawił się zwrot akcji, który wydaje się normalny, patrząc z perspektywy czasu, ale wtedy zszokował mnie. Nie będę o tym więcej mówił, żeby nie zdradzić zbyt wiele. Więc chociaż pewnie nie będę go oglądał ponownie w najbliższym czasie, polecam go, nawet widzom takim jak ja, którzy nie są wielkimi fanami filmów wojennych. Jeden z widzów ostrzegał innych, ABY nie porównywali tego filmu do Szeregowiec Ryana. Chyba uważał, że nie ma porównania. Może powinienem jeszcze raz przyjrzeć się temu filmowi.

Uważam, że ten film ma bardzo udane ujęcia i aktorzy byli bardzo dobrzy. Ale fabuła mi się nie podobała.

Doskonały oryginalny film. Naprawdę wciąga od samej pierwszej sceny aż do ostatniej. W tym dobrze przemyślanym i bardzo napiętym (już klasycznym) filmie nie ma nic przewidywalnego.

Niesamowita podróż, która będzie trzymać Cię w napięciu, choć bez wielu niespodzianek.

Pięknie sfilmowane. Muzyka była znakomita. Przesłanka interesująca. Aktorstwo było dobre. Ale nigdy nie krzyczałem na kompletną niekompetencję postaci tak bardzo, jak na tę. Głupkowaty Schofield tylko błąka się w otępieniu przez cały czas, robi praktycznie wszystko źle i to głównie czystym szczęściem jest, że więcej osób nie zginęło z powodu tego durnia. Schofield jest irytujący na początku, a z czasem rośnie do prawdziwego irytacji.

Przerażająca podróż przez piekło na ziemi podczas I wojny światowej. Po ciekawym niemieckim odwrocie do Linii Hindenburga podczas operacji Alberich, dwóch brytyjskich żołnierzy (George MacKay i Dean-Charles Chapman) zostaje wysłanych kilka mil w głąb terytorium wroga, aby odwołać skazaną ofensywę. Film „1917” z 2019 roku był inspirowany historiami opowiadanymi reżyserowi Samowi Mendesowi przez jego dziadka od strony ojca o jego doświadczeniach bojowych. Film jest znany z imponującego efektu dwóch ciągłych ujęć, który został osiągnięty za pomocą długich ujęć i kina magicznego. Fabuła ma podobieństwa do „Szeregowca Ryana”, choć rozgrywa się 27 lat wcześniej. Oczywiście podczas I wojny światowej automatycznie przychodzą na myśl filmy takie jak „Ścieżki chwały”, „Wszystko cicho na froncie zachodnim” (1979) i „Koń wojenny.” To jest równie dobre albo lepsze. To jak wycieczka po okopach i okolicznych terenach ze wszystkimi szokującymi wyzwaniami, takimi jak gniłe ciała, szczury, pułapki, walki powietrzne, nagła śmierć i rozpadające się wioski, zmieszane z krótkimi momentami dobroci, ironii, zdumienia, a nawet piękna. Film trwa 1 godzinę, 59 minut i został nakręcony w Anglii i Szkocji. OCENA: A-

1917 to jedno z najlepszych filmów wojennych w historii kina. Fabuła jest bardzo podstawowa, ale scenariusz jest tak silny, że naprawdę nie ma to znaczenia. To jest indywidualna podróż naszych dwóch postaci, z naciskiem na wytrwałość, a nie na wielkie spektakle wojenne. Jest to bardzo intymne, co odróżnia go od innych filmów w tym gatunku. Aktorstwo było niesamowite. Nasi dwaj główni aktorzy, George MacKay i Dean-Charles Chapman, mają niesamowitą chemię z ogromnym zakresem emocji. Kilka razy doprowadziło mnie to do łez. Kinematografia była mistrzowska. Sam Mendes jest zupełnie szalony, że nakręcił ten film jako jedno ujęcie. Nie potrafię nawet sobie wyobrazić bolesnego procesu kręcenia każdej sceny tak, aby płynnie przechodziła do następnej, to było spektakularne. Skala jest tak duża, że wydaje się, że powinno to być niemożliwe. Muzyka jest fantastyczna i pięknie współgra z filmem. Ogólnie rzecz biorąc, to jeden z najlepszych filmów, jakie widziałem od dawna. Był imponujący pod każdym względem i zostanie uznany za po prostu arcydzieło.

Doskonały, wiarygodny film wojenny bez próżnego bohaterstwa, który pokazuje nam okrucieństwo wojny i jej nieludzkość.

No cóż, tak sobie. Po prostu ten film mnie specjalnie nie zainteresował, w tym także śmierć jednej z głównych postaci. Być może po prostu nie jestem wielkim fanem I wojny światowej, ponieważ druga zazwyczaj sprawia mi więcej przyjemności.