Midsommar. W biały dzień Midsommar

Mimo to, że ma elegancki sposób budowania napięcia i jedną absolutnie oszałamiającą scenę otwierającą, uważam, że Midsommar zawodzi mnie w wykonaniu swoich sekwencji. Cały film powoli buduje strach przed pogańskim kultem, ale zawodzi w dostarczeniu brutalności pod koniec, a po dwóch godzinach przygotowań zaskakujące jest, jak niewielka jest zapłata. Występy są fantastyczne, jednak! I uwielbiam oglądać, jak Szwedzi krzyczą.

Chociaż sztuka horroru zazwyczaj nie jest moją ulubioną rzeczą, „Midsommar” wpada w dziwną środkową ziemię, gdzie nie nudziłem się, ale też nie byłem zainteresowany. Nie czuję potrzeby „znalezienia sensu“ i czytania teorii online, ponieważ po prostu mnie to nie obchodzi. Jedynym zbawieniem są wizualizacje, które są zapierające dech w piersiach i szalenie kreatywne, ale nie jest to podróż, którą chciałbym ponownie odbyć.

Bardzo źle zareklamowany jako coś, czym nie jest; na pewno będzie irytujący i imponujący

To był jeden z najbardziej oczekiwanych filmów tego roku. Hereditary był moim ulubionym filmem z 2018 roku, więc oczywiście, drugi film Ariego Astera przyciągnął moją pełną uwagę od samego początku. Na szczęście, chociaż Midsommar jest teraz w moim kraju dopiero w fazie premiery, udało mi się uniknąć spoilerów, a także jakichkolwiek obrazów czy klipów. Jak można się spodziewać, nie jest to typowy film grozy, chociaż jest reklamowany jako należący do tego gatunku. Oczywiście, ma w swoim składzie kilka elementów grozy, które niezaprzeczalnie łączą go z gatunkiem, ale zdecydowanie nie ma na celu przerażenia widzów ani spowodowania, że będą mieli koszmary nocne.

_Midsommar_ może naprawdę być moim wielkim rozczarowaniem w 2019 roku. Nie mówię, że jest zły. Ale przychodząc do tego po nie tylko szalonej dobrej _Dziedzictwo_ z zeszłego roku, ale także po **entuzjastycznych** pochwałach od społeczności horrorowej online, myślę, że moje oczekiwania były trochę wysokie. Nie czuje się dobrze mówiąc to, ale szczerze mówiąc, cieszę się, że nie widziałem tego w kinie. Po pierwsze, bo myślę, że być może byłem trochę zły, gdybym wydał 25 dolarów, żeby to zobaczyć, na podstawie doświadczenia, które ostatecznie się wydarzyło, ale także po drugie, bo nie mam ochoty oszaleć w kinie z powodu całkowitego białego narażenia, które zajmuje 97% czasu trwania _Midsommaru_. _Ostateczna ocena: ★★½ - Miał wiele rzeczy, które mi się podobały, ale jako całość nie działało._

Imponująca praca „Midsommar” to kontynuacja filmu „Dziedzictwo” Ariego Astera, niezłego choć z wadami filmu grozy. „Midsommar” opowiada o Dani, która po tragicznej śmierci rodziców i siostry postanawia podążać za coraz bardziej oddalonym chłopakiem i jego przyjaciółmi w podróż do Szwecji, aby odwiedzić pogańską kultową komunę, w której dorastał ich współlokator Pelle. Choć wydają się otwarci i przyjaźni, szybko staje się oczywiste, że dzieje się tu coś innego. Pierwszym punktem odniesienia jest to, że ta recenzja opiera się na prawie trzygodzinnej wersji reżyserskiej filmu, a nie na wersji kinowej. Nawet nie widziałem jeszcze wersji kinowej, więc nie mogę potwierdzić, co zostało dodane w prawie 30 nowych minutach. Powiem jednak, że wersja reżyserska jest dość płynna i nie wydaje się mieć zbędnych scen.

Szwedzki horror „Midsommar“ z 2019 roku rozgrywa się na wsi w Szwecji, gdzie czwórka studentów z Nowego Jorku odwiedza komunę, aby doświadczyć święta przesilenia letniego. Film łączy elementy horroru i folkloru, przy czym pierwsza połowa jest bardziej interesująca niż druga, która skupia się na nudnych obrzędach. Aktorka Florence Pugh świetnie gra główną postać, a ogólnie film jest profesjonalnie zrealizowany.

To miejsce wzbudza więcej czerwonych flag niż Summerisle, to zbyt długi film, a postacie są głupie jak gówno. Miałem nadzieję, że finał przyniesie coś extra, ale skończyło się to jako mniej pamiętniejszy 'The Wicker Man'. Ale muszę przyznać, że go podziwiam.

Twórcy tego filmu są oczywiście wielkimi fanami filmu Wicker Man (doskonały film z lat 60.). Bardzo powolna akcja. Nie nudziłem się, ale na końcu nie byłem w pełni usatysfakcjonowany.

To nie jest to, czym się wydaje... Naprawdę tego nie przewidziałem...

Zaczyna się od dobrych założeń, ale gubi się z powodu mizernego scenariusza i kierunku, który potrzebuje poprowadzenia.