Midsommar. W biały dzień Midsommar

Mimo to, że ma elegancki sposób budowania napięcia i jedną absolutnie oszałamiającą scenę otwierającą, uważam, że Midsommar zawodzi mnie w wykonaniu swoich sekwencji. Cały film powoli buduje strach przed pogańskim kultem, ale zawodzi w dostarczeniu brutalności pod koniec, a po dwóch godzinach przygotowań zaskakujące jest, jak niewielka jest zapłata. Występy są fantastyczne, jednak! I uwielbiam oglądać, jak Szwedzi krzyczą.

Chociaż sztuka horroru zazwyczaj nie jest moją ulubioną rzeczą, „Midsommar” wpada w dziwną środkową ziemię, gdzie nie nudziłem się, ale też nie byłem zainteresowany. Nie czuję potrzeby „znalezienia sensu“ i czytania teorii online, ponieważ po prostu mnie to nie obchodzi. Jedynym zbawieniem są wizualizacje, które są zapierające dech w piersiach i szalenie kreatywne, ale nie jest to podróż, którą chciałbym ponownie odbyć.

Bardzo źle zareklamowany jako coś, czym nie jest; na pewno będzie irytujący i imponujący

To był jeden z najbardziej oczekiwanych filmów tego roku. Hereditary był moim ulubionym filmem z 2018 roku, więc oczywiście, drugi film Ariego Astera przyciągnął moją pełną uwagę od samego początku. Na szczęście, chociaż Midsommar jest teraz w moim kraju dopiero w fazie premiery, udało mi się uniknąć spoilerów, a także jakichkolwiek obrazów czy klipów. Jak można się spodziewać, nie jest to typowy film grozy, chociaż jest reklamowany jako należący do tego gatunku. Oczywiście, ma w swoim składzie kilka elementów grozy, które niezaprzeczalnie łączą go z gatunkiem, ale zdecydowanie nie ma na celu przerażenia widzów ani spowodowania, że będą mieli koszmary nocne.