Greenland Greenland

Ten typ filmu jest zawsze dość kontrowersyjny między krytykami i widzami jedynie ze względu na swoją naturę. Pod względem fabuły, nigdy nie jest przełomowy ani innowacyjny w jakikolwiek sposób. Te apokaliptyczne filmy zawsze podążają za formułą scenariusza, zapakowaną w logiczne niespójności, ale także tonami ekscytującej akcji. Wizualizacje różnią się jakością w zależności od studia, a także projektu dźwiękowego i innych aspektów technicznych. Zawsze staram się jak najlepiej zaakceptować *wszystko*, co te filmy irracjonalnie rzucają na widza. Przygotuję się, aby być tak otwartym, jak tylko potrafię, i zazwyczaj nie mam z tym żadnych problemów (faktycznie uważam, że argument "to nie jest sposób, w jaki działa nauka" jest trochę drobiazgowy w tym podgatunku).

Szybko tempowany i usiany szorstkimi, realistycznymi krawędziami chociaż jest, 'Greenland' ostatecznie wyobraża sobie bardzo sentymentalne wymarcie planety. Być może najwyższy komplement, jaki mogę oddać temu filmowi, to to, że jest o wiele lepszy niż coroczny film malowany według numerów z Gerardem Butlerem, którym ludzkość jest przyzwyczajona otrzymywać.

Film „Greenland“ jest powyżej przeciętnej, jeśli chodzi o filmy katastroficzne. Scenarzysta Chris Sparling bierze tradycyjny koniec świata i wstawia do niego kilka naprawdę miłych niespodzianek i zwrotów akcji, sprawiając, że ten formułowy film akcji nie wydaje się aż tak oczywisty.

Włącz epicką muzykę... i dokładnie te same elementy, aktorstwo, zdjęcia i scenariusz, które są w prawie każdym filmie katastroficznym z ostatnich 20 lat.