M jak morderstwo Dial M for Murder

Kiedyś uważałem to za drugorzędne dzieło Hitchcocka, ale ponowne obejrzenie udowodniło mi, jak doskonały był scenariusz i reżyseria, a także jak gwiazdorscy i niedoceniani są Grace Kelly i Ray Milland, przynajmniej obecnie, trzy pokolenia po fakcie. Napięcie jest związane ciaśniej niż przysłowiowy bęben.

Niestety obawiam się, że moje morderstwa byłyby czymś w rodzaju mojego mostu: popełniłbym jakąś głupią pomyłkę i nigdy bym jej nie zauważył, dopóki nie zorientowałbym się, że wszyscy patrzą na mnie.

Już tylko na pierwszy rzut oka na listę obsady i wiedząc, że jest reżyserowany przez legendarnego geniusza filmowego Alfreda Hitchcocka, wiesz, że będzie dobrze. Ten napięty, dobrze zrealizowany thriller był pierwotnie nagrywany w 3D, chociaż nie powiedziałbym, że jest mniej skuteczny przy normalnym oglądaniu. Ray Milland i Grace Kelly są obydwaj bardzo doświadczeni aktorzy i są tutaj bardzo przyjemni. Obejrzyj Johna Williamsa jako inspektora Hubbarda ze szkockiego dworu; jest jak brytyjski Columbo! Akcja opowiadania toczy się w dobrym tempie, z ciekawą dialogiem i dobrymi zwrotami. Uważaj na tę zabójczą parę nożyc!

Choć nie jest to jeden z najpopularniejszych filmów Alfreda Hitchcocka, jest nadal genialny. Natychmiast poznajesz, że ten film ma podpis pana Alfreda Hitchcocka z tego, jak jest nakręcony i jaka jest jego historia. Nie wiedziałem nic o filmie przed rozpoczęciem jego oglądania i cieszę się, że to zrobiłem. Było wiele niespodzianek, które utrzymały mnie aż do końca filmu. Obejrzałbym go ponownie? Być może. Czy zmusiłbym moich przyjaciół do oglądania? Zdecydowanie.

Jest bardzo oczywiste, że to było napisane jako sztuka. Jest bardzo ciężkie w ekspozycji, aby pokryć niemal wszystkie działania, które mają miejsce poza „zasadniczo” jednym pokojem mieszkania. Nie ma w tym nic złego, ale daje to filmowi inny wydźwięk. Jest to bardziej ćwiczenie intelektualne niż pełna akcji zagadka kryminalna. Byłoby lepiej napisać Tony'ego jako mistrza szachowego niż byłego gwiazdora tenisa. Byłoby to bardziej zgodne z jego intrygami i strategiami. Nawet akcja w rzeczywistej scenie zabójstwa jest „teatralna” - dosyć przesadzona początkowa reakcja na dźgnięcie, po której następuje długotrwałe umieranie, umieranie, martwe finał.

To zdecydowanie jest moje ulubione thriller Hitchcocka. Zaadaptowany z równie trwałej sztuki scenicznej Fredericka Knota; Ray Milland jest cudownie elokwentny, elegancki i obliczający jako „Tony”, który bardzo się stara, by dokonać idealnego morderstwa swojej zdradzającej żony (Grace Kelly). Wynajmuje drobnego przestępcę Anthony'ego Dawsona, aby dokonał czynu, ale wszystko idzie źle i kończy się tym, że ona zostaje żywa, zdrowa i zostawia go z nieoczekiwanym bólem głowy. Wchodzi, moim zdaniem, gwiazda tego filmu - John Williams („Inspektor Hubbard”), stanowczy i wytrwały policjant, który wcale nie jest przekonany przez otrzymywane wyjaśnienia i teraz gramy w matkę wszystkich gier w kotka i myszkę. Ścieżka dźwiękowa Dimitriego Tiomkina dodaje wiele do tego biegłego, wciągającego opowiadania, które buduje się do inteligentnie rozwiniętego crescendo.