Rocketman Rocketman

W filmie 'Rocketman' działa wiele rzeczy, ale fakt, że nigdy w pełni nie angażuje się w swój muzyczny fantazyjny koncept, jest trochę rozczarowujący. Kończy się to najbardziej z ciekawym beatlesowskim muzycznym filmem 'Across the Universe' z 2007 roku Julie Taymor - naprawdę świetnym pomysłem i podejściem do dzieła artysty muzycznego, które nigdy nie znajduje swoich nóg ani odwagi, by być w pełni sobą. To nadal poruszający i czasami wzruszający portret Eltona Johna, i chociaż brak emocjonalnych czy narracyjnych szczegółów w scenariuszu nigdy nie pozwala Taronowi Egertonowi w pełni wykorzystać swojego potencjału, to nadal fantastyczny Elton John i świetnie śpiewa te niesamowite piosenki. W końcu, pomimo odświeżającej szczerości i kilku fascynujących wyborów, 'Rocketman' nigdy nie jest tak odważny, jak bardzo desperacko pragnie, potrzebuje i zasługuje, film na drodze do czegoś, ale nigdy tam całkowicie nie dociera.

Elton John ma karierę, która trwa od dziesięcioleci, miliony sprzedanych albumów, wypełnione miejsca koncertowe, nagrody i więcej niż kilka nagłówków. W nowym filmie „Rocketman” widzowie dostają spojrzenie za mężczyznę dzięki niesamowitemu i godnemu Oscara występowi Tarona Egertona.

_Rocketman_ próbuje znaleźć równowagę między klasycznym filmem biograficznym o muzyku a epicką muzyczną fantazją. Często zdarza się, że gdy film próbuje być mieszaniną dwóch rzeczy, kończy się tym, że nie jest ani jednym. _Rocketman_ jest jednak obydwoma, tylko nigdy naraz. To w zasadzie dwa filmy, a ten epicki film muzyczny z fantazją, o którym mówię, to **świetny** film. Niestety, ten drugi niekoniecznie. Mimo to polecam go, ponieważ ma w sobie wystarczającą ilość elementów, które sprawiły, że mi się podobał, zwłaszcza obsada, która jest świetna, zwłaszcza Egerton. Trochę byłem jednak rozczarowany, nie dlatego, że miałem zbyt wysokie oczekiwania, ale dlatego, że za każdym razem, gdy _Rocketman_ zaczynał wpadać w euforyczne uniesienia, chwile później był z powrotem wciągany do, no... Rzeczywistości, przypuszczam. Chociaż do rzeczywistości, którą widzimy tylko na ekranie kinowym. I widzimy na **każdym** ekranie kinowym, gdy jest to film biograficzny o muzyku. Mam na myśli Eltona Johna, jeśli kiedykolwiek był moment, aby odrzucić nudę i w pełni zaakceptować przesadną, szalona fantazję, to był właśnie tutaj. Ale _Rocketman_ trochę niezręcznie uściska nadmierną, szalona fantazję._

Jestem szczerze rozdarty na pół. Miałem wrażenie, że będzie to o Eltonie Johnie... i było... trochę... ale było to bardziej fantasy i fikcja niż biografia. Gdybym wiedział, że tak będzie, może bym się na to nie zdecydował. Być może przygotowałbym się na coś, co nie jest zbyt realistyczne i bardziej jak sekwencja snów niż zwykły film. Więc to wcale nie było to, czego się spodziewałem i to mnie zabiło. Po prostu chciałem obejrzeć film o Eltonie Johnie. Mam nadzieję, że zobaczę film dla fanów o Eltonie Johnie. Zwłaszcza że uważam, że Bohemian Rhapsody nie oddał Freddy'ego i jego historii należytą sprawiedliwość. A zamiast tego... dostałem coś trochę bardziej... szalonego niż się spodziewałem. Więc myślę, że jeśli podoba ci się jego styl, polubisz ten film... Chodzi przecież o Eltona Johna, więc masz gwarantowany świetny soundtrack. Dla mnie wydaje się to trochę bardziej teledyskiem niż filmem. A to był Elton John, facet jest wystarczająco interesujący (szczególnie biorąc pod uwagę, że jest muzycznie istotny od około 50 kolejnych lat), mogliby to zrobić bardziej... realistyczne, myślę? Nie wiem. W końcu daję temu filmowi jedną gwiazdkę, ponieważ oczekiwałem czegoś więcej od filmu.