Wonder Woman 1984 Wonder Woman 1984

Mówienie, że 'Wonder Woman 1984' to dobry czy zły film, nie jest takie proste. Elementy są obecne, są momenty, które uwielbiam, ale ogólnie rzecz biorąc, to trochę bałagan, chociaż sekwencje akcji są zapierające dech w piersiach. Jeśli jesteś fanem oryginalnego filmu, będziesz bardziej skłonny przeżyć tę podróż, ale dla tych, którzy są bardziej obojętni, może to być trochę nudniejsze. Jeśli możesz i planujesz go obejrzeć, doświadczenie kinowe jest najlepszą opcją - nie ma nic lepszego niż oglądanie tych oszałamiających scen, zabawnych sekwencji akcji i słuchanie nieprawdopodobnej ścieżki dźwiękowej Zimmera na dużym ekranie.

Gatunek superbohaterów rósł eksponencjalnie przez ostatnie dziesięć lat, więc dziwne jest przejście przez cały rok zaledwie z Birds of Prey i The New Mutants zamiast dosłownie dziesiątek filmów zarówno od Marvela, jak i DC. Na szczęście Warner Bros. postanowił wydać Wonder Woman 1984 przed końcem roku, ale nie bez haczyka. Większość osób będzie mieć możliwość obejrzenia jednego z niewielu hitów 2020 roku tylko za pośrednictwem HBO Max, usługi streamingowej dostępnej tylko w kilku krajach, podczas gdy niektórzy niesamowicie szczęśliwi kinomani mogą mieć szansę zobaczyć ten wizualnie epicki film w kinach, w zależności od zasad panujących w kraju dotyczących pandemii.

Gal Gadot powraca jako Diana Prince w filmie „Wonder Woman 1984”, którego data premiery kilkakrotnie była przesuwana z powodu pandemii Covid-19. Akcja filmu rozgrywa się w Waszyngtonie w 1984 roku, gdzie Diana odmawia towarzystwa mężczyznom, ponieważ wciąż tęskni za swoją zmarłą miłością Steve'em Trevor'em. Diana pracuje w Smithsonian Institute w dziedzinie antyków i utrzymuje swoją tajemniczą tożsamość pomimo konieczności działania w obliczu niebezpieczeństwa. Film ma obiecujący początek, ale ostatecznie nie spełnia oczekiwań i wpada w długie sceny bez odpowiedniej ilości akcji oraz w luki logiczne, które są nie do przyjęcia nawet dla filmu komiksowego.

Bohaterowie są tak dobrzy, jak ich przeciwnicy. Nic nie podsumowuje rozczarowania WW84 bardziej niż to. Maxwell Lord i Barbara Minerva są dwoma z najniebezpieczniejszych mrocznych psychików w świecie DC, obaj skłonni do ekstremalnie złego, celowo socjopatycznego zachowania. Ktoś, kto udawał ich w WW84, to wcale nie byli ci dwaj z komiksów. Mieliśmy tu jakiegoś słabego kogoś o imieniu "Max Lord", który był tylko zagubionym głupcem, próbującym wypełnić tę pustkę w swoim żałosnym życiu magicznym snem. Również jakaś dobra dusza o imieniu "Barbara Minerva" stała się przypadkową ofiarą, podczas gdy głupi plan Lorda się sprawdzał. Trzeba przyznać, że to luźno przypomina jedną z późniejszych historii pochodzenia Cheetah, ale kompletnie pomija jej skłonność do wybierania czysto złej ścieżki. Byłoby zabawnie oglądać właściwego panaującego Lorda i właściwą Cheetah walczące o "własność" jakiejś czerwonej koszulki. Niestety nie. Co za kompletna STRATA dwóch narracyjnych ciężkich wag klasy A! Ale to problem. Po prostu NIE MOŻNA byłoby używać postaci takich jak Lord i Cheetah odpowiednio w filmie skierowanym do rodzinnego widowni, i jest oczywiste, że "zrób to przyjazne dla rodziny" było wyświetlane na scenariuszu czerwonym flamastrem. Nic prawdopodobnie się nie zmieni w trzeciej części WW, gdzie, zgodnie z kinematograficznym obniżeniem ratingu dla superzłoczyńców, Circe jest przedstawiona jako samotny iluzjonista dziecięcy, który się złości, gdy mu pękają balony, więc zamienia wszystkich w domowe jednorożce.