Vice Vice

Jako Australijczyk w wieku poniżej 30 lat Dick Cheney to nie ktoś, na kogo zwracałem kiedyś dużo uwagi. Wiedziałem, że strzelił tamtego gościa i ten gość, którego strzelił, musiał jakoś przeprosić, i że był jednym z tych złych typów lalkowych, którzy stali za George'em W. To wszystko. Więc mimo że Cheney jako temat nie jest czymś, co mogę powiedzieć, że mnie **interesuje**, to też nie jest materiał, który jest dla mnie przestarzały. Skończyło się na tym, że obejrzałem to tylko dlatego, że tak chciał mój kolega na swoje urodziny, ale cieszę się, że to zrobiłem. Nie **polubiłem** _Vice_, ale dla tego typu rzeczy, do których zwykle się nie przekonuję, byłem zafascynowany.

Dość przyjemne, bardzo zabawne, ale nie ujawnia niczego, czego już nie wiedzieliśmy. Recenzja filmu Vice Adama McKaya zajmuje się byłym wiceprezydentem Dickiem Cheneyem i jego drogą do władzy, prezentowaną w satyryczny sposób. Film jest pełen momentów geniuszu, ale nie jest pewny, czy jest prostym biograficznym filmem czy krytyczną satyrą, co nie zawsze udaje się skutecznie.

Vice (2018) to film, który wyróżnia się w swoim gatunku amerykańskiej polityki. Reżyser Adam McKay przynosi bardzo pouczający i dramatyczny opowieść o wiceprezydencie Dicku Cheneyu i administracji George'a W. Busha. Christian Bale wyróżnia się swoją grą aktorską.

No, wcale nie jest trudno sprawić, że Dick Cheney wygląda na złego człowieka. Niestety ten film idzie trochę dalej i sprawia wrażenie, że jest kompletnie i całkowicie stronniczy. Około dziesięciu minut po rozpoczęciu filmu nie wydaje się, że oglądasz coś tak sprawiedliwego i krytycznego jak W Stone'a, czy nawet tak krytycznego jak Fair Game Limana. Zamiast tego otrzymujesz film, który wygląda jak atak od początku do końca i kiedy film się kończy, a reżyser nie skorzysta z okazji, aby go obwiniać za pożar Reichstagu, jest to szok. I, zwróć uwagę, mówimy o Dicku Cheneym, człowieku, który może zostać ukazany jako potwór, nie robiąc z filmu o nim ataku. Więc, kiedy masz wrażenie, że przesadza...to naprawdę przesadza. Pozytywną stroną jest to, że Bale naprawdę dostarcza i gra naprawdę świetnego Cheneya, pomimo tego, że jest w filmie Leni Riefenstahl. Sam Rockwell jednak gra absolutnie okropnego W, do tego stopnia, że chciałoby się, aby obsadzono Willa Ferrella. Ale ostatecznie masz atak, który mało próbuje udawać atak, podczas gdy ukrywa człowieka, który mógłby łatwo wyglądać jak absolutne monstrum bez przesadzonych przesady.

Christian Bale w pełni wykorzystuje swoje umiejętności aktorskie oraz dział protez, aby zaoferować nam angażujący, chociaż w dużej mierze spekulatywny, obraz wzrostu Dicka Cheney. Człowiek o skromnych zdolnościach w szkole, zdołał opanować a następnie manipulować amerykańskim establishmentem politycznym do tego stopnia, że, wybrany na wiceprezydenta, reżyser Adam McKay mógłby nas przekonać, że był de facto władcą Stanów Zjednoczonych. Interesujące jest, jak powstaje ten szereg domin. Stara sieć szkolna umieszczając, początkowo, politycznie zręcznego Donalda Rumsfelda (Steve Carell) w pozycji zdolnej do posunięcia kariery coraz bardziej ambitnego Cheneya. Jego żona "Lynne" (Amy Adams) również nie odstaje - dzieli z mężem jego dążenie do władzy i gdy George Bush starszy wygrywa wybory, unikalne zdolności Cheneya do wykorzystania maszyny rządowej i zapewnienia własnej autopromocji i ochrony wychodzą na jaw. Przyjście pozornie dość niezgrabnego i poza swoją głębokością George'a Busha młodszego do Białego Domu wydaje się jeszcze bardziej na jego korzyść, gdy ataki z 11 września i następna inwazja na Irak są tutaj prezentowane jako decyzje podjęte przez rząd w rządzie przy użyciu zasady nieograniczonej "władzy wykonawczej". Nie ma to całkowicie satyrycznego charakteru scenariusza Aarona Sorkina, ale jest to nadal dość mrocznie skoncentrowana, czasami dość przygnębiająco oceniana ocena papierowej natury amerykańskiej demokracji, że pieniądze kupują władzę i nieudolność nie jest przeszkodą w dostępie do kodów nuklearnych. Czasami jest to dość zabawne, innym razem dość przerażające - ale przez to wszystko, Bale i Adams świetnie współpracują. Razem tworzą parę, która mogłaby zawstydzić Clintonów. Ile jest prawdy, mogłoby być prawdą, może być prawdą? Nie ma to znaczenia - polityka amerykańska to brutalna gra i podobnie jak w wielu europejskich monarchiach, jest to po prostu dynastyczne!