Pogromcy duchów. Dziedzictwo Ghostbusters: Afterlife

W 1984 roku, gdy wielkie włosy i neon były normą, pojawił się film, który wkrótce stał się fenomenem kulturowym. Film opowiadał o zespole nieprawdopodobnych badaczy zjawisk paranormalnych, a mieszanka komedii, efektów i duchów uczyniła go wielkim hitem i filarem popkultury. Po obfitości produktów, które nastąpiły, oraz nieuniknionej piosenki przewodniej i hasła, pojawiło się kontynuacja, która, mimo sukcesu, nie zyskała takiej popularności jak oryginalny film, przez co franczyza filmowa „Ghostbusters” stała się uśpiona.

Trochę za bardzo nostalgiczny (nie będę narzekał, bo miałem okazję zobaczyć tam oryginalną ekipę), ale jak na te kontynuacje idzie, wystarczająco mi się podobało, zwłaszcza młoda obsada, która nie była strasznie irytująca. Przyznaję, że prawie miałem łzę w oku, gdy usłyszałem syrenę Ecto-1. Nie żartuję. A nawet CGI Egon nie był zły. Zdecydowanie lepsze niż ten błąd z 2016 roku. Przypisz to koszmarowi alternatywnego wszechświata. **3.5/5**

To w ogóle nie było złe. Dzieci poradziły sobie bardzo dobrze pod względem gry aktorskiej. Specjalne efekty były bardzo przypominające przeszłość. I historia wydawała się trzymać się bardzo dobrze. Osobiste uwagi: żałuję, że dzieci nie złapały jeszcze więcej duchów. Może zrobić to w formie montażu, wprowadzając nas jednocześnie do tego, co reszta oryginalnych Ghostbusters robiła w dzisiejszych czasach. Ale zamiast tego scenariusz miał postać Raya Dana Akroyda wyjaśnić przez telefon. Być może gdyby produkcja użyła montażu, oryginalni rozpoznaliby, co się dzieje, i postanowili przyjść z pomocą. Albo niech nauczycielka dziewczyn, Paul Rudd, spróbuje znaleźć oryginalnych. W skrócie, nie wydawało się, że było wystarczająco dużo akcji. Dziewczyna była trochę zbyt mądra i zuchwała dla mojego gustu, ale to mogła być tylko oleista warstwa polityki tożsamości, którą Hollywood lubi rozmazać po całej uznanej franczyzie, wpływając na mój pogląd na tę koncepcję. Również trochę spodziewałem się, że pojawi się Slimer. lol Byłem wielkim fanem kreskówek jako dziecko. Ogólnie rzecz biorąc, bardzo dobrze sobie poradzili z filmem i uczcili Harolda Ramisa po jego odejściu. Pomimo moich osobistych życzeń, to był bardzo dobry film dla wszystkich grup wiekowych widzów. Chętnie daję mu 3,75/5.

Callie (Carrie Coon) ma trochę mało gotówki, więc musi wycofać się do zaniedbanego posiadłości swojego zmarłego ojca z synem Trevorem i geekowską córką Phoebe. Kiedy młoda dziewczyna odkrywa, że ma partnera szachowego, którego nie widzi, a pod ich często trzęsącym się starym domem znajduje się 'pułapka na duchy', ona i jej brat - razem ze swoją nauczycielką sejsmologii Garym Groobersonem - szybko robią to, co jest na opakowaniu. Film trwa wiecznie, zbyt wiele czasu poświęcono na rozwój postaci i do czasu, kiedy faktycznie nabiera tempa, trochę się nudziłam. Jest uratowany przez ostatnie dziesięć minut, do pewnego stopnia, ale mogłabym mieć trochę więcej z postaci Rudda - i całkiem sporo duchów do złapania. Wygląda to dobrze, efekty są w porządku - po prostu jest ich mało - a obaj młodzi ludzie dobrze współpracują ze sobą przy porządnym (choć rozmownym) scenariuszu, który zawiera kilka zabawnych żartów naukowych.

To jest film, na który z jednej strony się cieszyłem, a z drugiej bałem się go obejrzeć. Naprawdę miałem nadzieję, że ten film będzie w stanie zrebootować franczyzę po tym, jak ten okropny kawałek obudziłego gówna Ghostbusters (2016) całkowicie ją zniszczył. Spoglądając na moją recenzję tego filmu, jestem naprawdę zaskoczony, że w ogóle dałem mu jakiekolwiek gwiazdki, ale w 2016 roku obłąkanie lewicy jeszcze nie osiągnęło poziomu, jaki ma dziś, więc wydaje mi się, że nie uderzyło mnie to tak mocno. W każdym razie, gdy ogłoszono, że ten nowy film zignoruje wspomnianą wcześniej okropność i będzie kontynuacją oryginału, oczywiście stał się dla mnie obowiązkowym obejrzeniem. A co z tą nową częścią? No cóż, jest prawie wolny od obudziłych, co oczywiście jest ulgą. Czy to jest świetny film? Nie, nie do końca, ale jest dobry i jest dość rozrywkowym filmem rodzinny i, szczerze mówiąc, zyskuje dodatkową gwiazdkę tylko za pochowanie feministycznego śmiecia z 2016 roku. Myślę, że ten film zostanie zdegradowany do tego samego statusu co słynna Szkocka gra i od teraz będzie nazywany Śmieciem, jeśli w ogóle będzie o nim mowa. Zgadzam się z niektórymi recenzjami, które uważają, że był błędem uczynienie głównych bohaterów w tym filmie dziećmi. Mogło by to zadziałać, gdyby mieli więcej wsparcia od niektórych charyzmatycznych postaci dorosłych, ale niestety dwie główne postacie dorosłe nie sprostały temu zadaniu. Nauczyciel jest trochę zabawny, ale naprawdę dość głupi. Jest również obiektem jedynego obudziłego nonsensu w filmie. Wygląda na to, że jakiś zielony fanatyk musiał zaatakować niezależność energetyczną Ameryki. Teraz widzimy, jak dobrze to się skończyło. Matka nienawidząca nauki naprawdę mnie irytuje prawie w każdej scenie, w której występuje. Trójka dzieci nie jest jednak złych. Ich różne osobowości ładnie się uzupełniają. Moją ulubioną postacią był zdecydowanie naukowiec. Czwarte dziecko, Lucky, nie dodawało zbyt wiele poza tym, że dało Trevorowi szansę pluć wszechobecnie. Chciałbym zobaczyć więcej duchów i innych rzeczy. Efekty specjalne były całkiem ładne, gdy się pojawiły, ale kilka innych duchów grasujących po mieście byłoby fajne.

Jestem ogromnym fanem Ghostbusters od pierwszego filmu, gdy byłam małą dziewczynką. Po żeńskiej obsadzie Ghostbusters poszłam do tego z bardzo niskimi oczekiwaniami, jednak byłam zaskoczona tym, jak nostalgiczny, wzruszający i wspaniały okazał się ten film. Poczułam się jakbym wróciła do domu. To jest prawdziwa kontynuacja poprzednich filmów Ghostbusters.

Wreszcie film <em>'Ghostbusters'</em>, który faktycznie, trochę, lubię. Muszę powiedzieć, że mimo tej sytuacji, nadal go niezbyt mocno lubiłem. Nie jestem pewien, co dokładnie jest tego przyczyną, ale ta franczyza po prostu nigdy nie dostarcza mi osobiście; nie oceniam oryginalnych dwóch filmów, reboot z 2016 roku jest lepszy, ale nadal nie jest dobry. Cała koncepcja po prostu nic dla mnie nie znaczy, z jakiegoś powodu. Powodem, dla którego ten bardziej mi się podobał, jest obsada, szczerze mówiąc. Mam podobne uczucia co do wszystkiego tutaj, jak do tych wcześniejszych odsłon, ale ci na ekranie są naprawdę pozytywne... no przynajmniej kilku z nich. Mckenna Grace i Logan Kim są najlepszymi rzeczami w <em>'Ghostbusters: Afterlife'</em>, moim zdaniem. Grace świetnie odgrywa swoją "nerdy" postać, podczas gdy Kim jest zabawny; jego komediowe przedstawienie jest absolutnie na miejscu, szczególnie podczas gdy zostajemy wprowadzeni do jego postaci na początku. Pozostali są w porządku, podczas gdy jest miło zobaczyć cameo z przeszłości. Mini-Pufts są urocze, przynajmniej. Mam nadzieję, że spodoba mi się <em>'Ghostbusters: Frozen Empire'</em> bardziej, gdy ten pojawi się za kilka miesięcy.