Terrifier: Masakra w Halloween Terrifier

Terrifier to krwawy film z sadystycznym zabójczym klaunem, który cieszy się z okaleczania swoich ofiar w kreatywne sposoby i chętnie używa wszelkiego rodzaju improwizowanych broni, a także takiego, który rzadko widuje się w filmach slasher. Film skutecznie wykorzystuje efekty praktyczne, a krwawe morderstwa są na tyle graficzne, że wiesz, że ten film traktuje poważnie. David Howard Thornton gra jako Art klaun, a jego kreacja jest diabelsko skuteczna jako złośliwy łotr, który jest niemy i musi używać gestów twarzy, aby wyrazić siebie w swoim strasznym makijażu klauna. Fabuła to standardowy typ gry w kotka i myszkę, ale ten film bardziej skupia się na obserwowaniu, jak Art chwyta, torturuje i okalecza swoje ofiary. Terrifier to skuteczny i krwawy slasher film, który podąża za standardową formułą filmów grozy z lat 80. i koronował Art klauna jako jedną z nowych twarzy horroru.

Film _Terrifier_ miał wiele szumu za sobą, z bardzo udanym sequel'em trafiającym do kin tego miesiąca, niestety nie przekłada się to na przyjemne wrażenia z oglądania. Zanim przejdę do krytyki filmu, jakość wizualna i efekty na ekranie były na najwyższym poziomie jak na budżet zaledwie 25 000 dolarów. To niesamowite, co ta ekipa była w stanie osiągnąć w swoich warunkach, i wszyscy zaangażowani powinni być dumni. Mając to na uwadze, ograniczony budżet nie daje usprawiedliwienia dla słabego scenariusza, dialogów i występów. Ten film miał ogromną ilość skrępowania z przewrotnymi dialogami, które wydawały się jakby napisane przez ucznia gimnazjum. Występy były kempowe, ale nie w dobry sposób. W klasycznych filmach grozy kemp ma poczucie nostalgi i oznakę czasów, ale w tym nowoczesnym filmie z zabójstwami i elementami, które biorą się na poważnie, wychodzi to po prostu źle. Aktor grający Arta zrobił jednak fantastyczną robotę. Jego przedstawienie niemego zabójcy, który komunikuje się ze swoimi ofiarami poprzez mimikę i sztuczki klauna, było zarówno zabawne, jak i mrożące krew w żyłach. Fabuła sama w sobie nie miała zbyt głębokiego sensu. Sprowadzała się do ludzi w złym miejscu o złym czasie. Nie było dodatkowej głębi ani mitologii, dlaczego te wydarzenia miały miejsce, ale podobało mi się, jak każda postać, która była tragicznie zamordowana, miała związek z fabułą i nie były to tylko przypadkowi ludzie wprowadzeni i zabici w jednej scenie tylko po to, aby zwiększyć liczbę ofiar. Jako horror, ten film nie zdołał dodać żadnych stawek ani napięcia. Reżyser bardziej skupił się na brutalności, co może być przytłaczające dla oka, ale nigdy nie sprawiło, żebym się źle czuł. Nie było żadnego budowania do żadnego z morderstw, te klasyczne elementy horroru sprawiły, że film wydawał się niezwykle mdły. Ogólnie rzecz biorąc, uważam ten film za cud z technicznego punktu widzenia ze względu na niski budżet, ale oceniając go z perspektywy filmowej, sprawił, że się nudziłem i czekałem na napisy końcowe.

Tara (Jenna Kanell) i jej najlepsza przyjaciółka Dawn (Catherine Corcoran) miały trochę za dużo alkoholu, aby mogły prowadzić, gdy napotkały dość melancholijnego klauna. Ta druga kobieta złożyła kilka zgryźliwych uwag, zanim obie wróciły do pizzerii, aby się odtruc. Zgadnij, kto wchodzi? Na razie jest to dość niewinne, ale gdy dziewczyny wracają do swojego samochodu i odkrywają przebitą oponę, a Tara desperacko potrzebuje skorzystać z toalety, pobliska budowla wydaje się kusząca ze względu na swoje instalacje - ale oczywiście nie jest to to, na co wygląda, ani nasz dość smutny przyjaciel z pewnością jeszcze nie zakończył swojej wieczornej pracy. Jeśli chodzi o slashery, ta jest naprawdę dość zabawna, a nieco groźna atmosfera jest dobrze wspomagana brakiem dialogów naszego wyliczającego antagonisty. Niestety nie można tego jednak rozszerzyć na charakteryzację dwóch kobiet, które irytowały praktycznie od samego początku. Głośne, wredne i zdolne do podejmowania jednych z najgłupszych decyzji kiedykolwiek zapisanych na taśmie filmowej. Sprawy stają się jeszcze bardziej absurdalne, gdy siostra Victoria (Samantha Scaffidi) przychodzi odebrać uwięzioną parę i okazuje się być jeszcze bardziej głupia od swojej siostry, jeśli chodzi o ryzykowanie i błądzenie po opuszczonej starej budowli w nocy - wszystko podczas gdy radio nadaje ostrzeżenia o grasującym slasherze po mieście. Jest na szczęście krótki, co pomaga utrzymać tempo, ale aktorstwo tych z mówiącymi rolami jest dość żałosne, podobnie jak i pisanie, które im nadaje linie - a do końca byłem bardzo, bardzo mocno po stronie złoczyńcy, który powinien zostać pozostawiony do swojej pracy!

Terrifier dowodzi, że do stworzenia filmu nie potrzeba dużego budżetu - wystarczy 35 000 dolarów, wiadro sztucznej krwi i klaun z najgorszym dentystą w mieście.