Opowieści z Narnii: Lew, Czarownica i stara szafa The Chronicles of Narnia: The Lion, the Witch and the Wardrobe

Długi krwawy tytuł, ale niewątpliwie świetny film. Widziałem wcześniej 'Kroniki Narnii: Lew, Czarownica i Stara Szafa', ale już go nie oglądałem od lat, choć większość pamiętam - to przecież pamiętny film. Znajduje się tam świetna scena bitwy, zabawne postacie i silne efekty. Jest trochę za długi, ale nie o wiele.

CS Lewis miał z pewnością niesamowitą wyobraźnię, a rzadko kiedy jest to lepiej zilustrowane niż w tej pięknej przygodzie fantasy. Czterej rodzeństwo z czasów wojny zostaje ewakuowani z Londynu, aby pozostać u zamkniętego "Profesora Kirke" (Jim Broadbent) w względnej bezpieczeństwie angielskiej wsi. Gdy tam dotrą, gospodyni domu "Pani Macready" (Elizabeth Hawthorne) jasno daje im do zrozumienia, że mają być widoczni i nie słyszalni! Nuda zaczyna doskwierać, dlatego gra w chowanego wydaje się sensowna. "Lucy" znajduje schronienie w starym garderobie - garderobie z tajemnicą! Z ogromnym zdziwieniem znajduje się w zasnieżonej krainie z jedną latarnią uliczną i tam spotyka "Pana Tumnusa" (James McAvoy) - szatniowego fauna. Wraca do swoich braci i siostry, a po przekonaniu, dołączają do niej w garderobie i wszyscy odkrywają przyjemności i niebezpieczeństwa "Narnii", spotykając wielu nowych przyjaciół i kilka niezbyt miłych wilków! To pierwsze z przygód dzieci "Pevensie" w tej tajemniczej krainie, gdzie zwierzęta potrafią mówić, a zima jest wieczna pod kontrolą nikczemnej "Białej Czarownicy" (Tilda Swinton). Sojusz z "Aslanem", wszechmocnym lwem (głosem Liam Neeson) i walka o uwolnienie królestwa spod jej lodowej kontroli. Efekty specjalne nie są, szczerze mówiąc, świetne. W rzeczywistości niektóre efekty są trochę tanie i radosne jak na rok 2005; ale historia, sceneria i charakteryzacja są świetne - podobnie jak złowieszcza i delikatna ścieżka dźwiękowa Harry'ego Gregson-Williamsa.

Ponowne obejrzenie Kronik Narnii: Lew, Czarownica i Stara Szafa przypomniało mi, dlaczego jest to taki ponadczasowy film. Nadal mnie porusza, zwłaszcza scena kołysanki z panem Tumnusem, pięknie zagraną przez Jamesa McAvoya, który jest jednym z moich ulubionych aktorów. Głos Liama Neesona jako Aslan jest inspirujący i dodaje postaci wiele powagi. Ale dla mnie największym atutem jest Tilda Swinton jako Biała Czarownica. Jej występ jest mrożący krew w żyłach i dowodzący, że jest jednym z najbardziej zapadających w pamięć elementów filmu.