Nić widmo Phantom Thread

Jeśli zdecydujesz się odwiedzić lokalne kino i obejrzeć film Phantom Thread, najnowsze ekscentryczne studium postaci Paula Thomasa Andersona, może warto będzie zadbać o swoją garderobę bardziej niż zazwyczaj na tego typu wyjścia. Po spędzeniu 130 minut całkowicie zanurzonych w świecie mody lat 50-tych czułem się jak kompletny nie ogar, wychodząc z kina w dżinsach i bluzie z kapturem.

Obejrzałem _Phantom Thread_ jako część trio. Zaczęliśmy oglądać ten nominowany do Oscara film w przesuniętych odstępach czasu. Ja od początku. Druga połowa godziny. Potem jej partner, tuż po połowie. Ale wszyscy mieliśmy taką samą reakcję, kiedy oglądaliśmy dni i zorientowaliśmy się, że zostało jeszcze 30 minut: Leżąc na zimnej, brudnej podłodze i błagając, aby to się skończyło.

Prawdopodobnie najlepsza, najmniej stronnicza krytyka dokumentalna Jordana Petersona, jaka do tej pory powstała.

Daniel Day-Lewis, Lesley Manville i Vicky Krieps połączyli siły, aby stworzyć dzieło wielkiego stylu i delikatności w tej historii o londyńskim krawcu dla bogatych i sławnych. „Reynolds Woodcock“ żyje ze swoją siostrą „Cyril“ w dyscyplinowanym i kontrolowanym środowisku, które wymaga dla swojej pracy jako wiodący kreatywny krawiec swojej epoki. Wkracza „Alma“ jako aspirująca, podziwiana uczennica, do której się zakochuje - pomimo jego własnych instynktów kontrolujących. Historia rozwija się z celem i głębią; to zdecydowanie nie jest prosty romans. Muzyka autorstwa Jonny'ego Greenwooda doskonale uzupełnia delikatne, ale dynamiczne tempo narracji i oczywiście równie świetnie się na to patrzy.