Paterson Paterson

Jeśli doceniasz delikatności cichej, dramy z życia codziennego, która opiera się na ostrych minimalnych obserwacjach rutynowego życia jako artystycznego badania, to na pewno będzie Ci miło z umiejętnymi i dowcipnymi infleksjami scenarzysty / reżysera Jima Jarmuscha w jego kapryśnym i dowcipnym dziele Paterson. Jarmusch, znany ze swoich dziwacznych i stonowanych dramatów, w tym bardzo niedocenianego filmu z 2005 roku Broken Flowers z Billem Murrayem i The Limits of Control z 2009 roku, powraca, aby dodać do swojego znajomego repertuaru poważnego filmowania z podziwianym studium postaci zwyczajnego człowieka o imieniu Paterson (Adam Driver, „Gwiezdne wojny: Przebudzenie Mocy”), który stara się zrównoważyć ustrukturyzowane, codzienne istnienie z poetyckimi skłonnościami jako swoim miernikiem ucieczki.

Tydzień z kierowcą autobusu, częściowym poetą.

Film PATERSON reżysera Jima Jarmuscha z 2016 roku to studium codziennego życia w małym amerykańskim mieście. Jego tytuł odnosi się z jednej strony do miejsca Paterson w New Jersey, mniej znanego za granicą niż inne miasta w stanie, ale zaskakująca liczba prominencji Amerykanów pochodziła stamtąd i została opiewana w epickiej pracy poety Williama Carlosa Williamsa. Z drugiej strony, Paterson jest przypadkowo także nazwiskiem naszego bohatera, trzydziestoparolatka kierowcy autobusu grającego Adamem Driverem.

Odwagę sięgnę za daleko (i postaram się nie wyciąć sobie gałęzi spod nóg) i powiem, że uważam, że to prawie doskonały film. Nie mam na myśli, że jest to jeden z najlepszych wszechczasów, ani nawet że znajduje się na mojej liście dziesięciu najlepszych. Ale rzadko kiedy film tak dobrze spełnia to, do czego dąży. Jest to cichy i delikatny film, pełen miłości w niemal każdej scenie. Obie główne postacie mają świetną chemię razem. Laura wydaje się być trochę dziecinna, ale im więcej czasu spędziłem z nią, tym bardziej wydawała się po prostu ekscentryczna, artystyczna i mądra w małych szczegółach, które mają znaczenie w życiu. Jest optymistyczna i pewna siebie w swoim małżeństwie, więc obawiałem się, że coś przyjdzie i zagrozi lub zaszkodzi tej pewności. Ale o to nie chodzi w tym filmie. Paterson mógłby być łatwym filmem na randkę, albo filmem na „To był długi dzień”, który pomógłby ci się zrelaksować. W zasadzie nie ma tu przemocy, wulgarnej mowy ani seksu, więc mogłbyś go obejrzeć z dziećmi i rozmawiać o niektórych rzeczach, które się dzieją. (Nie za małymi jednak; mogłoby być za wolne dla naprawdę małych.) Tu jest łagodny (i znowu delikatny) humor, jak z kradnącego scenę psa Marvina, grane przez Nellię! Kiedy wróciłam do szkoły mając 30 lat, studiowaliśmy poetę Williama Carlosa Williamsa w ramach kursu programu Honors, więc byłam zainteresowana usłyszeniem niektórych jego prac tutaj. Jak stwierdza film, był lekarzem z zawodu, ale także uznawanym poetą, który wpłynął na tych, którzy poszli za nim. Książka, którą studiowaliśmy (Może ta nazwana od miasta Paterson) zaczynała się właściwie dwukropkiem, tak - : Wyobraź sobie zabawę, jaką mieliśmy na lekcjach, dyskutując dlaczego to zrobił! Właściwie nie byłem zadowolony z wierszy, które postać Paterson napisała w tym filmie. Myślę, że najlepsza poezja pomija pewne rzeczy, lub przedstawia przez wnioskowanie myśli obrazami słów. Te wiersze wydają się działać równie dobrze przesunięte razem jak esej prozą. Ale piszę powieści, nie wiersze, więc co ja wiem, poza tym, że ten film naprawdę mi się podoba?