Dangal दंगल

Inspirowająca, pozytywna historia o walce o marzenie, które widzi tylko ty. Co najważniejsze, ten film odważnie stawia czoła starym indyjskim tradycjom i uprzedzeniom wobec kobiet. Dwie córki pokonują ciężkie przeszkody, by stać się światowej sławy indyjskimi zapaśniczkami, przy wsparciu i motywacji ich ojca i trenera. To bardzo kolorowy, dobrze zrealizowany i lekki rozrywkowy film. Aktorstwo jest dobre, a postacie są łatwe do zidentyfikowania. Minusem jest to, że jest zdecydowanie zbyt długi na jedną noc i powinien być raczej stworzony jako miniserial.

Za długi, za przewidywalny i za wolny. Po upływie 161 minut nie miałem zbyt wiele negatywnego do powiedzenia o filmie 'Dangal', ponieważ poprawia się w miarę jak trwa. Jednak pierwsza część tego filmu jest nudna, historia na początku nie inspiruje - bardziej jest to poradnik, jak być złym rodzicem. Zakończenie jest również dość kreskówkowe, ze scenami w szafie z miotłą. Osoby grające swoje role wypadają bardzo dobrze. Aamir Khan świetnie odgrywa Mahavira, podczas gdy Fatima Sana Shaikh (i Zaira Wasim) są imponujące jako Geeta. Sanya Malhotra (i Suhani Bhatnagar) również zasługują na pochwałę. Niemniej jednak nie jest to nic nowego dla bollywoodzkich filmów sportowych biograficznych. Podąża podobnymi ścieżkami co 'Mary Kom' z 2014 roku i 'Bracia' z 2015 roku... nawet 'Patiala House' z 2011 roku. Dla mnie ta produkcja z roku 2016 po prostu wydaje się być tak nadymana i wymuszona, że to utrudnia, mimo wszystko godny uwagi, serdeczny narracyjny. Główne postacie są jedynymi mocnymi stronami według mnie. Został bardzo wysoko oceniony przez innych, więc co ja tam wiem? Opinie i tak dalej.