Diabeł ubiera się u Prady The Devil Wears Prada

Zazwyczaj ten rodzaj filmu by mnie nie zainteresował, ale byłam zafascynowana obsadą (Meryl Streep, Anne Hathaway, Emily Blunt i Stanley Tucci SĄ czterema moimi ulubionymi współczesnymi amerykańskimi aktorami) i podobały mi się trzy poprzednie filmy, które widziałam o przemyśle modowym ('Ready to Wear', 'Zoolander' i oczywiście 'Death Wish 5: The Face of Death'). Bardzo ucieszyła mnie komedia wywołana złośliwością, małostkowością i zwyczajną powierzchownością wszystkich zaangażowanych, co tak wiele mówi o współczesnej cywilizacji... a kulminacja i zakończenie są zarówno wzruszające, jak i tak trafne. Silne pisanie i aktorstwo sprawiły, że film był o wiele lepszy, niż miał jakiekolwiek uzasadnienie.

Obsada tego filmu znacznie podniosła jego wartość. Wszystko inne związane z 'Diabelską Pradą' jest w porządku, nie zrozum mnie źle, ale zdecydowanie nie cieszyłbym się nim tak bardzo bez obsady. Meryl Streep wspaniale odgrywa Mirandę, natomiast Anne Hathaway dorównuje jej jako Andrei. Emily Blunt (Emily) również sprawia przyjemność, podobnie jak Stanley Tucci (Nigel). Osobiście nie zwracałem zbyt wiele uwagi na fabułę, niektóre części się powtarzają. Niemniej jednak, dzięki Streep & Co., to nadal film, który zdecydowanie warto obejrzeć.

Film "Diabeł ubiera się u Prady" to inteligentny, stylowy film, który łączy w sobie humor z nutką dramatu, osadzony w środowisku wysokociśnieniowej branży mody. Meryl Streep jest magnetyczna jako przywódcza Miranda Priestly, dostarczając występ, który jest zarówno odstraszający, jak i porywający, podczas gdy Anne Hathaway świeci jako bohaterka z którą można się utożsamić, nawigująca chaosem swojej nowej roli. Największą siłą filmu jest jego zdolność do zmuszenia cię do refleksji nad poświęceniami, jakie podejmujemy w dążeniu do sukcesu i czy naprawdę warto.