Barbie Barbie

Barbie wciąga Cię swoim głupim humorem i fantastycznymi pomysłami. Wojna Kensów podczas ostatniej pół godziny filmu to coś niesamowitego, ponieważ bitwa pełna przystojnych manewrów, jak pokazywanie nagiej klatki piersiowej i męskich figli, zamienia się w pełny taneczny pojedynek między Ryanem Goslingiem a Simu Liu.

Zabrałem swoją córkę, mając naiwne oczekiwania co do lekkiej, przyjaznej dla rodziny zabawy i cóż, nie jest. Nawet trochę. Najmilszym sposobem, w jaki mogę opisać tę monstrualność, jest złośliwość, misandria. Przesłanie po prostu nie jest tym, które chcę, aby moje dziecko przyjęło. Moja córka chciała wyjść zanim nawet zaproponowałem, więc to zrobiliśmy i mieliśmy lepszy czas robiąc coś innego razem. Podsumowując, moim zdaniem, to podłe i złośliwe. Hollywood zasługuje na spadającą oglądalność, jeśli to jedyna rzecz, którą ma jeszcze do zaoferowania.

Barbie jest zabawnie meta, zawiera niesamowicie zabawne numery muzyczne i efektywną równowagę tonalną między przesadną komedią a bogatym, refleksyjnym komentarzem społecznym. Nieuniknione nagrody idą w kierunku jasno kolorowego designu produkcji, kostiumów i makijażu. Historia od Gretty Gerwig i Noaha Baumbacha nie przeprasza, gdy zajmuje się poważnymi tematami, od kwestii społeczno-politycznych jak patriarchat i molestowanie seksualne po pytania o kryzysy egzystencjalne, tożsamość osobistą, miłość własną i oczywiście role kobiet i mężczyzn w dzisiejszym społeczeństwie. Margot Robbie była przeznaczona do gry w Barbie tak samo jak Ryan Gosling urodził się z Kenergy w żyłach. Absolutnie fantastyczna, podobnie jak reszta Barbie i Kens. Trzeba zobaczyć w pełnym kinie!

Okropny film bez fabuły. Film jest promowany jako lekki film rodzinny, ale zamiast tego koncentruje się na tematach dla dorosłych i promuje ekstremistyczną feministyczną agendę, która wyśmiewa tradycyjne wartości rodzinne i mężczyzn. Jedynymi przyjemnymi częściami tego filmu są sceny z Kenem, grany przez Ryana Goslinga.

To był doskonały film, który emocjonalnie mnie wyciągnął w odpowiedni sposób. To film dla dorosłych z odniesieniami do dzieciństwa (zdecydowanie nie dla dzieci) i wydaje się być skierowany do ludzi w moim wieku (odniesienia do Matchbox 20 jako ścieżki dźwiękowej do uwodzenia są zbyt bliskie dla poczucia komfortu!) Doskonale wyraża wewnętrzne sprzeczności, z którymi kobiety muszą sobie radzić, aby zostać zaakceptowanymi. Stara się nie skupiać uwagi na Kenu, nawet gdy jego rola jest krytycznym punktem odniesienia, ale daje też trochę czasu na to, jak trudno być mężczyzną w świecie zdominowanym przez mężczyzn.

Ciężka jest ręka, która nosi serce na rękawie. To najlepszy sposób na podsumowanie tego przegadane, zbyt długiego, niewiarygodnie oczywistego traktatu o równości płci, konsumeryzmie i egzystencjalizmie, których przekazy są deptane na śmierć już na początku i nigdy nie ustępują, wyczerpujące doświadczenie, na pewno. Najnowsze dzieło scenarzystki i reżyserki Gretty Gerwig, współtworzone z współpracownikiem Noahem Baumbachem, ma okropny scenariusz, który jest tak subtelny jak książka dla młodzieży, długo się ciągnie i trwa około 30 minut dłużej, niż powinno, staje się nieskończenie powtarzalny i zawiera wątki fabularne, które mogłyby zostać łatwo zmniejszone lub całkowicie wyeliminowane (takie jak te z Willem Ferrellem i Michaelem Cerą). Co więcej, duża część dialogu jest albo oszałamiająco dziecinna, albo brzmi bardziej jak „pisanie” niż cokolwiek, co ktoś mógłby naprawdę powiedzieć (nawet dla fikcyjnej postaci), z próbami humoru, które często spełzają na niczym. I szczerze mówiąc, pod względem wszystkich intencji projekt wydaje się być dwugodzinną reklamą dla Mattela (nawet jeśli firma znajduje sposoby na drwienie z siebie). Trzeba jednak przyznać, że „Barbie” ma kilka mocnych stron, takich jak znakomity design produkcji, kilka naprawdę sprytnych dowcipów (szczególnie jego otwierająca sekwencja przed napisami czołowymi i okazjonalne dygresje) oraz świetne występy Margot Robbie i Ryana Goslinga (którzy potrafią sprawić, że ten materiał wygląda lepiej, niż w rzeczywistości jest), a także wzruszające wystąpienie Rhei Perlman. Poza tym, jest to zdecydowanie najbardziej przereklamowane, najbardziej przehypowane wydanie letniego sezonu filmowego, które zapomnę z łatwością przed końcem roku - i które jednoznacznie dowodzi siły marketingu, bez względu na jakość promowanego towaru.

Aktorstwo McKinnona i Goslinga jest świetne, a sceny taneczne są naprawdę dobrze wykonane. Ale historia jest bardzo słaba - powiązanie Glorii/Sashy wydaje się sztuczne, a 'zaprzyjaźnienie' Barbie na końcu z Ruth nie ma sensu w kontekście reszty filmu. Dodatkowo nie pomaga fakt, że przez cały film jesteś zasypywany wiadomością, którą *naprawdę* chcą, abyś zrozumiał (ile razy można powiedzieć 'patriarchat'?). Niezalecane.

Film Barbie jest zabawny, pełen humoru i porusza się z zręcznym tempem od śmiechu do momentów tak absorbujących, że można usłyszeć spadającą igłę w teatrze. Jego przesłanie społeczne nie powinno być kontrowersyjne - Barbie to krytyka władzy i status quo. Jego alegoria w sztuce atakuje każdą grupę władzy i daje głos każdej z marginesu. Nawet jest moment, w którym Barbie pragnie przywrócić status quo w Barbielandzie i wrócić do swojej pozycji przywileju, a jest upomniana przez Kena, który odwróciwszy role, pyta ją "jak się czujesz?" (być niewidocznym, nie liczyć się). Barbie wyraźnie pokazała, że status quo szkodzi wszystkim, również tym władającym - innymi słowy, wyzwanie status quo jest dobre zarówno dla mężczyzn, jak i kobiet (i wstaw tu każdą inną dynamiczną relację władzy - sprawnych jak i z ograniczoną mobilnością, bogatych jak i biednych, itp.). Tylko to, że jego przesłanie społeczne jest kontrowersyjne, dowodzi jego konieczności. Jedynym sposobem, aby ta krytyka władzy i status quo mogła zostać źle zrozumiana jako atak na mężczyzn, jest gdy ludzie myślą, że władza i kontrola status quo należy tylko do mężczyzn - co dokładnie ten film przekazuje. "Kiedy jesteś przyzwyczajony do przywilejów, równość wydaje się uciskiem".

Barbie to wizualnie oszałamiające dzieło, gdzie efekty praktyczne przewyższają chaotyczne opowiadanie historii i tworzą świeży i innowacyjny film z tematami, które będą kontrowersyjne dla wielu.

Barbie prezentuje fascynującą filmową podróż, zręcznie wykorzystując ikoniczną lalkę do eksploracji złożonych dynamik płci. Pod kierunkiem reżysera Gretę Gerwig, Margot Robbie i Ryan Gosling oferują wybitne występy, uzupełnione pamiętnymi piosenkami i oszałamiającymi projektami scenografii, tworzącym wciągające i humorystyczne doświadczenie. Ten przemyślany film płynnie wplata komentarz o równości w swoje olśniewające wizuale i chwytliwe melodie, harmonijnie łącząc humor z wglądem. Wynikiem jest niezapomniana przygoda filmowa, która angażuje, bawi i rezonuje jeszcze długo po zakończeniu napisów końcowych.

Głównym problemem tego filmu jest to, że autorzy starają się poruszyć wiele istotnych tematów w naszym społeczeństwie, ale żaden z nich nie jest dogłębnie zbadany. Główny temat o równości dla kobiet na świecie został zepsuty przez to, że postacie tylko głośno to wyraziły, ale nie przedstawiły go. Zwłaszcza przez zapomnienie, że równość oznacza równość dla wszystkich, zarówno dla mężczyzn, jak i dla kobiet, a nie tylko dla kobiet. Niemniej jednak były pozytywne aspekty, takie jak godne pochwały występy Ryana Goslinga i Margot Robbie. Dodatkowo, było kilka zabawnych żartów, a żywe kolory w kinematografii uzupełniają narrację o Barbie. Niemniej jednak warto obejrzeć ten film przynajmniej raz.

Ten film jest nieco ponad przeciętny standard współczesnej komedii. Oczekiwałem więcej na podstawie ludzi za nim, wszyscy już stworzyli lepsze. Myślę, że bardziej dokładnie powinien się nazywać „Ken”, Ken to postać, która przechodzi największą transformację i ma najlepsze dowcipy i sekwencje. Z niektórych piosenek i gagów, które były skupione wokół jego postaci, naprawdę się zaśmiałem. Nie kupiłem całej matki córka linii fabularnej, w szczególności gotowość córki do przemiany z zimnej i obojętnej nastolatki na w pełni zaangażowaną w aktywizm polityczny świata wyimaginowanego, pełnego montaży i zmian stroju. Ogólnie nie znienawidziłem go, ale nie polecam go ani nie chciałbym go oglądać ponownie.

Po pierwsze chciałbym powiedzieć, że aspekty produkcyjne Barbie Gretty Gerwig są ... niesamowite. To piękny film i niesamowity hołd dla swojej tematyki i estetyki wybranej ery. Sam film jest o wiele bardziej złożony, z dziesiątkami zachwycających, jeśli nie bravurowych, występów (Margot Robbie jest, bez względu na to, co mówi Helen Mirren, doskonała), połączonych z intrygującą narracją i badaniem koncepcji wokół feminizmu, patriarchatu, relacji międzyludzkich, norm społecznych, egzystencjalizmu, kapitalizmu, samorealizacji i upartego sprzeciwu wobec oczekiwań, by z filmu o lalkach zrobić karykaturę łatwych bohaterów i złoczyńców. Zawsze jestem trochę nieufny, mówiąc, że coś jest genialne, ba nawet głębokie, ale powiem, że Barbie jest jednocześnie zabawny, nostalgiczny, przezabawny, poruszający, inspirujący i dający do myślenia, i z niecierpliwością czekam, aż obejrzę go kilka razy w przyszłości.

'Barbie' ma więcej niż bym się spodziewała. To dobry film. Staram się unikać jakiejkolwiek promocji filmowej, więc spodziewałam się raczej 'prawdziwej' komedii - tylko moje założenie. Ma humor, ale jest daleka od głównej rzeczy filmu, są parę śmiesznych momentów, ale uważam, że jest to bardziej szczere niż zabawne. Staje się trochę moralistyczny, chociaż niewątpliwie ma dobre intencje i z pewnością trafia w sedno niektórych kwestii. Samo opowiadanie jest interesujące, podoba mi się, że nie zagłębiają się zbytnio w typowe sytuacje ryby wychodzącej z wody, kiedy Barbie odwiedza prawdziwy świat. Podoba mi się, jak świat jest ustawiony, z kilkoma Barbies i Kensami itp. Obsada jest świetna. Margot Robbie jest na najwyższym poziomie - doskonały wybór. Ryan Gosling też jest doskonały, podobnie jak America Ferrera, Will Ferrell i Michael Cera. Poza tymi na ekranie, wygląd filmu jest wspaniały, a ścieżka dźwiękowa pasuje - nawet jeśli utwór Charli XCX jest jedynym, który z zamiarem posłuchałbym. W sumie, cieszę się, że to obejrzałem. Poleciłbym to, nawet jeśli moja mama (z którą to oglądałem) by nie chciała. 😄

Moje uczucia były dość dwuznaczne przed obejrzeniem "Barbie". Ze względu na moje podziwianie filmów Gret Gerwig i jej osobistą pracę, miałem wysokie oczekiwania. Jednak kompleksowy marketing "Barbie" martwił mnie, że może wpadać w pułapkę konsumpcyjnego pseudo-feminizmu i spotkać się z krytyką publiczności. Ale muszę powiedzieć, że ten film naprawdę przekroczył moje oczekiwania!