Paddington 2 Paddington 2

Być może lepszy niż jego poprzednik, co nie jest małym wyczynem. Uroczy i zabawny, z wystarczającą ilością żartów dla młodych i starych. Hugh Grant jest doskonałym i bardzo zabawnym złoczyńcą, a reszta obsady jest pełna cameo od brytyjskich znakomitości. Bardzo godne kontynuacji

Byłem naprawdę zaskoczony tym, jak bardzo podobał mi się pierwszy _Paddington_ i prawie tak samo zaskoczony byłem ponownie, jak bardzo ten drugi sprostał mu jako kontynuacja. Ostateczna ocena: ★★★ - Podobało mi się. Osobiście poleciłbym ci dać mu szansę.

Z ciocią Lucy szykującą się na 100. urodziny, Paddington podejmuje się różnych prac, aby zarobić wystarczająco dużo pieniędzy na prezent. Wybiera specjalną książkę z antykwariatu, ale gdy zostaje skradziona, znajduje się w sądzie oskarżony o jej kradzież! To zeznanie lokalnego aktora Phoenixa Buchanana (Hugh Grant) wysyła go do więzienia. Nie jest dokładnie uwielbiany po przybyciu - czerwona skarpeta w pralni sprawia, że wszystkie mundury robią się różowe! Jego życie staje się jeszcze bardziej niebezpieczne, gdy staje do walki z kucharem Knuckles McGintym (Brendan Gleeson) z powodu jego przeciętnego, bez smaku jedzenia... Głębokie wdechy wszędzie, ale jest uratowany przez smak jego marmolady! Teraz ma opiekuna i musi wydostać się z więzienia oraz dowiedzieć się, kto go oskarżył o ten najbardziej nikczemny z przestępstw i mieć nadzieję, że wciąż zdąży na czas z książką na prezent urodzinowy. Tutaj pojawiają się świetne charakteryzacje, gdy przyjaciele misia gromadzą się, aby mu pomóc udaremnić plany złodzieja. Dames Eileen Atkins i Julie Walters obie dobrze się przyczyniają, podobnie jak zebrana rodzina Brownów, która nigdy nie traci wiary w swoje ostatnie rodziny. Pisarstwo jest przyjazne i szybkie, a animacja jest imponująco naturalna - zwłaszcza gdy zakończenie między pędzącymi pociągami przynosi zabawne, niemal muzyczno-hallowe, podsumowanie. To jest tak dobre, być może nawet lepsze niż oryginał (2014) i naprawdę warte obejrzenia.