To It

Skarsgård idzie do piekła i z powrotem, aby stworzyć naprawdę złowieszczy twór, całkowicie wiarygodny jako czarna dusza przeklętego małego miasta Kinga...

Ten film trafił od razu do kosza. Nie mogę uwierzyć, co Warner Bros zrobił z tą śmiecią. Tak, były tu zachwycone recenzje tego filmu, ale zalecamy, abyś ich nie brał pod uwagę, ponieważ nie powinniśmy uczyć dzieci, jak bezpiecznie dać się sodomizować przez potwora. Mózgi tych reżyserów są również w koszu. Teraz wrzućmy ocenę MPAA R prosto do kosza, gdzie jej miejsce. Ostrzeżenie: Nie pozwól swoim dzieciom oglądać śmieci.

Bardziej _Zepsuty-Przychodzący-w-Wiek_ niż _Potwór-Filmowy-Slasher-Horror_. Co powinno być, ale być może nie to, co jest reklamowane. _To_ Stephena Kinga to jedna z moich ulubionych książek, i nie wiem, czy kiedykolwiek dostanie wierną adaptację (całkowicie zrozumiałe, biorąc pod uwagę, że rzecz ma 1200 stron i zawiera wieloksiążkową mitologię Kosmicznych Bogów i wymioty żółwia), ale to całkiem dobrze interpretuje uczucie powieści, nawet jeśli nie jest wielką adaptacją wydarzeń jako całości.

Jeśli zamierzasz oglądać ten film, idź do kina i go obejrzyj... Jest o wiele straszniejszy niż Annabelle: Stworzenie i możesz spodziewać się wielu momentów, które wprawią cię w strach.

Coś na pewno rezonuje w horrorze **To**, który wykorzystuje powszechnie znany strach, że klauni są nie tylko nieprzyjemni, ale również irytujący dla tych, którzy mają intensywną fobię na ich punkcie. W przypadku Pennywise'a tańczącego klauna z **To** zasługuje na uwagę ze względu na swoje zdradliwe tendencje do uciszania nieświadomych dzieci w podstępny sposób. Ten film to świetny powrót do staromodnej, przerażającej rozrywki.

To jest film, który wydawał się być interesujący, ale nie byłem na niego specjalnie nastawiony, ponieważ miał potencjał, aby być okropny. Po obejrzeniu mogę powiedzieć, że mimo że jest dobry, nie sądzę, że jest tak dobry, jak mówią inni, i miał potencjał, aby nim być. Zacznijmy od dobrego, film ma fantastyczne występy dzieci. Myślę, że najlepsze występy w filmie są od Andy'ego Skaarsgarda (albo jakkolwiek się to pisze) jako Pennywise i chłopak, który miał astmę. Nie znam jego imienia i nigdy go wcześniej nie widziałem, ale ukradł show. Film ma także kilka dość strasznych momentów. Scena wewnątrz domu jest jedną z najstraszniejszych scen roku, i jest tam wiele obrazów, które były naprawdę niepokojące. Chociaż film był pełen tandetnego dialogu, rozmowy między dziećmi są niezwykle zabawne i wciągające. Jeśli chodzi o postacie, WIĘKSZOŚĆ postaci jest dobrze wykonana i rozbudowana. I to prowadzi mnie do jednej z 4 rzeczy, które według mnie powstrzymują ten film przed byciem wielkim w moich oczach. Niektóre postacie, takie jak łobuziaki i Stan, są mdłe i nie mają żadnego tła. Dlatego kiedy są wystawione na niebezpieczeństwo, nie jest to takie przerażające jak z innymi postaciami. Innym powodem, dlaczego nie pokochałem tego filmu, jest scena walki kamieniami. W zasadzie Losers Club natyka się na łobuziaków i rzucają na siebie kamieniami. Kamienie zdają się odbijać od ich głów bez żadnych problemów jak od trampoliny. Nikt nie ginie, ani nie zostaje znokautowany. Ogólnie rzecz biorąc, była to bardzo zła scena. W większości efekty specjalne były całkiem dobre. Jednakże leprzyk na zewnątrz strasznego domu był okropny. Kostium byłby świetny, gdyby był dla nawiedzonego domu lub żartu, ale nie dla dużego budżetu filmu grozy. Kiedy pojawił się na ekranie, dosłownie myślałem, że jest to łobuziak przeprowadzający na nim żarty. I ostatni problem, jaki mam z filmem, to że policja zdaje się być nigdzie, razem z rodzicami. *Łagodne spoilery* Jeden z łobuziaków zabija swojego ojca, policjanta, a potem kilka scen później syn również umiera. Łobuziaki lubią chodzić wokół grożąc dzieciom nożami i rzeźbiąc H w ich brzuchach. Myślę, że zobaczylibyśmy przynajmniej jednego policjanta śledzącego coś w filmie, a jeśli nie, myślę, że moi rodzice zauważyliby, gdybym pewnego dnia wrócił do domu, a na mojej koszuli był ogromny plama krwi. Ogólnie rzecz biorąc, to bardzo zabawny film. Na pewno są lepsze filmy, ale z tym mam ochotę pójść go zobaczyć ponownie w kinach. To doskonale zabawny film.

Doskonała gra aktorska, niezapomniane postacie. Jeden z najlepszych filmów (horror?) jakie kiedykolwiek widziałem.

Moim zdaniem najlepszy remake filmu wszechczasów. Nawet bardziej przerażający niż oryginał. Przerobione sceny śmierci o wiele lepsze. Kocham to!

Co 27 lat miasto Derry doświadcza nagłych, gwałtownych i niewytłumaczalnych katastrof. W 1989 roku grupa szkolnych dzieci, które dosyć nieuprzejmie nazwano "Klubem Przegranych", postanawia zbadać, co się stało. Pod przewodnictwem "Billa" (Jaeden Martell), którego młodszy brat padł ofiarą, te odważne dzieci wkrótce ruszają śladem zmieniającej się postaci "Pennywise" - istoty z innego wymiaru, która często przybiera postać klauna. Pytanie brzmi - czy ci młodzi ludzie są w stanie stawić czoło temu śmiertelnemu i obrzydliwemu wrogowi? Andy Muschietti poradził sobie tutaj dobrze z tym filmem. Udało mu się połączyć bardziej tradycyjne straszne elementy starego ciemnego domu z sympatycznymi postaciami, które demonstrują korzyści zaufania i pracy zespołowej, gdy zmierzają przeciw temu złu. Jak w większości dobrych filmów grozy, pozornie niezwyciężony musi mieć słabość, inaczej fabuła staje się nie do utrzymania - a ta pozwala młodym ludziom zdefiniować i wykorzystać ją, zachowując wystarczająco wiele szokujących momentów i poczucie grozy, aby rzecz była interesująca. Dialog nie jest najlepszy, ale to nie jest tak istotne - to nadal naprawdę dobrze tempowany i naprawdę przerażający opowieść, która wzbudza strach przed czymś tak pozornie niewinnym jak klaun - zwykle symbolem radości i szczęścia. Rzadko już skaczę w kinie, ale to działa!