John Wick 2 John Wick: Chapter 2

Ten film zasadza się praktycznie od razu po zakończeniu pierwszej części, tuż przy widoku na Nowy Jork z góry. Ciemny humor jest obecny, kule przeszywają głowy i ciała, a Wick jest nie do zatrzymania. Ten film powinien być uznawany za złoty standard filmów akcji. Podczas walk jest bardzo mało trzęsienia kamery, a Reeves wyraźnie poświęcił wiele czasu na przygotowanie się do tej roli. Można zobaczyć niemal każde obezwładnienie, każdy strzał, a Wick musi przeładować broń w niewygodnych momentach w realistyczny sposób, co dodaje do zabawności kolejnych zabójstw. Ogólnie wydajność aktorska była solidna. Reeves nie jest znany z posiadania bardzo szerokiego zakresu, ale jego oddanie tworzeniu tego filmu jako produkcji sztuk walki jest niezrównane. Uważałem, że złoczyńca był trochę słaby, ale dobrze odegrał swoją rolę. Postać Iana McShane'a pozostaje najmocniejsza, zwłaszcza po połączeniu z poprzednim filmem. Oświetlenie jest znakomite! Istnieje czerwono-niebieski motyw, który pojawia się niemal w każdym klubie nocnym i ciemno oświetlonych miejscach, i jest absolutnie piękne do oglądania. Ogólna kinematografia jest bardzo dobra. Zdecydowanie warto zobaczyć!

Rozrasta się świat. Rozrasta się legenda. Ale sam opowieść i sam człowiek pozostają mocno w śladach, które śladami w pierwszej wędrówce. Nie zbyt ostra krytyka, bo ten był cholernie dobry.

Miałem naprawdę nadzieję, że ten film mi się spodoba. Bardzo podobał mi się pierwszy. Jednak gdy zaczęły się końcowe napisy, zacząłem się zastanawiać "Co do cholery się stało?". Bądźcie uważni, że reszta tej recenzji może zawierać kilka spoilerów. Jedną rzeczą, którą naprawdę lubiłem w pierwszym filmie, jak można przeczytać w mojej recenzji na jego temat, był fakt, że to był film bez zbędnego gadania, zabij złych facetów i bez emocjonalnych żalów, taki film. John Wick poszedł na maksa po zemstę i jednocześnie wprowadziliśmy się w ten fajny świat zabójców, schronień, ukrytych "sklepów" z bronią, eleganckich krawców dostarczających kuloodporny strój itp. W tym filmie jest zmuszony do pracy przez prawdziwego duńczyka. Jest ciągle niechętny i chodzi cały czas z smutną buzią szczeniaka. Oczywiście ten duńczyk go oszukał w połowie filmu i to byłoby dobry moment, aby zacząć z porządną historią odwetu, ale niestety scenarzyści pomyśleli inaczej. Gorzej jest to, że, moim zdaniem, w ich chęci stworzenia jakiejś dramy, ten film właściwie zniszczył możliwości na Johna Wicka 3, chyba że wyciągną z kapelusza jakiegoś naprawdę dużego zaskakującego królika na ten film. W filmie jest oczywiście dużo akcji, ale także tutaj czuję, że to było trochę za bardzo przesadzone. Nikt, absolutnie nikt, nie zdaje się umieć strzelać prosto poza Johnem Wickiem. To sprawia, że akcja bardziej przypomina parodię a'la Kill Bill niż poważny film akcji o zemście. Tak, jest fajnie to oglądać, ale tylko do pewnego momentu. Do diabła, gdyby to był odcinek Star Treka (TOS), cały Hollywood zużyłby całe zapasy czerwonych koszulek na jeden film. Podczas gdy narzekam, może powinienem także wspomnieć, że ilość bicia, jakie John Wick zdaje się być w stanie znieść, jest ... niewiarygodne. Film mi się podobał, ale nie tak bardzo, jak miałem nadzieję. Dla mnie ma zupełnie inny ducha niż to, co pamiętam z pierwszego, a zakończenie jest, znów przynajmniej dla mnie, nie szczęśliwe. Mimo to sekwencje akcji są takie same fajne, szalone ale fajne, i brutalne jak są niewiarygodne. Trochę mi smutno, że zniszczyli jego ładne auto. Ogólnie przyjemny film, ale nie dorównuje pierwszej części i nie mogę sobie pozwolić na więcej niż 3 z 5 gwiazdek.

Wszystkie oczy skierowane na niego i wszystkie pistolety skierowane na niego. To nie był atrakcyjny tytuł dla kontynuacji. Pierwszy film był dobry, całkowicie niespodziewany, ale ten oczekiwałem, chociaż nie tak bardzo jak byłem podekscytowany, że zobaczę 'Jack Reacher 2'. Ten film był dobry, ale nie dorównał pierwszemu filmowi. A to sequel, naprawdę niesamowity. Jedno z najlepszych kontynuacji i lepsze niż oryginał. Ten wyczyn uważany jest za bardzo rzadki w kinematografii i oto jest jeden.

Prawie dokładnie tam, gdzie skończył poprzedni film, „John Wick Rozdział 2“ zajmuje się konsekwencjami powrotu Wicka do życia zabójcy i tym, jak się z niego wydostał.

Istnieją dwie serie filmowe, które moja żona uwielbia i zmuszała mnie do oglądania... Pierwsza to Szybcy i Wściekli, a druga to John Wick. Szybcy i Wściekli ma niski poziom fabuły, dużo akcji i jest płytki... i okropny. To czysta akcja i jest zbyt... i nie mogę uwierzyć, że to mówię... ale zbyt machistyczny, żeby mi się naprawdę podobał. Przepraszam, ale nie potrafiłem znaleźć innego sposobu, aby to opisać. Wydaje się, że to jest bezmyślna akcja, która zbyt mocno próbuje być cool i edgy. John Wick ma niski poziom fabuły, dużo akcji i jest płytki pod względem historii... ale jest super zabawny, stylizowany i absolutną przyjemnością do oglądania. Być może dlatego, że lubię filmy z dużą ilością strzałów bardziej niż historie o jeździe... albo może po prostu dlatego, że John Wick jest serią filmową, która nie musi się starać być cool... a Szybcy i Wściekli próbują za bardzo. Albo może po prostu stylizowane przemoc w serii filmów John Wick jest tak bardzo zabawna do oglądania... i jeśli zapytasz mnie, żeby nie być analitycznym, powiem, że to jest odpowiedź. Po prostu tak bardzo fajnie się to ogląda... i filmy powinny być zabawne... albo emocjonalne albo zmuszać do myślenia. I ostatecznie, czasami po prostu masz ochotę na coś zabawnego... i John Wick to zabawny film. Wszystkie trzy są zabawnymi filmami... i o to powinny dążyć większość filmów... bycie rozrywkowym i zabawnym.

Jeśli chodzi o kontynuacje, nie znajdziesz lepszego filmu niż John Wick: Rozdział 2. Sequel bierze każdy aspekt pierwszej części i rozwija go, sprawiając, że jest większy i lepszy, ale nadal ma te same wady co pierwsza część. Fabuła i występy aktorskie nie są najlepsze, ale wystarczająco napędzają akcję i film do przodu. Twierdziłbym, że tu fabuła jest nieco ulepszona ze względu na większy zakres. Podziemne środowisko zabójców jest rozszerzone, gdy widzimy więcej subsekcji i graczy w przestrzeni. Istnieją złożone relacje, które Wick ma z wieloma postaciami w tym filmie, i chociaż nigdy nie widzimy, co miało miejsce w przeszłości, historia jest obecna ze względu na ich interakcje. Jest to szczególnie widoczne pod koniec, gdy wszyscy byli „współpracownicy” Wicke zaczynają wchodzić do gry. To musiała być moja ulubiona część filmu. Rzym jako sceneria był świetny, a podziemne tunele były zabawnym środowiskiem, w którym mógł się bawić Wick. Akcja była ponownie genialna, z większą ilością broni i kreatywnymi zabójstwami. Uwielbiałem, że mogliśmy zobaczyć, jak Wick używał ołówka na dwóch z ochroniarzy! Były tam piękne ujęcia z fantastycznymi kolorami dzięki oświetleniu miasta. Wykorzystanie odbić w wodzie było dobrze wykonane, chociaż myślę, że mogło być ich trochę za dużo. Tempo ku końcowi zaczęło zwalniać. Mam wrażenie, że ten film powinien być może o 10-15 minut krótszy. Pomimo tego, ten film był ponownie fantastycznym wprowadzeniem do serii i dorównuje pierwszemu pod względem jakości, akcji i przyjemności.

'John Wick: Chapter 2' wydawał mi się trochę inny, nawet jeśli nadal miałem dokładnie taką samą reakcję - rozrywkę! Keanu Reeves doskonale pasuje do głównej roli, zdecydowanie podnosi poziom filmów swoimi występami. Powiedziałbym, że obsada aktorska jest lepsza niż w oryginale, Riccardo Scamarcio obok Laurence'a Fishburne'a, Ruby Rose i Commona są dobrzy do oglądania. Więcej Iana McShane'a jest również mile widziane. Różnica, którą poczułem, polegała na tym, że wydawało się, że jest więcej rozmownych momentów, poprzedni film wydawał się mieć więcej akcji niż ten. Mogę się mylić, ale nie skarżę się - to tylko obserwacja. Jestem ciekaw, jak sprawdził się trzeci film.

No dobrze, to nie jest tak dobre jak pierwszy film, ale jak często to się w ogóle zdarza? Pan Wick jest znowu fajny. Akcja jest znowu fajna. Złoczyńcy są znowu fajni. Oprócz tej głupiej dziewczynki, która oczywiście nie mówi. Ale uzależnienie od tego filmu leży w wielu warstwach dodanych, aby dalej budować świat, w którym ci bohaterowie mieszkają. Wspaniała rzecz.

Tak dobry jak pierwsza część. Zawiera kilka niesamowitych scen walki. Przyjmuje sporo ciosów i ciągle idzie naprzód.

Hmmm! Po prostu nie rozumiem całemu podnieceniu wokół tej franczyzy. W tej kontynuacji tytułowy zabójca (Keanu Reeves) próbuje uciec przed niemal każdym innym zabójcą na planecie po tym, jak zdoła zirytować "Santino D'Antonia" (Riccardo Scamarcio) i teraz ma na głowie zawrotną nagrodę. Musi podróżować do Rzymu, gdzie wkrótce zostaje wplątany w sieć tajnych stowarzyszeń, które wszystkie chcą go na stole sekcji. Do tego niebezpiecznego mieszanku dodaj naprawdę drewniane talenty Iana McShane'a ("Winston") i po niezliczonych przedłużonych, bardzo artystycznych i choreografowanych scenach walki byłam już w drodze do ramion Morfeusza. Po prostu nudne! Dobrze wyprodukowane, tak. Ładnie wyglądające - tak. Stylowe - tak. Niestety jednak - powtarzalny charakter scen akcji i cieniutka fabuła nie pozostawiają żadnego zagrożenia i tak oczywiste jest, że jeszcze będą kolejne części, że nie ma znaczenia, jak niebezpieczne jest jego położenie, po prostu wiesz, że przeżyje - nawet jeśli bicie, jakie otrzymuje, zabiłoby nosorożca! Lawrence Fishburne dodaje odrobinę szyku jako "Bowery King", ale poza tym, przepraszam - wyraźnie nie jestem w tej grupie docelowej!