Imigranci Dheepan

Renomowany francuski reżyser Jacques Audiard powraca z tym nowym sensacyjnym filmem. Tym razem postanowił opowiedzieć nam historię tamilskiego bojownika o wolność z Eelamu, który po wojnie uciekł do Francji, a następnie zmagał się w nowym miejscu. Cały film był w języku tamilskim, ale były tam także dialogi francuskie. Ten film to spojrzenie na życie imigrantów, ale nie w przyjemny sposób.

Raczej z "Dheepan" do ognia! On (Jesuthasan Anthonythasan) to tamilski separatysta ze Sri Lanki, który musi zmierzyć się z faktem, że ich walka jest przegrana. Obawiając się prześladowań, postanawia udać się do Francji, gdzie może ubiegać się o azyl. W trakcie podróży spotyka "Yalini" (Kalieaswari Srinivasan) i jej córkę "Illayaal" (Claudine Visasithamby) i dochodząc do wniosku, że wszyscy byliby lepiej, gdyby udawali rodzinę, starają się znaleźć bezpieczeństwo. Dziwnym trafem brak znajomości języka francuskiego i dokumentów nie wydaje się hamować ich przybycia do Francji, ale nagrodą za ich wysiłki jest praca opiekuna w bloku mieszkalnym w bezprawnej paryskiej dzielnicy, gdzie brakuje dowodów na obecność policji, a ulice kontrolowane są przez silnie uzbrojone gangi młodzieży. Jego praca jako dozorcy zapewnia mu i jego rodzinie pewien stopień immunitetu przed tym, co można opisać jedynie jako przekraczające granice przemoc, a jego doświadczenia w domu sprawiają, że nie jest tchórzem, ale obserwując rosnące wrogości i coraz bardziej brutalne działania, wiesz, że ich trudna sytuacja musi zmierzać ku punktowi kulminacyjnemu. Wysiłki obu głównych aktorów są godne uznania. Ich postacie walczą o przetrwanie, o zapewnienie dziewczynce bezpieczeństwa i o własne aspiracje na godne życie są bardzo dobrze przedstawione przez przekonujące występy. Daje nam to również dość makabryczny obraz życia w niektórych francuskich społecznościach, które od dawna zostały opuszczone przez państwo. Napisy oszczędnie interpretują scenariusz autorstwa Jacquesa Audiarda, ale to, czego im brakuje w tłumaczeniu, jest oczywiste, gdy obserwujemy scenariusz brutalności, krwi i kul rozgrywający się przed nami. Czy byliby bezpieczniejsi, zostając w domu? Straszne rzeczy, to - i bardzo realistyczne.