Osobliwy dom Pani Peregrine Miss Peregrine's Home for Peculiar Children

Pani Peregrin mogła by mieć trochę więcej osobliwości. Rozumiem, że główna postać jest naszym wejściem do tego fantastycznego świata, ale postać może być identyfikowalna nawet bez bycia nudną. To nie jest całkowicie zły film, ale z pewnością nie ten, który przywróciłby Tima Burtona na właściwą ścieżkę.

Na pewno nie można zarzucić reżyserowi Timowi Burtonowi, że odbiegł od swojego charakterystycznego, dziwacznego repertuaru filmowego. Być może największym atutem Burtona, jeśli chodzi o jego markowy styl niezwykłego kina, jest wiernie zachowywanie solidnego poczucia dziwności w sposobie prezentacji swoich losowo energicznych, niekonwencjonalnych narracji? Zawsze było to konsekwentne zrozumienie, że Burton entuzjastycznie przyjmuje kapryśne osobliwości swoich kolorowych, przekrzywionych charakteryzacji. Naturalnie, ekscentryczny Burton byłby pociągany do kolejnego niezrównoważonego projektu, który idealnie wpasowuje się w jego dziwacznie zmysłowy zaułek. Dlatego w **Miss Peregrine's Home for Peculiar Children** znany z ekscentryzmu reżyser pozostaje wierny swojemu stylowi, prezentując kolejne rozkosznie makabryczne i dziwaczne widowisko, które z pewnością przemówi do ciemnej strony dziecięcej publiczności.

Niewinne dziwne dzieci kontra potworni dziwni dorośli.

Zanim zacznę, powinienem wspomnieć, że chociaż uważam ten film za rodzinny, może być nieco przerażający dla najmłodszych członków rodziny. Osobiście podobał mi się film i podobał się również moim dzieciom. Zaczyna się od podróży w czasie, co ogólnie całkowicie nie lubię, ale to film Tima Burtona, więc już z góry było jasne, że będzie trochę dziwny i w nim występuje Eva Green, która jest jedną z moich ulubionych aktorek, więc to w jakimś stopniu zrekompensowało ten wątek podróży w czasie.

Mimo wad i nieco mniej pozytywnych interpretacji, to dobry film. Tim Burton już nas przyzwyczaił do surrealistycznego i fantastycznego stylu, i prawie zawsze podaje nam bardzo dobre filmy. Ten film nie jest wyjątkiem i oferuje nam dobrą rozrywkę. Scenariusz jest surrealistyczny i fantastyczny, oparty na podróży nastolatka na Brytyjskie Wyspy, aby zobaczyć miejsce pochodzenia swojego niedawno zmarłego dziadka. Ogólnie film jest dość satysfakcjonujący, całkiem dobrze bawi, i ma piękny, dobrze napisany scenariusz. To między innymi zasługa sposobu, w jaki radzi sobie z trudnymi tematami, takimi jak żałoba i relacje rodzinne między ojcem a synem. Niestety, jeśli chodzi o obsadę tego filmu, nikt nie wyróżnia się tak jak nieskazitelna Eva Green. Terence Stamp również był w dobrej formie i wykonał dobrą robotę. Wśród młodszych aktorów największe wrażenie robi Ella Purnell, chociaż Finlay MacMillan i Lauren McCrostie również dają nam bardzo satysfakcjonujące występy. Samuel L. Jackson wygląda jak ryba wyjęta z wody w tej pracy. Kolejnymi silnymi stronami tego filmu są efekty wizualne i doskonałe użycie CGI. Dom na przykład nie mógłby być bardziej realistyczny, a szkielety i statek wyglądają świetnie na ekranie. Kinematografia była bardzo dobrze opracowana, kamera robi dobrą robotę, dekoracje i zwłaszcza kostiumy i fryzury są doskonałe i automatycznie przenoszą Cię do lat 40. Bardzo podobają mi się niektóre miejsca, gdzie kręcono film, w tym szczególnie znany belgijski pałac koło Antwerpii, który jest w ruinach od II wojny światowej i który został zburzony krótko po premierze tego filmu. Ścieżka dźwiękowa wykonuje skuteczną pracę, ale nie przynosi nam żadnych niespodzianek.

To przypominało mi trochę "Złoty Kompas" (2007), gdy Asa Butterfield ("Jake") znajduje się na ospałej wyspie, gdzie spotyka magiczną Evę Green, która prowadzi grupę dzieci w różnym wieku z osobliwymi cechami, które żyją w pętli czasowej - ten sam dzień z 1943 roku - co powinno zapewnić, że pozostaną bezpieczni przed drapieżnym "Baronem" (wspaniale przesadzony Samuel L. Jackson) i jego groźnymi potworami, którzy chcą schwytać "Miss Peregrine" i wyeliminować młodych. Jest trochę za długie, ale gdy nabiera tempa, Butterfield jest przyciągającym bohaterem dobrze wspieranym dziwnymi pojawieniami się Damy Judi Dench, Ruperta Everetta, jego ojca Chrisa O'Dowda i inspirującego dziadka Terence'a Stampa. Opowieści są przyjemnie epizodyczne, każde dziecko ma swoje pięć minut sławy, by pokazać swoje umiejętności i osobowość, jest odrobina romansu, trochę psot, zazdrość nastolatków i tak, nawet zwykle dość drewniana Eva Green przynosi trochę charyzmy na ekranie ze swoją fajką w stylu Sherlocka Holmesa przed zakończeniem, które ładnie wszystko splata. Podoba mi się, że ta historia stara się być bardziej wyrafinowanym dla młodszych osób. Niektóre kwestie - tj. II wojna światowa - mają rezonans poza banalnością historii, a narastające poczucie zagrożenia jest dobrze rozwinięte przez Tima Burtona, nie stając się przyczyną bezsennej nocy.

Grupa nastolatków i dzieci z dziwnymi specjalnymi zdolnościami jak superbohaterowie wszyscy w jednym domu. Pani Peregrine jest praktycznie ich matką. Mam nadzieję, że zrobią kontynuację, ponieważ chciałbym zobaczyć więcej ich zdolności, niż pokazano w tym filmie. Wydaje się, że to była tylko prowokacja i pokazali nam jak najmniej tego, co potrafią.