Terminator 2: Dzień sądu Terminator 2: Judgment Day

Terminator 2 to zasadniczo jeden z najwspanialszych filmów wszech czasów, to absolutna konieczność do obejrzenia, jeśli lubisz science fiction, akcję lub nawet komedie. Mogło to być takie złe, ale film jakoś sobie z tym radzi, dzięki szalonym wyczynom, niesamowicie obsadzie i świetnej historii.

Mimo to, że należę do mniejszości osób, które uważają, że to właśnie pierwszy film Terminator jest najlepszy z całej serii, nie pozwólcie, aby was to na chwilę przekonało, że nie uwielbiam Sądu Ostatecznego. Szczerze mówiąc, dla mnie jest to całkowicie szalone, jak niesamowicie dobre są te dwa pierwsze filmy Terminator. Zwłaszcza biorąc pod uwagę, jak zupełnie każde z kolejnych sequelów nie trafiło w sedno.

Świetny film, na pewno obejrzę go ponownie i mogę go polecić.

Nadszedł czas, aby ocenić ostatni dobry film Terminatora. Kiedy T3 się pojawiło, przysięgam, że ludzie zapomnieli, że w ogóle się ukazało... ale przynajmniej wydawało się, że pasuje do serii Terminator. Kiedy pojawiło się Salvation, wydawało się, że też pasuje, ale to był film od MCG, więc było to jak Terminator spotyka Myszke Miki. A kiedy ukazał się Terminator Typo, starał się kompletnie zrazić wszystkich fanów, których seria zgromadziła przez lata. Ale ten, no, ten był naprawdę świetny. Robert Patrick jako T-1000 ciekły metal wyglądał niesamowicie, Patrick działał groźnie i przerażająco, a wydawał się być prawdziwym zagrożeniem pomimo różnicy w wielkości między nim a Arnoldem. I T-1000owi udało się stworzyć naprawdę przerażające obrazy. A ten John Connor, Edward Furlong, był absolutnie niesamowity. Naprawdę miałeś z niego poczucie, że mógłby być mężczyzną, który poprowadzi bunt w przyszłości. A Sarah Connor była w formie, podniosła poprzeczkę jako bohaterka, która mogła zrobić, no, naprawdę wykonać akcję, którą miała wykonać. I nie tylko to, była również przerażająca i zobsesyjowana. Wyglądała i zachowywała się jak rodzaj przetrwania, który szkolił przyszłego zbawiciela świata. Wszystko się połączyło w genialny ruch z Arnoldem w roli dobrego faceta tym razem, i chociaż było to oczywiste opieranie się na jego gwiazdorskiej mocy, udało im się tak, że nikogo nie będzie obchodzić. Aż do pierwszego spotkania, gdzie John nie wiedział, czy mu ufać, czy nie. To był fantastyczny film z fantastycznymi obrazami, i wszystko to stworzyło znakomity i rozrywkowy seans.

Oto, co nazywamy Najlepszym Filmem Akcji Wszech Czasów, i z dobrego powodu. Dla mnie to jest bez wątpienia jednym z najlepszych filmów (i kontynuacji filmowych), jakie kiedykolwiek widziałem. Sceny akcji, zespoły akcji, efekty praktyczne (i wizualne) są naprawdę niesamowite jak na swoje czasy i wciąż trzymają się dzisiaj. Solidna ocena 10/10, gorąco polecam pełną 2h 33m rozszerzoną wersję.

Nigdy nie byłem wielkim fanem dzieci w filmach, ale Edward Furlong tutaj prezentuje świetny występ jako dziesięcioletni "John Connor". Okazuje się, że jest celem najnowszego planu "Skynetu" mającego zniszczyć opór przeciwko ich nadchodzącemu światowemu dominacji (w niepokojąco bliskim 2029!). Wysłali nowy, ulepszony "T1000" (Robert Patrick) w przeszłość, aby go udusił. Na szczęście, jego przyszłe ja miało dość rozwagi, aby wysłać jednego z oryginalnych modeli (Arnold Schwarzenegger) z powrotem w misję ochronną. W miarę jak niszczenie narasta i ciała się piętrzą, młody mężczyzna przekonuje swojego strażnika, aby wyjął swoją matkę z bezpiecznej instytucji - władze nie były przekonane o jej opowieściach o futurystycznych robotach "terminatorach" po ostatnim razie - a także, że przestał rutynowo zabijać ludzi! James Cameron poświęcił sporo czasu na ułożenie tego sequelu, który jest niemal tak samo dobry jak oryginał. Mnóstwo akcji, świetne efekty wizualne i pirotechniczne, a także kilka dość angażujących momentów komediowych, które pozwalają na zaskakującą ilość charakteryzacji dla filmu akcji. Czujesz się trochę zainwestowany w postacie, chociaż muszę przyznać, że zakończenie było nieco przeciągnięte, to solidnie rozrywkowy kawałek kina wielkiego ekranu, który pozwala mężczyźnie, który naprawdę nie potrafi grać, zdominować ekran. Wspaniała zabawa.

Właśnie wtedy, gdy myślisz, że ten pierwszy był świetny, pojawia się ten arcydzieło. Wszystko jest jeszcze lepsze w dobry sposób. Nigdy nie zapomnę, jak pierwszy raz to obejrzałem i pomyślałem „jak to wszystko wygląda tak cholernie fajnie?“ Pierwsza część jest przerażająca, gdzie ta jest po prostu niesamowita. Oświetlenie i gradacja kolorów Camerona są takie przyjemne dla oka. To nieskończony klasyk wart wielokrotnego obejrzenia.