Nienawistna ósemka The Hateful Eight

The Hateful Eight to epicki film. Epicki tak jak Ben-Hur był epicki. Został nakręcony na rzadki Ultra Panavision 70. Ekipa filmowa zmodyfikowała nowoczesne kamery, aby działały z UP70. Quentin Tarantino wiedział, że istnieją dwa rodzaje widzów filmowych. Ci, którzy zobaczą jego film tak, jak zamierzał, i ci, którzy tego nie zrobią. Tarantino nie jest głupi i wie, że ludzie będą piracić jego film i oglądać go na urządzeniach, których nie może kontrolować. Aby temu zaradzić, Tarantino stworzył wersję filmu, która wymaga oglądania w kinie. Zrobił to z 70mm roadshow produkcją The Hateful Eight.

The Hateful Eight jest dobrze zrealizowanym filmem z dobrą fotografią i świetnym OST, z dobrą melodią od Ennio Morricone'a i, jak zwykle, dobrze dobranymi piosenkami od Tarantino. Najlepszą częścią filmu jest obsada, z wyjątkiem Michaela Madsena, którego uważam za okropnego, ale Tarantino zdaje się go uwielbiać. Jak zwykle dobre występy od Samuela L. Jacksona i świetne od Kurta Russella i Jennifer Jason Leigh. Tim Roth gra świetną rolę w postaci, która wydaje się stworzona dla Chistopha Waltza. Moim zdaniem najlepszy występ należy do Waltona Gogginsa. Ogólnie rzecz biorąc, jest to film typowy dla Tarantino z tym, czego można oczekiwać po jednym z jego filmów. Ale problem polega właśnie na tym, że jest wszystko, czego można się spodziewać, ale nic poza tym. Typowe długie i dowcipne dialogi. Typowe historie i anegdoty odwracające uwagę widza od ważnych wydarzeń, ale tylko to. Dlatego ten film pozostaje w połowie drogi do bycia naprawdę dobrym filmem i pozostaje tylko przyjemnym filmem, bez większych oczekiwań.

Marmite w Minnie's Haberdashery. Quentin Tarantino pisze i reżyseruje, a w głównych rolach występują Samuel L. Jackson, Kurt Russell, Jennifer Jason Lee, Walton Goggins, Tim Roth, Micahel Madsen, Demian Bichir i Bruce Dern. Muzykę skomponował Ennio Morricone, a zdjęcia wykonał Robert Richardson. Wyoming, zima, i różne podejrzane postacie są uwięzione w Minnie's Haberdashery, podczas gdy za oknem szaleje burza. Wkrótce podejrzenia i brzydkie ludzkie cechy wychodzą na jaw... Tarrantino jest obecnie na fali Western/Jug/Oater/Wojna domowa, na którą nawiązuje po Django Unchained, jest to osadzone tuż po wojnie domowej. Dumnie nawiązując do gatunków, które kocha, rzuca wszystkie swoje znaki na The Hateful Eight, co przynosi wspaniałe rezultaty - oczywiście, jeśli jesteś jego fanem w pierwszej kolejności. Film jest podzielony na dwie części. Pierwsza połowa ustawia postacie, które trafiają do Minnie's, rozmowy są pikantne dzięki kwaśnemu i komediowemu pisaniu Tarrantino, charakteryzacje także, podczas gdy podziwialiśmy niektóre absolutnie piękne widoki Kolorado. W powietrzu unosi się ciągłe poczucie nieufności, podczas gdy rasizm, misoginia i polityczne konflikty pulsują w ustawionych scenariuszach. Potem jest druga połowa, gdzie po trochę narracji, która sprawiła, że myślałem, że mój odtwarzacz Blu-ray w jakiś sposób zaczął odtwarzać The Assassination of Jesse James przez tchórzliwego Roberta Forda, piekło przychodzi do Minnie's! Szybko staje się jasne, że byliśmy częścią salonowej gry Tarrantino, gry w Clue - cum - Ten Little Indians, tylko w dzikim zachodzie, a z krwią, kośćmi i żółcią w pełnym efekcie. Całość jest wspaniale stylizowana w sposób, który jest znany z Tarrantino. Karykaturalna groza miesza się z bardziej kąśliwymi obserwacjami na temat ludzkości, przemoc szokuje, aby wywołać reakcję widza, na lepsze lub gorsze, zawsze jest też humor, gdzie Hateful Eight udowadnia, że to jeden cholernie zabawny film. Morricone skomponował to jako karykaturalną grozę z zachodnimi nutami, i jest to wspaniałe, brzmi jak zły bliźniak jego muzyki do The Untouchables. Obsada jest świetna (choć kilku z nich nie dano zbyt wiele do zrobienia), z Leigh wyróżniająca się, a Panowie Jackson i Russell trzymają chlubny nadmierny sąd. Kostiumy są bardzo atrakcyjne, tak jak scenografia dla Minnie's. A reżyser QT? Cóż, robi swoje, rozdziały i wiersze oraz bawi się filmowym sprytem. 9/10

The Hateful Eight to ósmy film Quentina Tarantino. Inspirowany filmem Johna Carpentera, The Thing. Nawet mamy Kurta Russella wspominającego o nieprzespanej nocy. Mimo wszystkich rozmów i wielu pogadanek między niektórymi nienawidzącymi się ludźmi, jest to thriller w stylu Agathy Christie.