Zombieland Zombieland

Zabawa, ale nie tak zabawna, aby osiągnęła wyższą ocenę niż 5/10.

Nie widziałem Zombieland od kilku lat, ale z sequelem, który został wydany w tym tygodniu, teraz jest idealny moment, aby wrócić do zabawnego świata zombie. Wciąż trzyma się niesamowicie dobrze. W czasie, gdy zaczynały pojawiać się filmy o zombie i programy telewizyjne (The Walking Dead miała premierę rok później), ten postapokaliptyczny zombie komediowy film nadal pozostaje jednym z najlepszych filmów o zombie tego wieku. Ich użycie szybko stało się czymś klasycznym, a już nie jest ani śmieszne, ani straszne. Obecnie ludzie są przyzwyczajeni do widzenia żywych trupów na ekranie cały czas, więc dlaczego film z 2009 roku wciąż działa?

Zombieland to zabawna uczta dla fanów komedii i zombie.

Jesse Eisenberg robił swoje najlepsze wcielenie Charltona Hestona jako pozornie ostatni człowiek na planecie wśród armii patologicznie zmęczonych zombi. Jego początkowa narracja daje nam małą wskazówkę, jak udało mu się przetrwać, nieugryzionego, przez tak długo - i jak niebezpieczne jest korzystanie z toalety - zanim napotyka na "Tallahassee" (Woody Harrelson) na tym, co zostało z autostrady. Przekonani, że oboje są wciąż ludźmi, łączą siły i wyruszają w poszukiwaniu "Twinkies" (to rodzaj jedzenia, a nie młodzi geje!) Znajdują sklep spożywczy, gdzie szybko ratują "Wichitę" (Emma Stone) i jej dwunastoletnią siostrę "Little Rock" (Abigail Breslin), tylko po to, by szybko odkryć, że teraz to oni potrzebują ratunku. Teraz następują zabawy w kotka i myszkę między tymi, co są teraz ostatnimi czterema pozostałymi ludźmi, zanim sprawy uspokoją się na godzinę z komicznie zainspirowanymi przygodami, podczas których szukają bezpieczeństwa - w rezydencji w Beverly Hills Billa Murraya na chwilę, przed finałem na wesołym miasteczku, gdzie rozpoczyna się bitwa, która naprawdę brakuje tylko Ennio Morricone. Cztery postaci tutaj świetnie się komponują, z Harrelsonem na formie, która przypomniała mi, dlaczego zyskał sławę w "Cheers" w pierwszej kolejności, Eisenbergiem i Stone rozwijających swoją relację, a młoda Breslin spoglądająca z pewną dozą mądrego rozbawienia, to zabawny film. Jest dobrze napisany z mnóstwem błyskotliwych ripost i mnóstwem hołdów innym filmom i aktorom, którzy w ciągu lat zajmowali się tematem zombi. Jest miły i krótki, więc nie mamy przedłużonych i powtarzalnych scen walki, tylko kilka krótkich i słodkich mordowań przy użyciu praktycznie każdego wyposażenia, które możesz sobie wyobrazić (nawet miksera do jedzenia!).