Długie pożegnanie The Long Goodbye

Szczery, przestarzały prywatny detektyw uwięziony w Bizarro świecie współczesnego L.A.

Dość dobra neo-noirowa drama z lat 70., która niemal w całości polega na występie Elliota Goulda, a element tajemnicy został dobrze wykonany, chociaż zakończenie było trochę przewidywalne, ale satysfakcjonujące. **3.75/5**

Dowód, jeśli byłby kiedykolwiek potrzebny, że żadne dobro nie pozostanie bezkarnie! "Marlowe" (Elliott Gould) zostaje obudzony w nocy przez swojego kolegę ("Lennoxa"), który pilnie potrzebuje podwiezienia do Tijuany. Zgadza się, tylko po to, aby po powrocie czekała na niego policja. Wydaje się, że żona jego kolegi została zamordowana. Początkowo uważany za wspólnika, zostaje zwolniony, gdy przychodzą informacje sugerujące, że główny podejrzany popełnił samobójstwo. Sytuacja staje się bardziej skomplikowana, gdy przestępca "Augustine" (Mark Rydell) pojawia się, próbując odnaleźć swoje zaginione pieniądze, które "Lennox" miał dostarczyć. Na koniec zatrudnia go również "Eileen" (Nina van Pallandt), aby odnalazł swojego pijanego męża (Sterling Hayden), który zniknął. Kiedy "Marlowe" znajduje tego mężczyznę, szybko zaczyna podejrzewać, że wszystkie trzy incydenty są powiązane - i że z nim grają! Teraz musi wykorzystać wszystkie swoje umiejętności detektywistyczne, aby odkryć, co się dzieje - i jednocześnie pozostać przy życiu! Gould jest w swojej najlepszej formie w tej szybko rozgrywającej się i dobrze zaadaptowanej wersji powieści Raymonda Chandlera. Dialogi są często zabawnie błyskotliwe, a on łatwo wciela się w rolę tego mądrego i twardogłowego prywatnego detektywa. Fabuła ma wiele zwrotów akcji, postacie drugoplanowe są interesujące zamiast być tylko mięsem armatnim, a sposób, w jaki prowadzone jest śledztwo, sprawia, że musimy szukać wskazówek tak samo jak on! Nigdy nie byłem wielkim fanem Goulda, ale jest tutaj dobry i warto obejrzeć ten film.