Herkules Hercules

Oczywiście, nie jest to najlepszy film, ale obsada jest dobrze dobrana i dostarcza dobry występ. Intencją jest jedynie stworzenie rozrywkowego filmu akcji, być może trochę zbyt brutalnego dla wszystkich widzów. W każdym razie, świeże podejście polega na pokazaniu Herkulesa jako zwykłego człowieka, nie półboga, ale rzeczywistego produktu marketingu, tworzącego bohatera i stającego się legendą, gdy minęły wieki. Tylko z tego powodu zasługuje na pewne uznanie.

Dość zabawny film, ale Hercules, jak większość ludzi zna historię, nim nie jest. Opis filmu powyżej od Paramountu jest przynajmniej dość uczciwy w nazwaniu go "rewizjonistycznym podejściem". Większość innych tekstów komercyjnych mówi o legendarnych dwunastu pracach i ogólnie sprawia, że myślisz, że Hercules to ... no Hercules. Nie daj się oszukać. Większość tego filmu idzie na pewną długość, aby przedstawić Herkulesa jako zwykłego człowieka, niezwykle silnego na pewno, ale na pewno nie półboga, który stworzył mit wokół siebie sam z pomocą swoich przyjaciół. Jeśli interesujesz się grecką mitologią i nie lubisz, gdy jest ona pomieszana, ten film nie jest dla ciebie. To klasyczna hollywoodzka przeróbka skupiająca się na akcji z niewielkim szacunkiem dla czegokolwiek innego.

Dwayne Johnson zawsze potrafił wywołać ten figlarny wyraz twarzy, jakby chciał powiedzieć „Hej - nie wierzę, że to robię dla życia!” - tutaj udaje mu się dodać „a, założę się, że ty też nie możesz uwierzyć!”... Luźno oparty na greckiej legendzie, jest to tytułowy bohater, który musi uratować swego wiszącego na włosku bratanka „Iolausa” (Reece Ritchie) przed losem gorszym niż śmierć, następnie oddać swój miecz do pracy dla raczej słabego króla „Eurystheusa” z Tracji (Joseph Fiennes) i jego zuchwałej córki „Atalanty” (Ingrid Bolsø Berdal) przeciw bezwzględnemu panu „Cotysowi” (John Hurt - człowiek, który również wygląda na to, że wypił). W każdym razie, to co teraz następuje, to zbiór dość dobrze wyprodukowanych scen akcji, gdy nasz pół-bóg musi parować i przebijać się przez wszelkiego rodzaju niebezpieczeństwa. Oprócz dwóch na czele obsady, film faktycznie sięga dna brytyjskiej kinematograficznej mediokryty - Ian MacShane i Rufus Sewell są głównymi wśród aktorskiego „talentu”, którzy powinni byli wziąć swoje miecze krótko przed napisami końcowymi. Efekty wizualne są w porządku, a przygoda jest na wyciągnięcie ręki - ale dialog jest banalny, a nawet zazwyczaj niezawodna Rebecca Ferguson nie znajduje niczego, co by to podkręciło. Szkoda - to są wspaniałe i niekończące się opowieści na wielkim ekranie; ten film może cię po prostu zająć podczas długiej podróży pociągiem na iPhone. Szynka, ktoś?

Ponowne obejrzenie Herkulesa w reżyserii Bretta Ratnera nie zrobiło mu żadnych przysług. Wręcz przeciwnie, było gorzej niż pamiętałem z 2014 roku. Jakość produkcji była ogromnym rozczarowaniem. Kostiumy i scenografia wyglądały sztucznie i nieinspirująco, odbierając jakąkolwiek immersję. To rozczarowujące, ponieważ historia miała potencjał, aby być czymś wielkim, ale kompletnie nie udało się dostarczyć właściwej wiadomości ani satysfakcjonującej narracji.