Ucieczka z Planety Małp Escape from the Planet of the Apes

Obraz artysty malującego obraz artysty malującego obraz artysty malującego obraz artysty malującego krajobraz. Rzeczywiście. Mówienie, mówienie i jeszcze więcej mówienia. Potem wszyscy decydują się mówić jeszcze więcej - robiąc sobie przerwę na jeszcze trochę mówienia - zanim w końcu zdecydują się mówić jeszcze trochę dłużej. Ci aktorzy musieli mieć obolałe języki po zakończeniu filmu. Niektórzy z nich trafili do szpitala z powodu powtarzającego się obciążenia żuchwy. Bardzo gadatliwy film, który faktycznie mógłby stracić zainteresowanie młodszych widzów. Młodsi widzowie nie chcą widzieć starych mężczyzn pleciuchów przez 90 minut - chcą widzieć goryle z karabinami maszynowymi. Wiele scen ludzi z poplamionymi tytoniowymi siwymi włosami, rozmawiających przy stołach z lat 70. i tutaj nie ma zbyt wiele akcji. Za mało akcji psycho goryli. Trzy szympansy powinny przynieść przynajmniej jedną maniakalną gorilę ze sobą ze względów bezpieczeństwa. Jeśli nie było wystarczająco miejsc na statku, jestem pewien, że nie miałby nic przeciwko staniu. Być może obawiali się, że gdy przyjadą i otworzą klapę statku na plaży - wszystko od żółwi, ślimaków morskich po deskę do surfowania Briana Wilsona zostałoby przeszyte kulami. - Potencjalny Kermode

Bardzo dobre sequel. 'Ucieczka z Planety Małp' to wyraźna poprawa w porównaniu do (dobrego) 'Podziemia Planety Małp' i nie jest zbyt daleko od oryginału z 1968 roku. Fabuła jest dość odległa, ale udają, że jest wiarygodna, podczas gdy zakończenie jest dość niespodziewane! Miło było zobaczyć, że Roddy McDowall powraca do swojej roli z 'Planety Małp', podczas gdy jego partnerka Kim Hunter kontynuuje. Te dwie postacie lubię, więc cieszyłem się widząc, jak stają się 'gwiazdami' tego trzeciego filmu z serii. Dalej do 'Podboju Planety Małp'.

Bardzo dobre kontynuacja. 'Ucieczka z Planety Małp' to wyraźna poprawa w porównaniu do (dobrego) 'Pod Planeta Małp' i nie jest zbyt daleko od oryginału z 1968 roku. Fabuła jest tam, ale robią ją wiarygodną, a zakończenie jest dość niespodziewane! Miło było zobaczyć, jak Roddy McDowall powraca do swojej roli z 'Planety Małp', podczas gdy jego partnerka Kim Hunter kontynuuje ponownie. Te dwie postacie mi się podobają, więc cieszyłem się widokiem, jak stali się 'gwiazdami' tego trzeciego filmu z serii. Dalej do 'Podboju Planety Małp'.

Nie wiemy dokładnie jak, ale wystarczy powiedzieć, że "Cornelius" (Roddy McDowall) i "Zira" (Kim Hunter) jakoś dostali się do statku kosmicznego i podróżowali w czasie z powrotem na Ziemię, gdzie ludzie - konkretnie grupa Amerykanów - rządzą swoim kontynentem. Po wyjściu z latającego statku muszą zrobić minę rozczarowanych obcych, kiedy widzą człowieka z dużą ilością ozdób i mało mózgu. Są zabrani do zoo, karmieni pomarańczami (?) i poddani prezydenckiemu przesłuchaniu, które przynosi im sławę i popularność, ale jednocześnie trzyma ich pod nadzorem złowrogiego "Dr. Hassleina" (Eric Braeden), który staje się podwójnie podejrzany z powodu ich tajemniczych opowieści (pamiętajmy, małpy w 1971 roku nie mogą mówić!), gdy okazuje się, że "Zira" spodziewa się małpęcia! Rzeczy stają się bardzo niebezpieczne dla naszych gości, ale na szczęście mają sojuszników w swoich kolegach naukowcach "Dixonie" (Bradford Dillman) i "Brantonie" (Natalie Trundy), więc może im uda się uciec z ich złotej klatki? Ten film jest o wiele lepszy niż ubiegłoroczna próba. Fabuła jest silniejsza, moralność jest obecna, ale nie jest nadużywana, a dwóch głównych aktorów dobrze ze sobą współgra. Efekty wizualne są skuteczne i chociaż osobiście nie podobał mi się koniec, oferuje nam coś do przemyślenia.

Po odwrotności pierwszego filmu