Labirynt fauna El laberinto del fauno

Piękny film od Guillermo del Toro, chociaż podobał mi się film i jego fabuła z okresu II wojny światowej, nie mogę powiedzieć, że byłem całkowicie zakochany, czułem, że to bardziej styl niż treść, chociaż aktorstwo młodej Ivany Baquero było naprawdę dobre. **4.0/5**

Myślę, że to jest mój ulubiony film od Guillermo del Toro - i im bardziej go oglądasz, tym lepszy się staje. Akcja toczy się w Hiszpanii, która wciąż próbuje wrócić do normy po wojnie domowej. Młoda "Ofelia" i jej ciężarna matka "Carmen" zostają wysłane, aby zamieszkać u dość brutalnego "Capt. Vidala". On jest wyjątkowo złośliwym człowiekiem, a dziewczyna pragnie spotkać swojego prawdziwego ojca. W środku nocy "Ofelia" spotyka ducha, który oferuje jej nadzieję. Wie o faunie w środku labiryntu, który może pomóc, i tak wyruszają w poszukiwaniu tego rzekomo mądrego i życzliwego stworzenia. Spotkanie oferuje jej o wiele więcej niż promyk nadziei, musi tylko wykonać trzy zadania i znajdzie się jako księżniczka, ponownie zjednoczona ze swoim królewskim ojcem. To, co teraz następuje, to bajka pełna mrocznej magii i niegodziwych postaci, którym młoda dziewczyna musi stawić czoła, jeśli ma odnieść sukces. W obliczu okrucieństw dokonywanych w realnym świecie wokół niej, szuka coraz więcej pocieszenia w tym świecie podziemnym, który jest prawdopodobnie równie niebezpieczny - z pewnością ma swoją porcję złośliwości i podstępu - ale z ojcem jako ostatecznym celem, wytrwa z mądrością i niezachwianym determinacją. To, co sprawia, że ten film działa, to smakowite warianty zła, kontrastujące rzeczywistość z baśnią, człowieka z fantazją - a uczciwość, którą młoda dziewczyna uosabia, nie jest wcale pewna sukcesu. Efekty wizualne sprytnie integrują oba jej światy, nie dominując wyglądu filmu ani siły historii - miłości, ambicji, strachu, oszustwa. To jest opowiadanie na najwyższym poziomie, a na dużym ekranie można docenić jego pełny - i oszałamiający - efekt.

Labirynt Fauna to film, który naprawdę zmusza cię do myślenia. Możesz go zobaczyć na dwa sposoby: albo to jest mroczna bajka o księżniczce uciekającej do magicznego świata, albo to historia o małej dziewczynce, która wykorzystuje swoją wyobraźnię do radzenia sobie z naprawdę trudnymi sprawami. To, co jest fajne, to fakt, że film daje ci powody, aby wierzyć obu tym rzeczom. Na przykład Ofelia rysuje drzwi kredą i faktycznie przez nie przechodzi? A korzeń, który kładzie pod łóżko swojej mamy, wydaje się pomagać? To sprawia, że zastanawiasz się, czy to wszystko jest prawdziwe. Ale potem wszystkie potwory i rzeczy, które musi zrobić? Wydają się idealnie pasować do problemów, z którymi boryka się w prawdziwym życiu. Ponadto, zły facet nawet nie widzi Fauna. Najlepsze jest to, że film nie mówi ci, która z tych rzeczy jest prawdziwa. Chcesz wierzyć, że Ofelia dostaje szczęśliwe zakończenie w magicznym królestwie. Ale zdajesz sobie również sprawę, że może chcesz to tylko dlatego, że tak bardzo współczujesz. Del Toro naprawdę potrafi sprawić, że się przejmujesz, a potem zostawia cię, byś to rozważył. To nie jest tylko historia; sprawia, że zastanawiasz się nad tym, co jest prawdziwe, a co nie, i jak nasze umysły starają się nas chronić, gdy sytuacja się komplikuje.