Rewolwerowiec The Shootist

Wielki człowiek odchodzi i zostawia niezatarte piętno. Legendarny rewolwerowiec J.B. Books przyjeżdża do Carson City, u którego zdiagnozowano terminalnego raka i ma krótki czas na życie. Po zameldowaniu się w domu wdowy Bond Rogers staje się swoistym mentorem dla syna Gilloma. Godny, elokwentny, być może nawet niewiarygodnie smutny, The Shootist odzwierciedla sytuację osobistą Johna Wayne'a i zamyka jego karierę (i życie) poruszającym ostatnim okrzykiem. Na podstawie popularnej powieści Glendona Swarthouta i wyreżyserowany przez błyskotliwie znającego się Dona Siegela, The Shootist rozpoczyna się edytowanymi scenami z życia Booksa (Wayne'a), gdzie dosłownie przed nami się starzeje w tym montażu. Przejdźmy do jego przybycia do Carson City w 1901 roku i jesteśmy świadkami końca pewnej ery. Wayne jest wspierany w swojej pożegnalnej roli przez Lauren Bacall (Bond Rogers), Jamesa Stewarta (Doc Hostelter) i istotnego Rona Howarda (Gillom Rogers). Musimy również docenić kinematografię Bruce'a Surteesa, która doskonale uchwyciła elegijną naturę tego wszystkiego. Przesłanie naprawdę trafia mocno i ciężko przychodzi krwawe zakończenie, gdzie jednym skinieniem głowy wielki John Wayne, znany jako J.B. Books, mówi więcej niż słowa na pewno kiedykolwiek mogły. Spoczywaj w pokoju - The Duke. 8/10

Publicznie cofam wszystko negatywne, co kiedykolwiek powiedziałem o Johnie Wayne. Bardzo się myliłem, twierdząc, że to tylko bardzo znany, mocno przereklamowany aktor, ale winię moje błędne wyobrażenia z faktu, że prawdopodobnie poznałem go poprzez niektóre z jego mniej znanych filmów, albo może po prostu nie tego rodzaju film, który lubię lub zazwyczaj się nie trudzę. Nigdy nie byłem wielkim fanem westernów, ale po obejrzeniu Człowieka, który zastrzelił Liberty'ego Valance'a, pomyślałem, że jest w porządku. Teraz, po obejrzeniu Strzelca, przepraszam za wszystko, co kiedyś przeciwko niemu powiedziałem. Naprawdę był genialny w tym, swoim ostatnim filmie, i był to godny koniec pamiętnej kariery trwającej trzy dekady. Zapomnij o wszystkich innych; jego występ czyni film! Naprawdę, naprawdę mogło się obejść bez niepotrzebnej ilości złego języka, ale historia była świetna, napinająca i wzruszająca przez cały czas. I, na koniec, John Wayne naprawdę potrafił powiedzieć wiele jednym skinieniem głowy. Wznosimy toast za Duka!

Ostatnia duża rola Johna Wayne'a przedstawia go jako umierającego na raka rewolwerowca, który jest zdeterminowany, aby odejść ze swoimi butami na nogach - i zabrać ze sobą jak najwięcej lokalnych łotrzyków. Osiedla się w pensjonacie prowadzonym przez nieco purytaniczną wdowę - Lauren Bacall, i jej nastoletniego syna, zagrane przez Rona Howarda. Gdy jego lekarz, James Stewart, potwierdzi najgorsze, manipuluje niektórymi lokalnymi łotrzykami, aby upewnił się, że dostanie pożegnanie, które pragnie. Jego relacja z Bacall rozrzedza się nieco, a kończymy delikatnym skinieniem w kierunku ich różnych rodzajów ludzkości. Nie błądźcie, to wcale nie jest ospałe, a Wayne i weteran sparring partner Richard Boone mają kilka scen, które przypominają nam ich młodsze dni (Boone przetrwał Waynea tylko o 2 lata). To wspaniałe, godne pożegnanie dla człowieka, który w 1976 roku był tak trwałą legendą, jaką Hollywood kiedykolwiek wyprodukował.