Air America Air America

Kiedy „Billy” (Robert Downey Jr.) traci swoją licencję pilota po żywej haniebności, znajduje się pracujący w zniszczonym wojennym Laosie z zespołem w „Air America”. Jest to operacja wspierana przez CIA, składająca się z zróżnicowanej grupy pilotów, których zadaniem jest latać z zaopatrzeniem do lokalnych wiosek. To tam spotyka „Gene’a” (Mel Gibson) i tam też zdaje sobie sprawę, że nie tylko jest tam dość niebezpiecznie, ale że jego pracodawcy są zaangażowani w handel narkotykami w dość dużym stopniu i dlatego jest to jeszcze bardziej ryzykowne - jeden z jego kolegów zajmuje się także nielegalnym przemytem broni. Akcja rozwija się wystarczająco szybko, ale cała sprawa ma raczej komiksowe uczucie. Scenariusz jest słaby, tematy zbyt często się powtarzają, a na ekranie brakuje chemicznej reakcji, gdy przygody dość niezdarnie się toczą w towarzystwie raczej nijakiego stylizowanego soundtracku AOR. Możemy przyznać, że wydaje się, że Gibson dobrze się bawi, zawsze miło jest zobaczyć, jak Burt Kwouk demonstrował, jak mało zróżnicowane zdolności miał jako aktor - zawsze wyglądając zdezorientowany, ale poza tym wszystko, czego brakuje, to Charlie Sheen.

Mam specjalną miłość do tego filmu, jeśli nie z innego powodu, to przede wszystkim dlatego, że większość moich studenckich doświadczeń spędziłem na studiowaniu zimnej wojny, alfabetycznej zupy PBSUCCESS, MKULTRA, JMWAVE, PAPERCLIP, COLDFEET, MKOFTEN, Programu Phoenix, ARTICHOKE i mojego ulubionego (tylko dlatego, że brzmi źle) Północny Szczyt. Dlatego komedia o Air America była bezcenna. I, biorąc pod uwagę, że nie jestem jednym z tych fanatyków historii, którzy dbają o jej dokładność, mogę nadal usiąść i cieszyć się czymś takim. Chcę powiedzieć, że dopóki to nie jest całkowita i totalna przeróbka... Hollywood ma prawo do pewnych swobód i edytowania tego, co się wydarzyło dla dramatu, bo, naprawdę, oznacza to tylko, że teraz ludzie usłyszeli o Air America. I, szczerze mówiąc, kiedy wybierzesz studiowanie zimnej wojny, ludzie mają tendencję myśleć, że jesteś nawiedzonym konspiratorem, kiedy wspomnisz takie rzeczy jak ta, PBSUCCESS, Rosjanie zabijający ludzi promieniowaniem i parasolowymi karabinami... Więc kiedy coś takiego się pojawi, to jak tak... teraz ludzie nie będą myśleć, że jestem równie szalony jak Alex Jones. I, wiecie, zawiera piosenkę od Seeds (i każdy prawdziwy fan punku będzie nad tym ślinić się) razem z jednym z lepszych, jeśli trochę stłumionych, ścieżek dźwiękowych z ery wietnamskiej. Więc na pewno wygrywa w kategorii muzyki. I jest to Gibson, który trochę udaje i gra trochę bardziej rozsądną wersję swojej postaci z Zabójczej broni... choć dziwnie pacifistyczną. I RDJR, świeżo po odwyku, udowadniający światu, że jest naprawdę zdolny do bycia świetnym aktorem, gdy jest trzeźwy. Co masz, to rodzaj filmu akcji bez wielu scen przemocy, osadzony w środku strefy wojennej, i oparty na jednym z naszych wywiadowczych wpadek w sposób, który nie bierze tego zbyt poważnie, nie jest ciężko ręki ani pretensjonalny, maskuje wszelkie nauki w zabawnej historii, a naprawdę trafia do celu bez konieczności bycia Alanem Aldą w jego najgorszym. Poza tym, to film o podstępności, który nie ucieka do klišé akcji z Mission:Impossible/James Bond. Więc, w pewnym sensie, to rodzaj filmu szpiegowskiego zrobionego dobrze i... zamienionego w komedię.