Olimp w ogniu Olympus Has Fallen

Olympus Has Fallen jest w zasadzie nowoczesnym remakiem filmu Szklana pułapka, w którym Bruce Willisa zastępuje Gerard Butler, a Nakatomi Tower Biały Dom. Butler wychodzi z szacunkowym występem jako Mike Banning. Reżyser Antoine Fuqua zrobił jak najlepiej z fabułą, a niektóre porywające akcje sprawiają, że film jest niemal oglądalny. Jednak upadkiem filmu było leniwe pisanie.

Spośród bogactwa filmów typu „Die Hard in an (X)“, które są dostępne, „Die Hard in the White House” jest w porządku. Historia jest stara jak świat, a CGI jest okropne, ale sekwencja początkowego ataku na Biały Dom jest nie tylko dobra, jest świetna.

Olympus Has Fallen ironicznie obraża bezpieczeństwo Ameryki poprzez szaleństwo i patriotyzm. 'Die Hard w Białym Domu' twierdzi brytyjski magazyn Zoo, zagłębiając się w testosteronem napełnione umysły swoich chłopięcych czytelników. Fuquov patriocki punkt widzenia na krajowy atak terrorystyczny jest dokładnie taki. 'Die Hard' rip-off, który polega na tych samych rytmach narracyjnych beat za beatem. Tylko jeden mężczyzna może uratować dzień stopniowo zmniejszając liczbę antagonistycznej grupy, która wykorzystuje motywacje finansowe lub dyplomatyczne. Ale tam, gdzie wymieniona wyżej cecha się wyróżniała, ta akcja extravaganza się nie udała.

Świetny film z akcją przez cały czas. Dużo dramatu również. Po prostu twoja przeciętnie szalona ekipa próbująca przejąć Biały Dom.

Obława na Biały Dom dostarcza solidnego doświadczenia z gatunku akcji i thrillera, które trzyma cię zainteresowanego od początku do końca. Pierwszy akt dobrze ustawia scenę, skupiając się głównie na relacjach między postaciami, szczególnie między Mike'em Banningiem a rodziną prezydencką. Chemia tutaj sprawia, że zależy ci na tym, co jest w grze, i płynnie przechodzi w wysokonapięciowy chaos drugiego aktu. Kiedy docierasz do końca, przemówienie prezydenta łączy wszystko w sposób, który sprawia, że jest satysfakcjonujące.

Po przeklętym jeśli tak zrobisz, jeśli nie zrobisz decyzji, agent Secret Service „Banning” (Gerard Butler) został usunięty z ochrony prezydenckiej i otrzymał prace biurową. To jest prawdopodobnie równie dobrze dla „prezydenta Ashera” (Aaron Eikhart), ponieważ wizyta jego odpowiednika z Korei Południowej dramatycznie się komplikuje, a następnie Biały Dom jest w gruzach, a ważne osoby są martwe albo zakładnikami w schronie głęboko pod gruzami. „Kang” (Rick Yuen) prowadzi terrorystów, przy małej pomocy niezadowolonego piątego kolumnisty, i domaga się drastycznych zmian w amerykańskiej polityce w Korei, w przeciwnym razie liczba ofiar będzie rosła. „Banning” zna się na budynku, więc w najlepszej tradycji „Die Hard” zaczyna potajemnie poruszać się i powodować zwykłe spustoszenia sprawcom, gdy realizują swój nikczemny plan, a następnie starają się przejąć helikopter, który wydostanie ich z gruzowiska i zapewni bezpieczeństwo - oczywiście z ich głównym zakładnikiem. Myślę, że żeby cokolwiek z tego zrozumieć, trzeba całkowicie zawiesić wiarę i po prostu usiąść i pozwolić, żeby to na ciebie wpłynęło. To, że niezidentyfikowany samolot mógłby latać w pobliżu dużego globalnego metropolis bez zostania zestrzelonym z nieba, to tylko wstępna scena, która zszokuje w tej fali scen od patelni po ogień, które tylko pokazują, że duch tych wojennych przygód, gdzie jedna dzielna osoba mogła pokonać dziesiątki dobrze uzbrojonych i umocnionych nazistów i... no, dostajesz sens. Butler robi wystarczająco, przypuszczam, jako że staje się rozsądnym bohaterem akcji przemierzającym korytarze i używającym swoich umiejętności ninja z zabójczym efektem, ale nie ma tu najmniejszego zagrożenia, kiedy liczba ofiar rośnie jak w wielu strzelankach. Przejdzie czas, jeśli chcesz tylko trochę hałasu w tle, ale siedzenie i skupienie się na tym przez dwie godziny prawdopodobnie spowoduje zanik mózgu.