W Kręgu Zła Le Cercle rouge

Film Jeana-Pierra Melville'a z 1970 roku o nazwie Le Cercle rouge (Czerwony Krąg) to kryminalna intryga oparta na współdziałaniu kilku początkowo nieznajomych osób. Ci mężczyźni to Corey (Alain Delon), który właśnie wyszedł z więzienia, Vogel (Gian Maria Volonté), który uciekł swojemu policjantowi jeszcze zanim trafił do więzienia, i alkoholik Jansen (Yves Montand). W kradzieży biżuterii, którą ci zdesperowani przestępcy planują razem, ściga ich detektyw Mattei (André Bourvil). Tempo Meville'a jest niezwykle wolne - musi tak być, aby publiczność zrozumiała złożone relacje pomiędzy postaciami - i muszę przyznać, że byłem przygotowany na pewne rozczarowanie, ponieważ to był trzeci film Meville'a o spiskach przestępczych w ciągu trzech lat (poprzedziły go dramat o płatnym mordercy Le Samouraï i saga o francuskiej grupie oporu L'Armée des ombres). Pomimo trwającego zainteresowania reżysera tym gatunkiem, Le Cercle rouge oferuje coś świeżego i indywidualnego. Ogólnie rzecz biorąc, nie jest to film, który każdy musi zobaczyć, ale na pewno jest to klasyczny film, który przetrwał próbę czasu i zasługuje na obejrzenie.

Choć trochę trwa, zanim się rozkręci, i ciągle chciałem zetrzeć ten irytujący wąs z twarzy Alaina Delona („Corey“), naprawdę bardzo podobał mi się ten kryminalny film. Delon rekrutuje eleganckiego byłego policjanta z problemem alkoholowym - „Jansena” (Yves Montand) i niedawno uciekiniera „Vogela” (Gian Maria Volontè) do swojego planu obrabowania ekskluzywnego paryskiego jubilera. Znajdujący się na ostatnim piętrze miejskiej willi z nowoczesnym zabezpieczeniem, muszą zrobić rekonesans i wykorzystać całą swoją inicjatywę i pomysłowość, aby złamać systemy i ukraść - i pozbyć się - 20 milionów dolarów wartości łupu. Jednocześnie kilku bandytów ściga „Corey’ego”, gdyż ulżył swojemu byłemu szefowi w pewnej sumie pieniędzy, a policja - pod wodzą doświadczonego gliniarza „Mattei” (André Bourvil) - szuka „Vogela”. Nie mogę powiedzieć, że aktorstwo mnie zachwyciło, na pewno jest „cool”, ale to można przesadzić, a czasami ci trzej mężczyźni są dość pozbawieni głębi swoich postaci. Mogłoby być więcej akcji w pierwszej godzinie; cała akcja trwa zbyt długo - ale gdy Jean-Pierre Melville ustawi swoje sprawy i film nabierze wyraźniejszego skupienia, tempo ładnie przyspiesza, a napiecie jest dość duże, z nutą ciemnego humoru. Koniec trochę mnie rozczarował, ale cóż - to bym już za dużo zdradził.