Nie mów zła Speak No Evil

Ilu ludzi spotkales na wakacjach i obiecalem im, ze ich odwiedzisz, gdy wszyscy wrocicie do domu? Dla mnie zawsze to troche jak ouzo lub metaxa - najlepiej cieszyc sie na miejscu, ale nigdy to nie jest dobry pomysl, gdy wycieczka sie juz skonczyla. Rodzina "Daltonow" jest troche przygnebiona. "Ben" (Scoot McNairy) wlasnie przeprowadzil sie z USA do Londynu i zauwazyl, ze jego praca zniknela, jego zona "Louise" (Mackenzie Davis) stara sie pozostac pozytywna, a ich rozpieszczona corka "Aggie" (Alix West Lefler) ma jedenaście lat i jest przywiazana do swojego pluszowego krolika. Postanawiaja skorzystac z oferty spedzenia tygodnia z nowymi przyjaciolmi z wakacji i udaja sie do odleglego domu wesolego "Paddy'ego" (James McAvoy) i jego rodziny "Ciara" (Aisling Franciosi) oraz niemego syna "Anta" (Dan Hough). Na poczatku jest to wszystko dobra zabawa - chociaz ustroj snu pozostawia wiele do zyczenia, ale stopniowo staje sie jasne, ze wszystko nie jest tak, jak powinno byc w tym idyllicznym otoczeniu. Kiedy mlody "Ant" udaje sie przekazac grozna tajemnice Aggie, wsrod odwiedzajacych zaczyna sie panika i decyduja, ze musza uciec o polnocy. Oczywiscie, nie bedzie to takie proste i elastycznosc i pomyslnosc staja sie haslami rodzinnymi, gdy rzeczy zaczynaja byc o wiele bardziej niebezpieczne. Ostatnie dwadziescia minut troche sie ozywa, chociaz sa troche zbyt niesamowite, ale reszta to tylko wystawa dla McAvoya, aby zabłysnął. Trzeba przyznac, ze w koncu wklada wystarczajaco duzo wysilku, ale spedzamy zbyt duzo czasu na budowanie do tego rozwiązania. Wstep, niektórzy na wakacjach, a wiekszosc w swojej rustykalnej rezydencji, cala historia zbyt wolno sie rozwija, aby zachowac wystarczajace zainteresowanie na swoje prawie dwugodzinne trwanie, i osobiscie uwazam, ze prawdopodobienstwo, ze ci ludzie kiedykolwiek stali sie przyjaciolmi, bylo tak odlegle jak jego dom. Jest to wszystko wystarczajaco ogladalne, ale niestety nic bardzo pamietnego.

Speak No Evil może nie sięgać tak głęboko jak duński pierwowzór, ale oferuje bardziej dostępne, komercyjnie atrakcyjne podejście. Zmiany w fabule i tonie mogą podzielić fanów psychologicznego thrillera z 2022 roku, ale trzeba powiedzieć coś o skuteczności znakomitych występów - James McAvoy jest hipnotyzujący - oraz o bardziej złożonej dynamice między głównymi postaciami. Temat eksploracji uprzejmości i presji aby przestrzegać norm społecznych, nawet gdy są w konflikcie z bezpieczeństwem osobistym, pozostaje godny rozważenia, choć należy za to podziękować oryginałowi. Dla tych, którzy wolą "łagodniejsze" doświadczenie pod względem przemocy emocjonalnej i fizycznej, ten remake jest ważną wersją, która, choć nie przewyższa oryginału, potrafi dostarczyć widzowi odrębne doświadczenie. Ostatecznie oba opowieści mogą istnieć obok siebie i przemawiać do różnych widzów. Wybierz swoją ulubioną, albo jeszcze lepiej, ciesz się obiema.

Podczas gdy Speak No Evil nie potrafi utrzymać cię na krawędzi fotela, żadne inne przedstawienie w tym roku nie przestraszy cię tak bardzo ani nie przebije dramatycznego występu Jamesa McAvoya w nieoczekiwanej transformacji w Niewiarygodnego Hulka.

Jednorazowe obejrzenie