Cudowni chłopcy Wonder Boys

Muszę wierzyć, że ten film obejrzałem rok czy dwa po jego premierze, ale nie miałem uczucia déjà vu, więc być może nie. Zazwyczaj nie mam zbyt dużej cierpliwości do filmów o pisarzach, ponieważ sam nim jestem, i męczy mnie, gdy porusza się temat blokady twórczej, której nie uważam za istniejącą, albo gdy postać staje się oszałamiająco sukcesyjna w rekordowym czasie. W filmach jest wiele walczących aktorek, muzyków i kelnerów, ale pisarze często odnoszą szybki sukces.

Prof. Tripp (Michael Douglas) nie ma łatwego życia. Już od siedmiu lat nie może napisać kolejnej powieści, co bardzo martwi jego agenta Terry'ego (Robert Downey Jr). Jego trzecia żona go opuściła i jest ojcem dziecka ze swoją (mężatką) szefową (Frances McDormand) na uniwersytecie, gdzie pracuje. Jego blokada w pisaniu nie jest zbyt pomocna przez nieustanną obecność jego gwiazdorskiego ucznia Jamesa (Tobey Maguire) ani jego coraz bardziej uciążliwy nawyk palenia marihuany. To kryzys życia średniego mężczyzny z piekła, ale czy może znaleźć wyjście z tej sytuacji i zachować trochę swojego szacunku i może nawet swoją karierę! Tymczasem jego podopieczny ma własne problemy - nie tylko dlatego, że niefortunnie postrzelił psa dyrektora, ale jest również obiektem miłosnych uwag Terry'ego! Między Douglasem a Maguire'em jest dobra dynamika, gdy obaj mężczyźni muszą zmierzyć się z własnymi problemami i ich wzajemną zależnością i frustracją, a jest tu wiele dowcipnych dialogów, które są czasami złożone i subtelnie potężne. Narracja jest dość ściśle upakowana w jedno weekend, co pomaga utrzymać rozpęd postaci, które rozwijają się dość wiarygodnym - i nie zawsze sympatycznym - sposobem. Na szczęście jednowymiarowa Katie Holmes pojawia się tylko okazjonalnie, gdy fabuła gęstnieje w ładnie bulgoczący gulasz na końcu. To porządne przypomnienie, że Douglas potrafi grać, mając silną historię i scenariusz, co udowadnia tutaj z tym znakomitym zespołem dramatu.