Alamo The Alamo

Witajcie w mrocznym środkowym gruncie, gdzie legenda spotyka się z historią. Podobał mi się ten film jako szczera próba opowiedzenia tej ikonicznej legendy nieco inaczej. Jego odstępstwo od legendy może sprawić, że puryści kina poczują się nieswojo, ale czytałem wiele o Alamo przez ostatnie 40 lat i nie czuję się zagrożony. Historia jest przecież pisana przez zwycięzców. Myślę, że ostatnia scena z Davy Crockettem opiera się na książce meksykańskiego żołnierza, ale nie jestem 100% pewien. Niektórzy historycy sugerują, że bitwa rozpoczęła się, gdy wszyscy spali, i skończyła się w kilka minut. Pierza bestsellerowa biografia Davida Crocketta (jego potomkowie mówią, że nigdy nie używał przydomka Davy, że była to koncepcja Walta Disneya) mogła wymyślić niektóre z legend teraz uznawanych za niemal faktograficzne.

Nie podobała mi się ta recenzja. 'The Alamo' to dla mnie niesamowicie powolne i dość nudne 137 minut. Nawet sekwencje akcji nie przynoszą prawdziwej rozrywki z powodu chaotycznego sposobu filmowania. Muzyka jest jedną z najgorszych, jakie słyszałem. Jest tak sentymentalna i pełna siebie, że czyni ją niemal nie do zniesienia. Obsada nie popełnia żadnych większych błędów, ale nie udało mi się znaleźć z nimi żadnego połączenia. Billy Bob Thornton jest prawdopodobnie najlepszy jako Davy Crockett. Dennis Quaid nie dostaje wystarczająco dużo do pracy jako Sam Houston, podczas gdy żaden z pozostałych aktorów się nie wyróżnia - nawet Emilio Echevarría jako Santa Anna. Ten film powinien być trzymający w napięciu, ale przynajmniej dla mnie nim nie jest.

Niestety, musisz porównać to z wersją Johna Wayne'a z 1960 roku i nie trzyma się to zbyt korzystnie. Patrick Wilson gra pułkownika Travisa, który próbuje dowodzić garnizonem teksańskich bojowników o wolność zatknął się w starym katolickim misji przeciwko przytłaczającym siłom meksykańskiego generała Santa Anny. Jego zadanie jest utrudnione przez fakt, że jest trochę nieudolny i musi prowadzić bardzo silne postacie, zwłaszcza Davy'ego Crocketta (Tommy Lee Jones) i Jima Bowiego (Jason Patric). W przeciwieństwie do wcześniejszej wersji, ta historia zabiera nas poza dobrze znany opowieść o oblężeniu i tym samym lepiej uzupełnia historię narodzin Teksasu jako niepodległego stanu. Lepsze, ale jeśli chodzi o aktorstwo - cóż, jest to dość przeciętne, wręcz sterylnie. Dialog jest rozmowny i brakuje mu dużo humoru, a te niekwestionowane postacie są niedoceniane przez wszystkich zainteresowanych. Produkcja jest na wysokim poziomie - wygląda dobrze, ale ogólnie rzecz biorąc, film ten sprawia wrażenie telewizyjnego filmu, często przeplatany dużymi rekonstrukcjami, które nie byłyby nie na miejscu wspierające jarmarki.