Pocahontas Pocahontas

Dobra oferta od Disneya. 'Pocahontas' to przyjemny film z 1995 roku. Animacja jest piękna, podczas gdy obsada głosowa każdy wykonuje dobrą robotę. Przesłanka wzbudza warte uwagi myśli dotyczące brytyjskiej kolonizacji. Nie jest to idealne i nie jest to dogłębne, ale podoba mi się, co film przedstawia. Irene Bedard radzi sobie dobrze w głównej roli, podczas gdy pozornie zawsze aktualny Mel Gibson wspiera sprawnie. Ciekawe jest także usłyszeć młodego Christiana Bale'a w roli Thomasa. Billy Connolly również się pojawia, chociaż tylko pobocznie. Animacja i muzyka są kluczowymi elementami tego filmu. Piosenki nie są ogromnie pamiętane, ale chwytliwe, ścieżka dźwiękowa jest solidna przez cały czas, ale naprawdę błyszczy na końcu. Większość humoru, głównie związana ze zwierzętami, jest również zabawna. Ogólnie rzecz biorąc, to produkcja warta obejrzenia.

Nigdy nie za bardzo się nie wkręciłem w ten film. Jest w porządku, ale nie sądzę, że jest tak dobry, jak uważają wszyscy inni.

Delikatne opowieść o przybyciu wczesnych brytyjskich osadników do Wirginii w XVII wieku. Szukając złota, natknęli się na miejscową ludność i praktycznie postanowili ich wytrzebić lub zniewolić. Pocahontas jest ciekawa spotkania tych białych gości, a kapitan John Smith gotów do wzajemności, obaj starają się zapobiec rozlewowi krwi i promować rozmowy i zrozumienie między nimi. Na pierwszy rzut oka to po prostu animowana historia miłosna. Ci, którzy szukają dokładności historycznej, powinni szukać gdzie indziej; to jest środek dość dobrej (ale nie rewelacyjnej) animacji, która porusza tradycje i wierzenia Indian Amerykańskich („Wierzbowe drzewo” - głos Lindy Hunt - jest dość poruszającym przykładem) oraz piosenki Alana Menkena i Stephena Schwarza, nagrodzone Oscarem, choć strasznie sentymentalne. Jest to całkowicie oglądalne i całkowicie zapomniane z równą miarą.