Hokus Pokus Hocus Pocus

Wyobrażam sobie, że większość miłości do Hocus Pocus pochodzi od osób, które ponownie oglądają go z okularami nostalgi. Nawet jako dziecko lat 90., nigdy nie widziałem Hocus Pocus i niewiele o nim wiedziałem, więc nie miałem wcześniejszych więzi z tym filmem. Jeśli widzieliście któryś z okropnych filmów Disney Channel dedykowanych dla telewizji, Hocus Pocus jest jak szczególnie zły z kilkoma wątpliwymi słowami i aluzjami seksualnymi. Aktorstwo jest naprawdę złe całego zespołu, co jest trochę zaskakujące, biorąc pod uwagę, że czarownice (które zawsze uważałem za bohaterki historii, ale jasne nie są) to dwie aktorki z listy D (Bette Midler i Kathy Najimy) i jedna z listy C (Sarah Jessica Parker), które nie są znane ze swoich zdolności aktorskich, ale są prawdziwymi profesjonalnymi aktorkami. Efekty CG są złe, nawet biorąc pod uwagę, że to film z 1993 roku, a efekty praktyczne nie są nawet uczciwym wysiłkiem. Wszystko to można by wybaczyć, gdyby to było częścią zabawnego, kiczowatego filmu familijnego, ale Hocus Pocus nie potrafi nawet tego osiągnąć. Fabuła jest słaba, pełna niekonsekwencji i nieuzasadnionych nierealistycznych momentów. Czarownice były "martwe" przez 300 lat, ale wrócą, jeśli dziewica zapali czarną świecę płomieniową. W 1990 roku licealista publicznie wielokrotnie twierdzi, że jest dziewicą. Pozwólcie mi powtórzyć, myślą, że licealista chodziłby po szkole i wielokrotnie ogłaszał, że jest dziewicą swoim rówieśnikom. To publiczne liceum w Massachusetts w latach 90., nie miasteczko mormońskie ani prywatna szkoła katolicka. Gdy wracają czarownice, były przez 300 lat i nawet nie wiedzą, co jest asfaltową drogą, myśląc, że jest to rzeka, ani co to jest autobus; nie mają żadnej wiedzy o żadnych postępach od XVII wieku. Ustalając to, jedna z czarownic frunie na miotłach do boku samochodu i prosi go o prawo jazdy i rejestrację. Więc nie rozumieją asfaltu, ale znają dowcipy motoryzacyjne? Film jest pełen niekonsekwencji i dzikiego braku zrozumienia tego, jak myślą i działają nastolatki i dzieci. Nawet trzy czarownice nie potrafią utrzymać spójnej postaci. Bette Midler ma być mądrą starszą siostrą, ale zachowuje się najbardziej irracjonalnie i marudzi jak dziecko. Sarah Jessica Parker jest napalona głupia blondynka, a Kathy Najimy jest upośledzoną psychicznie kobietą, która szczeka i mówi z boku ust, ale zawsze to one rozumują i planują. Najimy jest najgorsza, z jej ciągłym przeskakiwaniem od obraźliwie głupiego mózgu operacji. To był autentyczny film wydany w kinach. Gdyby to był tani oryginalny film Disney Channel, nadal byłby okropny, ale do wybaczenia. Jako prawdziwy film teatralny, Hocus Pocus jest żałosny. Jeśli nie dorastałeś z tym filmem, nie potrafię sobie wyobrazić, żebyś z niego wiele uzyskał. To dość nieszkodliwe dziecięce bzdury, z kilkoma wątpliwymi słowami, jeśli to wszystko, czego potrzebujesz, ale to nie jest dobry film. Nie był zabawny ani interesujący i prawdopodobnie najlepiej było go zostawić w '93.

Dobrze. 'Hocus Pocus' to dość zabawny film o czarownicach z ery procesów salemckich, który jednak nie ma żadnego rzeczywistego związku z tymi wydarzeniami. To bardzo zabawny film fantasy, który wygląda całkiem nieźle swoją drogą. Bette Midler (Winifred), Kathy Najimy (Mary) i Sarah Jessica Parker (Sarah) grają trzy siostry czarownice. Są głównym powodem, dlaczego film jest tak przyjemny, wszystkie są rozrywkowe, ale Midler jest zdecydowanie najlepsza z trójki. Trio młodszych aktorów Omri Katz (Max), Thora Birch (Dani) i Vinessa Shaw (Allison) jest w porządku, nic specjalnego, ale do zaakceptowania. Sam nie do końca się nie zżyłem ani nie polubiłem samej fabuły, ale pasuje do wszystkiego innego na ekranie, więc w sumie działa, żeby być uczciwym. Ogólnie rzecz biorąc, dla mnie jest to solidna, średnio-wysoka produkcja od Disneya.

Zły film, prawdopodobnie nie obejrzę go ponownie i nie mogę go polecić. Czasami jest zabawne wrócić w czasie i obejrzeć "klasyczne" filmy, ale nie zawsze się bronią. W niektórych przypadkach, jak ten, to prawdziwe zdziwienie, że w ogóle działały. To film Disneya z 1993 roku, który skupia się na seksie i wielu legendach czarownic, opartych na tym, że kobiety są seksualne w czasach, gdy było to tak nieodpowiednie, że były palone na stosie. Odbiegam od tematu. Chociaż siostry Sanderson są interesującym, choć chaotycznym, założeniem i ciekawą metaforą pragnienia władzy, głodu i seksu, dochodzi do niemal karykaturalnych poziomów absurdu bez żadnego uzasadnienia. Wszystkie aktorki nie grające czarownic wykonują dobrą pracę, a szczególnie podobał mi się występ Thory Birch, rozumiem, dlaczego tak szybko się wybiła. Co do obsady czarownic, nie mam wątpliwości, że to, co robiły, robiły bardzo dobrze, ale scenariusz jest zbyt absurdalny, nawet podczas prób relaksu są żarty, które nie mają sensu i wcale nie są zabawne. Ostatecznie sprowadza się to do tego, że jest to film o halloweenowej tematyce poniżej standardu, jakby z drugorzędnej Klubu Opiekunek lub z wyborem grupy przygód dla dzieci.

To jest dziwny film rodzinny, jak go nazwano. Wydaje się, że jest tu kilka incydentów związanych ze śmiercią, które mogą być zbyt dojrzałe dla młodszych dzieci, ale wiele z fabuły i akcji wydaje się zbyt uproszczone dla starszych dzieci. Jest tu wiele krzyków zamiast aktorstwa, brak prawdziwego rozwoju postaci, a ile razy musimy słyszeć te same dialogi i akcje od trzech czarownic?

Co się stało z Omri Katzem? Oto młody "Max", który przeprowadza się ze swoją siostrą "Dani" (Thora Birch) do malowniczego, z historią nasyconego miasta Salemu, gdzie natychmiast zakochuje się w "Allison" (Vinessa Shaw). Podczas Halloweenowej wyprawy ze swoją siostrą trafiają do jej dość luksusowego domu, gdzie rozmawiają o słynnych czarownicach "Sanderson", które zostały publicznie powieszone trzysta lat wcześniej. Wydaje się, że ich dom został przekształcony w muzeum, więc wszyscy trzej udają się do tego zaniedbanego domu, gdzie "Max" robi coś niewiarygodnego - zapala niewłaściwą świeczkę i bum - te trzy złe wiedźmy wracają. Prowadzone przez „Winifred“ (Bette Midler) kobiety muszą użyć tajnej mikstury, aby odebrać wszystkim dzieciom młodość, aby sami mogli ją użyć i osiągnąć wieczną piękność. Na całe szczęście, nasza nieustraszona (i coraz bardziej zakochana) trójka ma sojusznika z przeszłości w postaci kota - dawniej „Thackery“, który został ukarany przez te same wiedźmy wieki temu. Czy ich wspólne wysiłki pokrzyżują nikczemny plan wiedźm? To świetna zabawa, z panią Midler w dobrej formie, wsparcie dostarczająca uroczo Sarah Jessica Parker i nieco niedoświadczona Kathy Najimy. Ma jedną przyjemną scenę muzyczną - „I Put a Spell on You“, oczywiście. Efekty wizualne są bardziej w stylu Hammera niż ILM, ale to wszystko dodaje do ekscentrycznej, prawie pantomimicznej wartości rozrywki, gdy fabuła zmierza do swojego zabawnego finału na cmentarzu. Po trzydziestu latach to nadal pełne charakteru i przyjemne rodzinne przygoda, która sprawiła, że musiałem się głęboko zastanowić, gdzie wcześniej widziałem „Thackery'ego" (Seana Murraya)...

Kolory, co nie? Czy to też był powód, dla którego ten film Cię zainteresował, bo ten film nabrał kolorów. Oprócz Dicka Tracy'ego nie sądzę, że widziałem kolor używany tak dobrze w filmie, zarówno do rozrywki, jak i czystego wrażenia.

Jeden z moich ulubionych filmów wszechczasów znowu. Kocham ten film! Uwielbiam filmy, które mają fabułę, która nie jest powszechna w wielu filmach. Ten film jest także naprawdę zabawny.