Miss Kraken. Ruby Gillman Ruby Gillman, Teenage Kraken

Eponimiczna młoda dziewczyna żyje ze swoją rodziną pod ścisłymi instrukcjami, aby nigdy nie zbliżać się do wody. Wszystko idzie dobrze, aż pewnego dnia musi skoczyć na ratunek przyjacielowi i odkrywa, dlaczego powinna unikać oceanu. Jej rodzina jest zszokowana, ale szybko odkrywa inną rodzinę, w której jest księżniczką, i wkrótce będą musiały zostać podjęte decyzje zmieniające życie. Byłem dość rozczarowany tym. Animacja jest naprawdę dość podstawowa, a historia zdecydowanie nie oddaje należnej sprawiedliwości elementom mitologicznym Krakena, które możemy pamiętać z "Saga o wojnach plemion". W istocie, to rodzaj "Małej Syrenki" na odwrót, którą faktycznie uważałem za nieco przewidywalną i nudną. Jest także niejasne, dla kogo jest ten film. Dzieci na pokazie, na którym byłem, były w dużej mierze niezainteresowane całą inicjatywą, były zbyt stare dla niektórych i zbyt młode dla innych - dla dorosłych również jest bardzo mało do wzięcia. Kolorowe i żywe, tak, a charakteryzacja "Wujek Brill" jest całkiem zabawna, ale to wszystko jest niezwykle łatwe do zapomnienia, obawiam się.

„Precz z białym męskim patriarchatem“ to jest niemal co drugie zdanie, połączone z etosem „Antykolonializmu”, który obecnie doprowadza ludzi do popierania dzieci i nawoływania do Holocaust 2.0... Meh wiadomości nie zestarzały się dobrze, czyż nie? A trwało to mniej niż rok. W przeciwnym razie, ma fabułę, Kraken, który próbuje udawać człowieka, przemienia się w Krakena i meh-owanie. Ostatecznie, to kolejny film animowany, który bardziej troszczy się o przekazywanie politycznej wiadomości niż o zabawianie widowni. I jest przeznaczony dla dzieci... naprawdę chcesz zabrać małych chłopców do filmu, którego głównym przekazem jest to, że biali mężczyźni są źli i nie do naprawienia? Taki przekaz nie jest zbyt przyjazny dla dzieci, chyba że wychowujesz swoje dziecko na nienawiść.