Pułapka Trap

Scenarzysta / reżyser M. Night Shyamalan pokazuje w swoim najnowszym filmie „Trap” swoje najbardziej irytujące cechy twórcze, psychologiczny thriller, który początkowo obiecuje intrygującą narrację, ale ostatecznie zawala się w próżni absurdalnych zwrotów akcji. To daleko od najlepszej godziny Shyamalana, film błądzi i zatrzymuje się w jednym z jego najbardziej niewiarygodnych i absurdalnych odkryć, tak głupich, że niemożliwe jest zawieszenie niewiary.

Całkowita porażka! Na początku filmu <em>'Trap'</em> naprawdę podobała mi się scena z koncertu, wszystko było dość dobrze zrobione i utrzymywało moje zainteresowanie. Jednakże, gdy wydarzenia opuszczają arenę, film absolutnie zawala się w kierunku końca. Ostatnia część filmu to straszna męczarnia, wydawało się, że po prostu trwała i trwała i trwała.

Najlepsze fragmenty są zdecydowanie w zwiastunach! Cooper zabiera swoją córkę Riley na koncert Lady Raven, tylko po to, by odkryć, że na miejscu pojawiają się federalni agenci, którzy starają się złapać mordercę. Stopniowo ujawnia się tożsamość mordercy, a musimy śledzić nieudane próby Hayley Mills, by go schwycić. Atmosfera czasami wywołuje napięcie, ale zakończenie jest absurdalne i rozczarowujące. Hartnett nie potrafi przekonać jako złoczyńca, a dużo czasu poświęcone jest scenom koncertowym, które sprawiają wrażenie niedojrzałych. Zbyt długi i za słaby, przykro mi.

Premiera filmu Trap ma uwięziła już od momentu, gdy zobaczyłem zwiastun. Pomysł na seryjnego mordercę, który zabiera swoją córkę na koncert w stylu Taylor Swift, tylko po to, by stanąć w pułapce policji, która ma go schwytać, od razu przyciągnął moją uwagę. Zawsze lubiłem filmy M. Nighta Shyamalana, zwłaszcza gdy od razu na początku ujawnia zwrot akcji. Z Joshem Hartnettem w roli seryjnego mordercy z niecierpliwością czekałem, jak rozwinie się ta intrygująca sytuacja.

Co za absurdalny film. Cooper spedza caly czas zachowujac sie w najbardziej dziwny i podejrzliwy sposób, FBI i kazda inna agencja prawa oddala kontrole operacyjnej (w tym wtargniecie i uzycie tasera na podejrzewanego) profilaktykowi, a kilkakrotnie mu umozliwila ucieczke dzieki najbardziej zadziwiajacej niekompetencji ze strony LEOs. Nic w tym filmie nie jest wiarygodne, aktorstwo jest całkowicie przesadzone, a fabuła jest ledwie istniejąca. Zrób sobie przysługę, lepiej kup sobie sodę i popcorn i pomiń film.

M. Night Shyamalan to reżyser, którego trudno mi było docenić. Mimo, że dałem jego filmom kilka szans, większość z nich wydawała się mi brakująca w jakiś sposób. Nawet filmy jak „Stary“ zaczynały silnie, ale kończyły się słabo.

Przez lata powiedziałbym, że moje osobiste zdanie na temat twórczości M. Nighta Shyamalana jest dość mieszane. Pułapka jednak nie pozostawia miejsca na kompromis. Moim zdaniem jest po prostu słaba. Dlaczego? Jej scenariusz i związane z nim charakteryzacje brakuje głębi i inteligencji. Pomysł na ustawienie złożonej pułapki dla seryjnego mordercy na koncercie jest interesujący. Mimo że główny bohater jest rzekomo wysoki, jeśli to właściwe słowo, zimny i obliczający morderca, który do tej pory unikał schwytania, dlaczego zachowuje się jak niezręczny amator? Następująca lista nieudolnych ruchów naszego antybohatera, połączona z niezdarnymi zwrotami akcji, prowadzi do opowieści, która nie brzmi prawdziwie ani nie ma wiele sensu racjonalnego. Wystarczy powiedzieć, że Pułapka to rozczarowujące oglądanie, które szybko marnuje jakąkolwiek wartość, jaką mogła mieć. Szkoda, że są pewne pozytywy. Wartości produkcyjne są powyżej przeciętnej, nie ma problemów z jakością gry aktorskiej, a wiarygodne wykonanie, jako wokalistka koncertowa, jest przekazane córce Shyamalana. To nie jest mój rodzaj muzyki, ale jasne jest, że jest naprawdę utalentowana. Podsumowując, silne wartości produkcyjne, gra aktorska i występy nie rekompensują niezręcznego, mniej subtelny scenariusza, który sprawił, że ten recenzent poczuł się rozczarowany, tym w ostatecznym rozrachunku nudnym, psychologicznym thrillerem.

Czy M. zrobił cały film po prostu po to, aby promować karierę swojej córki? Może. Czy mi to przeszkadza? Nie tak bardzo. Czyni go lepszym ojcem niż Jackie Chan. Obraża mnie jednak, że film jest śmiesznie zły.

Pierwsza połowa filmu była zaskakująco dobra, fabuła, atmosfera, muzyka i napięcie. Potem całkowicie zmienił się w komercyjny film akcji z oczekiwanym zwrotem akcji.

Naprawdę okropne. Nie zdawałem sobie sprawy, że głównym motywem tego filmu jest jawne nepotyzm, dopóki nie zobaczyłem, że Shamyamalan obsadził swoją własną córkę jako główną kobiecą postać / piosenkarkę / gwiazdę w dość próżnej próbie wypromowania lub wzmocnienia jej kariery. Ale poza tym ten film po prostu nie ma sensu. W ogóle. Nigdy. Facet, który wygadał sekret (to nie jest spoiler, bo jest to w zwiastunie).. mam na myśli.. jak można być tak nieświadomym ?? Ponadto, działania i słowa każdej postaci nigdy nie pasują do tego, co zrobiliby lub powiedzieliby w podobnej (lol) sytuacji. Czy nikt nigdy nie zwraca się do scenarzystów i nie mówi "posłuchaj, postać x właśnie odkryła ... a pierwszą rzeczą, którą napisaliśmy, że zrobią jest ...???!".

Świetny film. W tym filmie nie było ani jednego nudnego momentu. Obecnie jest naprawdę rzadko spotykać film tak interesujący i jednocześnie czysty od propagandy woke. Zdecydowanie zasługuje na wysokie oceny ode mnie.

Recenzia v poľštine: Uważam, że film był dobrze wykonany. Kinematografia była godna pochwały, z wizualnie angażującymi scenami, które zostały starannie skomponowane. Reżyseria M. Nighta Shyamalana była solidna, dostarczając spójnej narracji i jednocześnie prezentując muzyczny talent swojej córki na scenie, osobisty akcent, który dodawał głębi projektowi. Ścieżka dźwiękowa efektywnie uzupełniała film, wzmacniając ogólną atmosferę. Choć film nie był przełomowy, jego wykonanie było niewątpliwie kompetentne, co czyniło go godnym uwagi dodatkiem do dorobku Shyamalana.