Kokon Cocoon

Odkrywanie "fontanny młodości"

Zasługuje na to, by być wspominanym w dzisiejszych czasach. Myślę, że lata 80. były może złotym wiekiem filmów o obcych. Między komediami a filmami grozy jakość jest całkiem zadowalająca i jest w czym wybierać. Ten film jest jednak jednym z mniej znanych, być może z powodu lekkiego podejścia do wszystkiego i nawet dziś popadł w niesprawiedliwe zapomnienie. Dla mnie to był film, który działał lepiej właśnie z tego powodu, że nie jestem szczególnie wielkim fanem filmów o obcych. Film jest w rzeczywistości bardzo lekką i przyjemną komedią, przyjemną i nie stworzoną do zbytniego myślenia ani do bycia filmem nagradzanym. Naprawdę miałem wrażenie, że to był projekt bezpretensjonalny, który wówczas przyniósł bardzo dobre rezultaty, zdobywając nawet dwa Oscary, za Najlepsze Efekty Wizualne i Najlepszego Aktora Drugoplanowego (dla weterana Dona Amechea). Scenariusz jest dość prosty: grupa przyjaznych emerytów z domu opieki, którzy mają zwyczaj odwiedzania basenu opuszczonej sąsiedniej posiadłości, właśnie odkryła, że ich nowi właściciele tajemniczo zamienili wodę gigantycznymi kamieniami z dna morza: teraz, oprócz ciepłej wody, wydaje się, że ma zdolność przywrócenia ich młodzieńczej witalności i zdrowia. Co nie wiedzą, to że kamienie są w rzeczywistości awaryjnymi kapsułami pozostawionymi przez cywilizację obcych, która miała bazę badawczą w morzu obok, którą nauczyliśmy się nazywać Atlantydą... i że nowi właściciele opuszczonego domu są naprawdę obcymi zespołu ratunkowego, którzy przyszli odebrać kapsuły pozostawione tysiące lat temu.